Question

Uzasadnij ze uzycie broni jądrowej moze doprowadzic do zagłady ludzkosci

Answer 1

Skutki użycia broni jądrowej

Na pierwszy rzut oka mogło by się wydawać, że jeżeli wybuch jądrowy nie pociąga za sobą zbyt wielu ofiar śmiertelnych w pierwszej chwili ( mam tu na myśli głównie testowanie pierwszych bomb nuklearnych) to oprócz zniszczeń terenu wszystko jest w porządku. Tak jednak nie jest, każdy wybuch jądrowy pociąga za sobą oprócz efektów bezpośrednich szereg późniejszych skutków nie zawsze od razu zauważalnych. Pisząc o skutkach warto zauważyć, że zazębiają się one wzajemnie nawet często jest tak, że jeden efekt wynika z drugiego.

Skażenie radioaktywne.

Skażenie radioaktywne bierze się stąd, że po reakcji rozszczepienia może powstać około 80 izotopów różnych pierwiastków. Izotopy te różnią się wieloma cechami a przede wszystkim okresem półtrwania. Jedne z nich mogą mieć kilkusekundowy okres półtrwania inne zaś dłuższy trwający kilka miesięcy a nawet kilka lat. Izotopy mające krótki okres półtrwania uwalniają gwałtownie energię i tworzą tereny o wysokim stopniu skażenia, które szybko się neutralizują. Natomiast izotopy o długim okresie półtrwania uwalniają swoja energię dłużej i tworzą obszary o niższym stopniu napromieniowania, ale za to neutralizacja tych obszarów jest powolna.
Bezpośrednio po wybuchu stopień napromieniowania jest bardzo wysoki zaś potem stopniowo maleje.
Jeżeli chcemy oszacować stopień napromieniowania możemy posłużyć się tzw. zasadą siedmiu. Zasada ta mówi nam, że z każdym zwiększeniem czasu siedmiokrotnie o chwili wybuchu natężenie promieniowania maleje około dziesięciokrotnie. Czas na ogół liczymy od chwili eksplozji lub godzinę po niej. Tak więc po siedmiu godzinach promieniowanie maleje o około 90% ( mamy wtedy jedną dziesiąta promieniowania sprzed godziny). Po 49 godzinach (to jest siedem razy siedem) natężenie promieniowania maleje o kolejne 90%. 49 godzin to w przybliżeniu dwa dni, tak więc dwa dni razy siedem daje nam dwa tygodnie. Po dwóch tygodniach promieniowanie znowu zmniejszy się o około 90%. Itd.
Przy wybuchu naziemnym Do kuli ognistej zostają wciągnięte duże ilości zanieczyszczeń, na ogół tworzące większe fragmenty w które wnikają promieniotwórcze izotopy które w szybkim czasie opadają na ziemię. Cały ten proces trwa od kilku godzin do kilku dni. Powoduje on skażenie terenu na obszarach do tysięcy kilometrów od punktu zero.
Jeżeli eksplozja jest przeprowadzona blisko ziemi to pomimo, iż kula ognista nie styka się z ziemią bezpośrednio to też może powstać wysokie skażenie promieniotwórcze na skutek pochłonięcia przez ziemię powstałych neutronów.
Przy wybuchu atmosferycznym wyparowane produkty radioaktywne (wzniesione przez kulę ognistą do wysokich warstw atmosfery) schładzają się i ulegają zestaleniu w mikroskopijne cząsteczki, które zostają. Im eksplozja jest większa tym więcej pyłu radioaktywnego zostaje w atmosferze.
Gdy mamy wybuch ładunku nie przekraczającego 100 kt (kiloton) to kula ognista nie dotrze do troposfery gdzie odbywa się zestalanie i wtedy prawie cały pył promieniotwórczy powraca na ziemię.
Gdy zaś mamy wybuch rzędu megaton, to kula ognista wznosi się, aż do stratosfery gdzie jest minimalna zawartość pary wodnej i nie zachodzą tam żadne procesy prowadzące do opadu pyłu na ziemię.

Następnym poważnym skutkiem wybuchu jądrowego jest zniszczenie warstwy ozonowej. Warstwa ozonowa znajdująca się w atmosferze jest niszczona tlenkami azotu produkowanymi podczas wybuchu. Jedna megatona ładunku powoduje produkcję około 5000 ton tlenku azotu.
Duże ilości sadzy i pyłu znajdujące się w atmosferze po wybuchu mogą pochłaniać energię słoneczną (absorpcja światła słonecznego) i powodować tym, że do ziemi docierają mniejsze jej ilości. Wskutek tego klimat automatycznie się ochładza. Zjawisko to nosi nazwę tzw. zimy jądrowej.

