Question

W jaki sposób polscy lotnicy weszli w skład sił powietrznych Anglii?? Z Dywizjonu 303. Mile widziane cytaty:D z góry dzięki:P

Answer 1

W drugiej połowi września 1939 większa część polskich lotników znalazła się w Rumunii i na Węgrzech. Nie zrezygnowali oni z walki z hitlerowskim wrogiem i rozpoczęli dalszą ewakuację do zachodnich wojennych sojuszników – Francji i Anglii.
25 października 1939 roku odbyła się konferencja przedstawicieli lotnictwa Francji, Wielkiej Brytanii i Polski, w wyniku której zawarto wstępne porozumienie – memorandum – na mocy którego ustalono, że Wielka Brytania godzi się przyjąć 300 członków polskiego personelu latającego oraz 2000 osób personelu technicznego i pomocniczego.
Do końca 1939 roku przybyło do Francji ponad 8 tysięcy polskich lotników.
11 czerwca 1940 roku została podpisana pierwsza umowa lotnicza między Rządem Brytyjskim i Rządem Polskim. Postanawiała ona ogólnie o ochotniczym zaciągu żołnierzy polskiego lotnictwa do RAF oraz o tym, że zostaną zorganizowane jednostki Polskich Sił Powietrznych, jednak związane ściśle organizacyjnie i operacyjnie z RAF.
Szczegółowe postanowienia tej umowy zawierały m.in.:
– z polskiego personelu przybyłego do Anglii zostaną zorganizowane dwa dywizjony bombowe z własnym ośrodkiem szkoleniowym;
– oprócz jednostek lotniczych zostanie utworzony Inspektorat jako organ łącznikowy między władzami polskimi i brytyjskimi;
– lotnicy polscy, po zaciągnięciu do RAF VR, będą podlegali prawu i brytyjskim przepisom wojskowym;
– lotnicy będą składać dwie przysięgi – brytyjską i polską;
– oficerowie będą przyjmowani do służby w stopniu podporucznika, reszta żołnierzy w stopniu szeregowca;
– awans oraz wyznaczenie na stanowisko dowódcze będzie zależało od zgody polskiego Naczelnego Wodza;
– polskich lotników będą obowiązywać mundury brytyjskie, jednak z polskim Orłem na czapce i napisem Poland w górnej części rękawów, ale bez polskich odznak specjalności;
– samoloty polskie mogą mieć namalowane dodatkowo polskie znaki lotnicze;
– na lotnisku bazowania polskiego dywizjonu może być wywieszona na maszcie polska flaga lotnicza poniżej flagi RAF.
Po ustaniu działań wojennych we Francji, w trzeciej dekadzie czerwca i pierwszej połowie lipca 1940 roku, przybyło do Anglii z Francji i Północne Afryki około 6 tysięcy polskich lotników, powiększając tym samym stan polskiego lotnictwa do ponad 8 tysięcy osób.
5 sierpnia 1940 roku, w sytuacji narastającego zagrożenia inwazyjnego ze strony hitlerowskich Niemiec, doszło do zawarcia drugiej z kolei umowy lotniczej.
Umowa ta ustalała nowe formy egzystencji Polskich Sił Powietrznych we współpracy z RAF, a m.in.:
– Polskie Siły Powietrzne są częścią składową suwerennych Polskich Sił Zbrojnych;
– lotnicy będą składać tylko polską przysięgę;
– Polskie Siły Powietrzne będą podlegać władzom RAF pod względem organizacyjnym, wyszkolenia, dyscypliny i bojowego użycia;
– będą zorganizowane 4 dywizjony bombowe, 2 dywizjony myśliwskie i 1 dywizjon współpracy z armią lądową;
– gdy będą warunki, zostaną zorganizowane dalsze 3 dywizjony myśliwskie;
– utworzono etat Inspektoratu PSP, a jego Inspektor będzie współpracował z Air Ministry ( Ministerstwo Lotnictwa ) w zakresie administrowania polskim personelem;
– lotnicze flagi polskie będą wywieszone na lotniskach bazowania polskich dywizjonów obok flag brytyjskich;
– na kołnierzach mundurów lotnicy będą nosić odznaki polskich stopni, będzie także można nosić polskie odznaki specjalności lotniczych.
6 kwietnia 1944 roku weszła w życie trzecia umowa lotnicza, na mocy której polski personel lotniczy przeszedł – oprócz operacyjnego użycia – pod rozkazy polskich władz wojskowych. Obowiązywał ich polski regulamin wojskowy. Przemianowano też nazwę Inspektorat PSP na Dowództwo PSP.

