Ujęcie nieszczęśliwej miłości w Lalce Bolesława Prusa. notatka oparta minimum jednym cytatem. Proszę o pomoc
ciszadobra
Głównym wątkiem "Lalki" Bolesława Prusa jest nieszczęśliwa miłość. Wokulski, któremu niedane było zakochać się szczęśliwie, po śmierci żony, spotyka w teatrze piękną Izabellę Łęcką. Niebieskooka blondynka jest przez Wokulskiego postrzegana w kategoriach najwyższego sacrum. W jego oczach jest uosobieniem piękna, aniołem. Robi więc wszystko, by ta zwróciła na niego uwagę. Pomaga jej, gdy okazuje się, że ona i jej ojciec wpadli w poważne finansowe tarapaty, wyciąga do niej pomocną dłoń, specjalnie dla niej uczy się angielskiego, by ta nie wzięła go za nieuka. A ona? Ona uważa, że ludzie z poczerwieniałymi od pracy rękami nie są godni, by przebywać w jej towarzystwie. Ignoruje go, a następnie, gdy okazuje się, że grozi jej bankructwo, kokietuje by umocnić jego uczucie silniejszym. Cała książka jest więc zawikłaną historią miłosną z gorzkim morałem: Wokulski w końcu uświadamia sobie, że w rękach Izabelli był tylko zabawką, a ta wykorzystywała go na każdym kroku. Smutne jest więc ostateczne stanowisko, jakie względem kobiet przyjmuje Wokulski, mówiąc: "Niegdyś wierzyłem, że są tu na ziemi, białe anioły ze skrzydłami jasnemi... Piękne anioły!... Jasne skrzydła!... [...] Oto skutki znajomości kobiet z poezji! Trzeba było poznawać kobiety nie pzrez okulary Mickiewiczów, Krasinskich albo Słowackich, ale ze statystyki, która uczy, że każdy biały anioł jest w dziesiątej części prostytutką..."
Kompozycja powieści jest otwarta, a losy głównego bohatera nieznane. Nie wiadomo, czy popełnił samobójstwo, czy tez nie.
8 votes Thanks 7
natalia345
Głównym wątkiem w "Lalce" jest nieszczęśliwa miłość Wokulskiego do Izabeli Łęckiej. Wokulski jest "wytworem" dwóch epok-romantyzmu i pozytywizmu. Jako romantyk walczy o niepodległość kraju, ma skłonności do depresji, a nawet myśli samobójczych. Całe swoje życie podporządkowuje miłości, przez co jest z góry skazany na niepowodzenie. Jego uczucie do Izabeli jest głębokie i przyczynia sie do licznych klęsk. Idealizuje swoją wybrankę, nie widzi w niej wad. Jest w stanie zrobić dla niej wszystko- kupuje kamienice, serwis, opłaca marnych artystów, którzy spodobali sie Łęckiej . Rezygnuje nawet z kariery naukowca. Izabela nie potrafiła docenić jego zaangażowania. To pusta kobieta, bez głębszych uczuć. Manipuluje innymi. Wszystkich traktuje z wyższością i wyrachowaniem. Mimo miłości Wokulskiego flirtuje przy nim z Darskim. Chce żyć na poziomie, chociaż sama nic nie robi. Wokulski nie pochodzi z arystokracji i na wszystko sam musiał zapracować. ("Z przyjemnością ofiarowałbym im ten pamiątkowy drobiazg. Winien jej dozgonną wdzięczność, bo gdyby nie szał dla niej, nie dorobiłbym się majątku i spleśniałbym za kantorkiem") Nie miał pieniędzy, a ze względu na oczekiwania majątkowe Łęckiej pomnożyl majątek. Miłość doprowadziła go do próby samobójczej. Większość ludzi kpiła z niego oraz jego uczuć do pustej Izabeli. Pozbawił się honoru i dumy, ostatecznie stracił wszystko; sens życia. Nie wiadomo co się z nim stało- być może na końcu umiera albo spełnia swoje drugie marzenie o zostaniu naukowcem.
Kompozycja powieści jest otwarta, a losy głównego bohatera nieznane. Nie wiadomo, czy popełnił samobójstwo, czy tez nie.