Vade-mecum ''Klaskaniem mając obrzękłe prawice'' Cyprian Norwid Jaki jest stosunek Norwida do romantyzmu?
Dolaroo
Cyprian Norwid, polski poeta epoki pozytywizmu, miał skomplikowany stosunek do romantyzmu. W swojej poezji często krytykował, ale jednocześnie odwoływał się do wielu aspektów romantycznej tradycji.
Jego stosunek do romantyzmu jest wyraźnie zarysowany w wierszu "Vade-mecum". Tytuł tego utworu tłumaczy się z łaciny jako "chodź ze mną" i odnosi się do podręcznika, który jest zawsze przy osobie i służy jako przewodnik. W tym wierszu Norwid wskazuje na niedostatki romantycznego dążenia do idealizmu, które według niego prowadzi do nadmiernej subiektywności i oderwania od rzeczywistości. Przywołanie "klaskaniem mając obrzękłe prawice" może symbolizować wyczerpanie po romantycznym dążeniu do absolutu.
Norwid uważał, że romantyzm, pomimo swojego artystycznego piękna, był zbyt skupiony na indywidualnych emocjach i doświadczeniach, zamiast koncentrować się na rzeczywistości społecznej. Uważał, że romantyczna wizja świata była niekompletna i nieefektywna w tworzeniu realnej zmiany społecznej.
Jednocześnie, Norwid nie odrzucał całkowicie romantyzmu. Jego poezja, podobnie jak ta romantyków, jest głęboko symboliczna i bogata w metafory, a także podnosi ważne pytania o rolę artysty i naturę sztuki.
Jego stosunek do romantyzmu jest wyraźnie zarysowany w wierszu "Vade-mecum". Tytuł tego utworu tłumaczy się z łaciny jako "chodź ze mną" i odnosi się do podręcznika, który jest zawsze przy osobie i służy jako przewodnik. W tym wierszu Norwid wskazuje na niedostatki romantycznego dążenia do idealizmu, które według niego prowadzi do nadmiernej subiektywności i oderwania od rzeczywistości. Przywołanie "klaskaniem mając obrzękłe prawice" może symbolizować wyczerpanie po romantycznym dążeniu do absolutu.
Norwid uważał, że romantyzm, pomimo swojego artystycznego piękna, był zbyt skupiony na indywidualnych emocjach i doświadczeniach, zamiast koncentrować się na rzeczywistości społecznej. Uważał, że romantyczna wizja świata była niekompletna i nieefektywna w tworzeniu realnej zmiany społecznej.
Jednocześnie, Norwid nie odrzucał całkowicie romantyzmu. Jego poezja, podobnie jak ta romantyków, jest głęboko symboliczna i bogata w metafory, a także podnosi ważne pytania o rolę artysty i naturę sztuki.