Często przez utwory przewijał się motyw nieszczęśliwej miłości. Bohaterowie utworów są rozdarci między dwoma skrajnymi uczuciami, a każde rozwiązanie przynosi negatywne skutki. Motyw miłości barokowej zawarł w swoim sonecie ,, Cuda miłości '' Jan Andrzej Morsztyn. Podmiot liryczny jest nie może egzystować bez ukochanej, a z kolei jej obecność sprawia mu niewysłowiony ból. Zadaje sobie mnóstwo pytań, w których jest sporo sprzeczności. Lubuje się w swoim cierpieniu, mimo że przynosi mu ono wiele bólu i niszczy go wewnętrznie.
Środki stylistyczne :
pyt retoryczne : "Jak żyję, serca już nie mając" , "Czemu wysuszyć ogniem nie próbuję płaczu? '',
paradoks : "Żyję, serca już nie mając, Nie żyjąc ogień w sobie czuję"
Często przez utwory przewijał się motyw nieszczęśliwej miłości. Bohaterowie utworów są rozdarci między dwoma skrajnymi uczuciami, a każde rozwiązanie przynosi negatywne skutki. Motyw miłości barokowej zawarł w swoim sonecie ,, Cuda miłości '' Jan Andrzej Morsztyn. Podmiot liryczny jest nie może egzystować bez ukochanej, a z kolei jej obecność sprawia mu niewysłowiony ból. Zadaje sobie mnóstwo pytań, w których jest sporo sprzeczności. Lubuje się w swoim cierpieniu, mimo że przynosi mu ono wiele bólu i niszczy go wewnętrznie.
Środki stylistyczne :
pyt retoryczne : "Jak żyję, serca już nie mając" , "Czemu wysuszyć ogniem nie próbuję płaczu? '',
paradoks : "Żyję, serca już nie mając, Nie żyjąc ogień w sobie czuję"
kontrast : ''Karmię frasunkiem miłość”
epitety : '' próżnym błądzeniem '', '' głód cudzy '', '' zmyślonym weselem, ''
etc. etc.