Promieniowanie jonizujące

Są cztery rodzaje promieniowania jonizującego. Promieniowanie alfa beta gamma i promieniowanie neutronów.
Promieniowanie alfa to jądra helu, promieniowanie beta to elektrony poruszające się z dużą prędkością, promieniowanie gamma to fotony o krótkiej długości fali.
Największy zasięg mają promieniowanie gamma i neutronowe. Mogą bowiem przenikać praktycznie każdy rodzaj materiału na odległość nawet setek metrów. Dlatego mogą spowodować śmiertelne napromieniowanie, nawet jeżeli organizm człowieka nie miał bezpośredniej styczności z promieniowaniem.
Promieniowanie beta ma natomiast mniejszy zasięg ale większą zdolność jonizacji.
Promieniowanie alfa jest natomiast najmniej szkodliwe ponieważ ma bardzo niewielki zasięg jonizacji(zaledwie kilka centymetrów) i nie przenika nawet skóry. Może być zatrzymane nawet przez kartkę papieru.

Promieniowanie jonizujące stanowi zagrożenie dla organizmów żywych głównie dlatego, że uszkadza chromosomy. Kiedy komórki zostają zaatakowane poprzez promieniowanie ulegając rozpadowi wytwarzają wolne rodniki, które doprowadzają do uszkodzenia procesów metabolicznych oraz replikacyjnych (czyli procesów samoodtwarzania się DNA), w komórce oraz do bezpośredniego uszkodzenia DNA. Komórka nie tylko pozbawiona jest DNA, lecz także nie może go odtworzyć. Owszem komórki mogą odtworzyć DNA nawet jeżeli zostało ono uszkodzone w dużym stopniu, ale wymaga to długiego okresu czasu. Jeżeli komórki będą w dalszym ciągu atakowane przez promieniowanie, to proces ich naprawiania może zostać zatrzymany.
Tak więc jeśli organizm zostanie narażony na taką samą dawkę promieniowania nagle, gwałtownie to odniesie znacznie poważniejsze skutki, niż wtedy kiedy przyjął by tą dawkę w dłuższym czasie.
Najbardziej narażone na promieniowanie są tkanki limfatyczne, szpik kostny, krwinki oraz tkanki które często się regenerują. Najmniej narażone na promieniowanie, są stałe elementy organizmu, np. układ nerwowy, czy tkanki stałe.
Narażenie się na promieniowanie czyli tzw. ekspozycję (a dokładniej wystawienie swojego organizmu na promieniowanie) można podzielić na trzy skale czasowe.
Skala pierwsza-trwa około jednej minuty od wybuchu-to ekspozycja na promieniowanie bezpośrednie wytwarzane przez kulę ognistą i mogące spowodować bardzo poważne napromieniowanie osób będących zbyt blisko punktu zero.
Skala druga-to ekspozycja trwająca do kilku dni od momentu wybuchu. Jest związana z opadaniem pyłu promieniotwórczego na ziemię. Stopień napromieniowania zależy od tego jak długo organizm będzie narażony na promieniowanie.
Skala trzecia- to ekspozycja długoterminowa trwająca kilka miesięcy a nawet lat. Organizm narażony jest na słabe promieniowanie, ale w zamian za to trwające przez długi okres czasu.

Skutki działania fali uderzeniowej

Fala uderzeniowa to masa silnie sprężonego powietrza poruszającego się z prędkością kilkakrotnie przekraczającą prędkość dźwięku. Czoło tej fali to obszar bardzo wysokiego ciśnienia (zwanego też nadciśnieniem)sięgającego nawet kilkaset tysięcy atmosfer. Nadciśnienie nie powoduje u człowieka bezpośrednio śmierci(organizm ludzki jest bowiem bardzo odporny na nadciśnienie) jednak powoduje doszczętne zniszczenia wszelkich budowli powodując tym śmiertelne zagrożenie dla człowieka. Zniszczone zostają wszelkie budowle a pozostałe po nich elementy rozrzucane są z dużą prędkością. Podmuch fali powoduje też zwiększenie obrażeń termicznych, np. poprzez odrywanie fragmentów poparzonej skóry co powoduje powstanie trudnych do wygojenia ran. Na końcu fali znajduje się strefa podciśnienia(Ciśnienie jest o wiele mniejsze od normalnego). Powoduje to dodatkowe zniszczenia.

Pożary oraz urazy termiczne.

