W twórczości Wisławy Szymborskiej , Noblistki z 1996 roku , można zauważyć dążenie do ukazywania świata i człowieczeństwa w sposób jednocześnie wzniosły i śmieszny , tragiczny i komiczny. Poetka uprawia głównie lirykę refleksyjną i osobistą , skupioną wokół pytań dotyczących życia człowieka i jego miejsca na świecie , pytań o sens i cel naszych wysiłków , doświadczeń ludzkości . Poetka nie daje gotowych i jednoznacznych odpowiedzi , mnoży znaki zapytania i wątpliwości. One to właśnie stanowią o wartości i urodzie tej poezji . Przykładem może być wiersz "Schyłek wieku".:D Inny wiersz Szymborskiej to "Radość pisania". Przedstawia magiczną, kreacyjną moc słowa, utrwalającego rzeczywistość i powołującego do istnienia nowe byty. Uznaje jego siłę i wagę. Dzięki mocy wyrazów może stworzyć świat uzależniony wyłącznie od osoby piszącej. Cieszy się z faktu, że może powołać do istnienia nowy byt i w dowolny sposób ukazywać stworzoną przez siebie rzeczywistość .Autorka, dotykając tak ważnych zagadnień współczesności, nadaje im wymiar historyczny. Tematem wiersza "Muzeum" są pozornie wrażenia z pobytu w muzeum, a w rzeczywistości jest nim upływ czasu .Przedmioty użytkowane przez ludzi setki i tysiące lat temu nasuwają pytanie o nich samych, jacy byli i refleksję, dlaczego i jak to się dzieje, że rzeczy mają dłuższy żywot niż człowiek, który znaczy od nich o tak wiele więcej .Wiersz wyraża gorycz, że życie ludzkie trwa tak krótko.Poetka ironicznie puentuje, że ściga się ze swą suknią. Ten wyścig z martwym przedmiotem nadaje gorzkiej ironii życiu ludzkiemu .
W twórczości Wisławy Szymborskiej , Noblistki z 1996 roku , można zauważyć dążenie do ukazywania świata i człowieczeństwa w sposób jednocześnie wzniosły i śmieszny , tragiczny i komiczny. Poetka uprawia głównie lirykę refleksyjną i osobistą , skupioną wokół pytań dotyczących życia człowieka i jego miejsca na świecie , pytań o sens i cel naszych wysiłków , doświadczeń ludzkości . Poetka nie daje gotowych i jednoznacznych odpowiedzi , mnoży znaki zapytania i wątpliwości. One to właśnie stanowią o wartości i urodzie tej poezji . Przykładem może być wiersz "Schyłek wieku".:D Inny wiersz Szymborskiej to "Radość pisania". Przedstawia magiczną,
kreacyjną moc słowa, utrwalającego rzeczywistość i powołującego do istnienia nowe byty. Uznaje jego siłę i wagę. Dzięki mocy wyrazów może stworzyć świat uzależniony wyłącznie od osoby piszącej. Cieszy się z faktu, że może powołać do istnienia nowy byt i w dowolny sposób ukazywać stworzoną przez siebie rzeczywistość .Autorka, dotykając tak ważnych zagadnień współczesności, nadaje im wymiar historyczny. Tematem wiersza "Muzeum" są pozornie wrażenia z pobytu w muzeum, a w rzeczywistości jest nim upływ czasu .Przedmioty użytkowane przez ludzi setki i
tysiące lat temu nasuwają pytanie o nich samych, jacy byli i refleksję, dlaczego i jak to się dzieje, że rzeczy mają dłuższy żywot niż człowiek, który znaczy od nich o tak wiele więcej .Wiersz wyraża gorycz, że życie ludzkie trwa tak krótko.Poetka ironicznie puentuje, że ściga się ze swą suknią. Ten wyścig z martwym przedmiotem nadaje gorzkiej ironii życiu ludzkiemu .