Podczas wojny liczyły się przede wszystkim jednostki bojowe. Ich trud bojowy i osiągnięcia rzutowały na stale pogłębiające się stosunki polsko – brytyjskie, ścisłą współpracę i w rezultacie na uznanie zasług wytrwałego alianta wojennego, jakim była Polska.
W składzie polskich jednostek lotniczych działały:
· Lotnictwo myśliwskie dzienne :
– 302 Dywizjon Myśliwski „Poznański”,
– 303 Dywizjon Myśliwski „Warszawski im. Tadeusza Kościuszki”,
– 306 Dywizjon Myśliwski „Toruński”,
– 308 Dywizjon Myśliwski „Krakowski”,
– 315 Dywizjon Myśliwski „Dębliński”,
– 316 Dywizjon Myśliwski „Warszawski”,
– 317 Dywizjon Myśliwski „Wileński”.
· Lotnictwo myśliwskie nocne :
– 307 Nocny Dywizjon Myśliwski „Lwowski”.
· Lotnictwo bombowe :
– 300 Dywizjon Bombowy „Ziemi Mazowieckiej”,
– 301 Dywizjon Bombowy „Ziemi Pomorskiej”,
– 304 Dywizjon Bombowy „Ziemi Śląskiej”,
– 305 Dywizjon Bombowy „Ziemi Wielkopolskiej”.
· Lotnictwo rozpoznawcze i myśliwsko – rozpoznawcze :
– 309 Dywizjon „Ziemi Czerwieńskiej” (początkowo współpracy z armią lądową, następnie myśliwsko – rozpoznawczy, potem myśliwski),
– 318 Dywizjon Myśliwsko – Rozpoznawczy „Gdański”.
· Lotnictwo współpracy z artylerią :
– 663 Dywizjon Samolotów Artylerii.
· Lotnictwo transportowe i służby pomocnicze :
– Polski Zespół Myśliwski (Polish Fighting Team),
– Polska Eskadra Balonowa (Polish Balloon Unit).
Każda jednostka obchodziła swoje doroczne święto, posiadała odznakę i przydzielone znaki rozpoznawcze – dwie litery – malowane po obu stronach kadłóbów samolotów.
Polskie Siły Powietrzne miały swój sztandar lotniczy, wykonany w okupowanym kraju przez mieszkanki Wilna i konspiracyjnie przewieziony wiosną 1941 roku do Anglii. Sztandar ten był przechowywany w każdym dywizjonie – poczynając od 300 Dywizjonu Bombowego „Ziemi Mazowieckiej” – w kolejności numeracji przez okres trzech miesięcy.
Poza wymienionymi jednostkami bojowymi polskie załogi latały także operacyjnie w brytyjskich dywizjonach specjalnego przeznaczenia (Special Duty) i rozpoznania fotograficznego (Foto-Reconnaissance), jak również w dywizjonach myśliwskich RAF na Bliskim Wschodzie.
Wiele polskich załóg latało w jednostkach brytyjskich i polskich nieoperacyjnych : pod koniec 1940 roku zorganizowano polski oddział transportowy przy RAF Delivery Unit (jednostka dostarczająca samoloty) w Takoradi na Złotym Wybrzeżu w Afryce. Piloci tej jednostki przeprowadzali samoloty za Złotego Wybrzeża na Bliski Wschód i do Indii.
Inna, mniejsza grupa doświadczalnych pilotów (początkowo byli to tylko piloci przedwojennego „LOTu”) rozpoczęła pod koniec 1941 roku pracę w organizacji ATFERRO – Atlantic Ferry Organization : piloci przeprowadzali samoloty lotem z Ameryki do Angli.
Kilkunastu pilotów i trzy pilotki były zatrudnione w Air Transport Auxiliary (ATA), pomocniczej służbie rozprowadzania samolotów z fabryk do jednostek bojowych na terenie Wysp Brytyjskich, a potem także na kontynent europejski, do Afryki i na Bliski Wschód.
Należy tu także wspomnieć, że polscy inżynierowie i technicy pracowali w wytwórniacz i zakładach konstrukcyjnych sprzętu lotniczego w Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych AP. Wśród nich byli też inżynierowie piloci oblatywacze.

303 Dywizjon Myśliwski „Warszawski im. T. Kościuszki”

Dywizjon kontynuował tradycję bojowe 3 Dywizjonu Myśliwskiego 1 Pułku Lotniczego, walczącego podczas Wojny Obronnej Polski w 1939 r. w składzie Brygady Pościgowej. W składzie tego Dywizjonu była 111 Eskadra „Kościuszkowska” i Eskadra 112. z personelu latającego i technicznego tych eskadr przystąpiono do organizacji Dywizjonu 303 w Polskiej Bazie Lotnicze w Blackpool od 15 lipca 1940 r. Za datę powstania Dywizjonu 303 uważa się 2 sierpnia 1940r., to jest dzień przyjazdu personelu na stację lotniczą w Northolt. Dywizjon włączył się do walki, która rozgorzała właśnie nad południową Anglią.
Wysiłek bojowy dywizjonu 303 podczas Bitwy o Wielką Brytanię był bardzo duży i skuteczny – piloci zastrzelili na pewno 110 nieprzyjacielskich samolotów, prawdopodobnie zestrzelili 9 i dalsze 6 uszkodzili. Odliczając zwycięstwa pilotów innych narodowości, którzy łącznie uzyskali zwycięstw 32 – 5 – 3, na myśliwców polskich Dywizjony 303 przypadło zestrzałów pewnych 78, prawdopodobnych 4 i uszkodzeń 3.