W utworze osobą mówiącą jest ojciec (ze względu na wątki biograficzne można utożsamiać go z samym Broniewskim), który składa zmarłej córce (Joannie) obietnicę, że będzie tworzył poezję radosną, optymistyczna, która będzie nieść ludziom szczęście i nadzieję w trudnych chwilach.
W utworze osobą mówiącą jest ojciec (ze względu na wątki biograficzne można utożsamiać go z samym Broniewskim), który składa zmarłej córce (Joannie) obietnicę, że będzie tworzył poezję radosną, optymistyczna, która będzie nieść ludziom szczęście i nadzieję w trudnych chwilach.