Pożary powstają na skutek bardzo wysokich temperatur w kuli ognistej, ale do tego przyczynia się również fala uderzeniowa. Dzieje się tak dlatego, że zburzone budowle są o wiele bardziej podatne na zapalenie się a duże ilości dziur np. w dachach czy ścianach naruszonych budynków tworzą tzw. kominy wentylacyjne ułatwiające rozprzestrzenianie się pożarów. Pożywkę dla pożarów stanowią także zniszczone częściowo gazociągi czy magazyny z materiałami wybuchowymi.
Pożary mogą przekształcić się w tzw. burze ogniowe. Dzieje się tak kiedy pojedyncze pożary wytwarzają kolumnę gorącego powietrza gwałtownie się wznoszącą, co powoduje powstanie potężnych wiatrów a nawet huraganów, które często szaleją nad terenami dotkniętymi pożarami.
Burze ogniowe trawią wszystko doszczętnie i trwają dopóki nie zostanie zużyta wszystka materia nadająca się do spalenia. Wewnątrz burzy ognia panuje duże stężenie dwutlenku węgla oraz temperatura sięgająca nawet wielu set stopni Celsjusza. Na obszarach dotkniętych burzą ognia mogą zostać stopione ulice samochody szkło itd.
Zaś urazy termiczne to najczęściej oparzenia, spowodowane oczywiście silnym promieniowaniem cieplnym. Powstają na ogół błyskawicznie i mogą mieć różny stopień nasilenia.
Wyróżniamy oparzenia pierwszego drugiego i trzeciego stopnia, a także czwartego i piątego. Pierwsze dwa stopnie oparzeń nie są jeszcze groźne (chociaż czasami też mogą zagrażać życiu) natomiast oparzenia trzeciego czwartego i piątego stopnia są o wiele bardziej niebezpieczne gdyż w skórze w miejscu oparzenia obumierają wszystkie komórki odpowiedzialne za regeneracje skóry, a także uszkodzone zostają warstwy mięśni podskórnych.

Innym skutkiem mogą być uszkodzenia oczu. Najczęściej występuje tzw. ślepota błyskowa. Polega to na tym, że wzrokowy barwnik siatkówki jest całkowicie odbarwiony i człowiek nic nie widzi. Barwnik ten oczywiście ulega regeneracji jednak przez kilka minut człowiek jest zupełnie ślepy. Może to utrudniać akcje ratowniczą. Inne znacznie poważniejsze uszkodzenie wzroku to uszkodzenie soczewki. Do uszkodzenia soczewki może dojść wtedy gdy skierujemy nasz wzrok bezpośrednio na miejsce wybuchu. Warto wiedzieć, że w tym wypadku odległość od kuli ognia nie ma żadnego znaczenia. Nawet gdy jesteśmy od niej daleko to widzimy jedynie mniejsze rozmiary kuli, natomiast wrażliwość naszego oka na światło pozostaje taka sama.

Answer 2

Traktaty dotyczące broni jądrowej
Jak wiadomo broń nuklearna to broń niebezpieczna o wysokiej sile rażenia. Nieodpowiednie jej używanie mogło by doprowadzić do zagłady ludzkości.
Aby temu zapobiec wprowadza się rożnego rodzaju traktaty ograniczające użycie broni jądrowej.
Traktat o Zakazie prób nuklearnych-4 sierpnia 1963r
Podpisały: Stany Zjednoczone, Związek Radziecki i Wielka Brytania.
Traktat o zakazie prób w przestrzeni kosmicznej-styczeń 1967r
Podpisały 93 kraje
Traktat Antarktyczny-4 sierpień 1963r
Podpisało 40 państw
Traktat ten zabraniał wykorzystywania terenów Antarktydy do testowania broni nuklearnej.
Traktat o ograniczonym zakazie prób nuklearnych-1968rok
Podpisało 120 państw
Traktat ten zabraniał testowania broni jądrowej w przestrzeni kosmicznej pod ziemią i pod wodą.
Traktat o ograniczeniu dopuszczalnej siły wybuchu głowic testowych-1974rok
Podpisały: Stany Zjednoczone i Związek Radziecki.
Południowo Pacyfiki Traktat o Strefie wolnej od broni jądrowej-1985rok
Podpisało 11 Państw
Traktat ten zakazywał testowania produkcji i zdobywania broni jądrowej przez państwa znajdujące się w regionie północno-pacyfickim.
Traktat Tlatelocloliański-1967rok
Podpisały: Stany Zjednoczone i wszystkie państwa Ameryki południowej, poza wyjątkiem Brazylii i Argentyny.
Ja osobiście uważam(chociaż wiem, że jest to niemożliwe), że powinien być wprowadzony ogólnoświatowy zakaz produkcji, posiadania, używania i testowania broni jądrowej we wszystkich krajach na świecie. Broń jądrowa jest moim zdaniem wynalazkiem bardzo niebezpiecznym, a w dobie ówczesnego terroryzmu bardzo łatwo może dostać się w niepowołane ręce, bądź być użyta w nadmiarze.

Answer 3

Broń jądrowa jest jednym z największych niebezpieczeństw ludzkość.
Ta broń jest produkowana na skalę światową o dużym zasięgu.
Użycie tak niebezpiecznego ładunku może spowodować zagładę świata lub co gorszę wojnę światową na dużą skalę