Satyra ta jest pozornie krytyką władcy, choć w istocie kompromituje myślenie polskiej szlachty sarmackiej. Polski szlachcic Sarmata wysuwa pod adresem króla szereg niedorzecznych zarzutów: brak pochodzenia z rodziny królewskiej, polski rodowód króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, jego młody wiek: „Wszak siwizna zwyczajnie talenta posiada, Wszak w zmarszczkach rozum mieszka, a gdzie broda siwa, Tam wszelka doskonałość zwyczajnie przebywa”, Umiłowanie sztuki i nauki, niestosowanie wobec społeczeństwa metod absolutystycznych (król jest zbyt łagodny dla poddanych, wśród których znajduje przyjaciół). Tekst w przewrotny sposób krytykuje konserwatyzm, ograniczenie horyzontu umysłowego, a także zawiść typowego szlachcica Sarmaty.
Krasicki jawi się w bajkach jako krytyczny obserwator ludzkich wad i charakterów. Poprzez bajki i satyry może realizować akcję wychowania społeczeństwa (edukację). W swoich utworach uczy i bawi. Utwory te zawierają przestrogi moralne. Uczą racjonalnego spojrzenia na świat, bo wskazują na szkodliwe wady ludzi, na niedorzeczne sytuacje, przy czym Krasicki, jak na racjonalistę przystało zdaje sobie sprawę z ułomności człowieka, toteż patrzy na niego z pewnym pobłażaniem. Nie jest surowym sędzią i krytykiem, lecz ma dużą dozę tolerancji. Bajki mają charakter uniwersalny i ponadczasowy.
Satyra ta jest pozornie krytyką władcy, choć w istocie kompromituje myślenie polskiej szlachty sarmackiej. Polski szlachcic Sarmata wysuwa pod adresem króla szereg niedorzecznych zarzutów: brak pochodzenia z rodziny królewskiej, polski rodowód króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, jego młody wiek:
„Wszak siwizna zwyczajnie talenta posiada,
Wszak w zmarszczkach rozum mieszka, a gdzie broda siwa,
Tam wszelka doskonałość zwyczajnie przebywa”,
Umiłowanie sztuki i nauki, niestosowanie wobec społeczeństwa metod absolutystycznych (król jest zbyt łagodny dla poddanych, wśród których znajduje przyjaciół). Tekst w przewrotny sposób krytykuje konserwatyzm, ograniczenie horyzontu umysłowego, a także zawiść typowego szlachcica Sarmaty.
Krasicki jawi się w bajkach jako krytyczny obserwator ludzkich wad i charakterów. Poprzez bajki i satyry może realizować akcję wychowania społeczeństwa (edukację). W swoich utworach uczy i bawi. Utwory te zawierają przestrogi moralne. Uczą racjonalnego spojrzenia na świat, bo wskazują na szkodliwe wady ludzi, na niedorzeczne sytuacje, przy czym Krasicki, jak na racjonalistę przystało zdaje sobie sprawę z ułomności człowieka, toteż patrzy na niego z pewnym pobłażaniem. Nie jest surowym sędzią i krytykiem, lecz ma dużą dozę tolerancji. Bajki mają charakter uniwersalny i ponadczasowy.