Cechy utworu Słowik, wskazującego na gatunek baśni: 1. Miejsce i czas są przybliżone, ale nie określone dokładnie. Wiemy, gdzie dzieje się historia (na dworze chińskiego cesarza), ale nie wiemy, gdzie znajduje się dwór. Akcja toczy się "przed wielu laty". 2. "- Z największą przyjemnością - powiedział słowik i zaśpiewał tak pięknie, że aż rozkoszą było go słuchać." - słowikowi zostają przypisane cechy ludzkie, czyli jest to personifikacja. Wydarzenie staje się fantastyczne - słowiki nie umieją śpiewać i jest to fikcja. 3. Baśń ma morał - prawdziwego przyjaciela poznaje się w biedzie. Słowik przyleciał gdy cesarz był chory. 4. Baśń kończy się dobrze - cesarz nie umiera, a jest uzdrowiony, bo słowiczy śpiew przepędził śmierć.
Cechy utworu Słowik, wskazującego na gatunek baśni:
1. Miejsce i czas są przybliżone, ale nie określone dokładnie. Wiemy, gdzie dzieje się historia (na dworze chińskiego cesarza), ale nie wiemy, gdzie znajduje się dwór. Akcja toczy się "przed wielu laty".
2. "- Z największą przyjemnością - powiedział słowik i zaśpiewał tak pięknie, że aż rozkoszą było go słuchać." - słowikowi zostają przypisane cechy ludzkie, czyli jest to personifikacja. Wydarzenie staje się fantastyczne - słowiki nie umieją śpiewać i jest to fikcja.
3. Baśń ma morał - prawdziwego przyjaciela poznaje się w biedzie. Słowik przyleciał gdy cesarz był chory.
4. Baśń kończy się dobrze - cesarz nie umiera, a jest uzdrowiony, bo słowiczy śpiew przepędził śmierć.