W chwili gdy dążymy do szczęścia nie możemy zapomnieć by nie krzywdzić innych. Nie można przyjąć zasady, że „cel uświęca środki”. To, że się uczymy, robimy karierę zawodową, odnosimy sukcesy służy temu, by być szczęśliwym. Tak więc szczęścia pragniemy dla niego samego, a nie dla czegoś innego. Kariery zawodowej pragniemy dla niej samej, ale również dla szczęścia, w przekonaniu, że dzięki niej będziemy szczęśliwi. Natomiast samego szczęścia nie pragnie się dla kariery zawodowej, ani dla niczego innego, poza nim samym.
W chwili gdy dążymy do szczęścia nie możemy zapomnieć by nie krzywdzić innych. Nie można przyjąć zasady, że „cel uświęca środki”. To, że się uczymy, robimy karierę zawodową, odnosimy sukcesy służy temu, by być szczęśliwym. Tak więc szczęścia pragniemy dla niego samego, a nie dla czegoś innego. Kariery zawodowej pragniemy dla niej samej, ale również dla szczęścia, w przekonaniu, że dzięki niej będziemy szczęśliwi. Natomiast samego szczęścia nie pragnie się dla kariery zawodowej, ani dla niczego innego, poza nim samym.