Uczniowie do czterech probówek, w których znajdował się wodorotlenek miedzi (II) wprowadzili: do 1 probówki- etanol, do 2 probówki - glicerol, do 3 probówki - kwas mrówkowy, do 4 probówki- roztwór glukozy.
A) Podaj numery probówek, w których zajdzie reakcja chemiczna. B) Opisz zmiany, które zaobserwowali uczniowie w czasie tych doświadczeń w poszczególnych probówkach.
Odpowiedź:
Wyjaśnienie:
A
Reakcja zajdzie w probówkach: 2,3,4.
B.
Brak objawów reakcji.
Osad Cu(OH)₂ nie roztwarza się.
Alkohole monohydroksylowe nie reagują z wodorotlenkami.
Niebieski osad Cu(OH)₂ roztwarza się.
Powstaje klarowny, szafirowy roztwór.
Alkohole wielowodorotlenowe reagują z Cu(OH)₂.
Glicerol reaguje z wodorotlenkiem miedzi(II) i w wyniku reakcji powstaje związek koordynacyjny miedzi(II). (glicerolan miedzi(II).
C₃H₅(OH)₃ + Cu(OH)₂ = C₃H₅(OH)O₂Cu + 2H₂O
szafirowy
Osad roztwarza się, powstaje klarowny, niebieski roztwór.
Zachodzi reakcja zobojętnienia.
Cu(OH)₂ + 2HCOOH = (HCOO)₂Cu + 2H₂O
metanian miedzi(II)
Reakcja na ciepło
W probówce pojawia się pomarańczowy osad.
Glukoza (aldehyd) posiada właściwości redukcyjne - redukuje miedź dwuwartościową do miedzi jednowartościowej.
Grupa aldehydowa jest odpowiedzialna za właściwości redukcyjne glukozy
2Cu(OH)₂ + C₆H₁₂O₆ =[T]= C₆H₁₂O₇ + Cu₂O + 2H₂O
pomarańczowy
Reakcja na zimno
Glukoza zachowuje się jak alkohol wielowodorotlenowy (posiada grupy -OH).
Osad Cu(OH)₂ roztwarza się i powstaje klarowny, szafirowy związek kompleksowy miedzi(II).
Podczas reakcji sąsiednie grupy -OH tworzą wiązania donorowo – akceptorowe z wodorotlenkiem miedzi(II).