Question

Ubiur i wyposzarzenie wojów książęcych

Answer 1

Najlepsze wyposażenie z możliwych tj. miecze , topory , włócznie. Polski średniowieczny miecz składał się z 75 cm. głowni służącej głównie do cięcia , z rękojeści zakończonej ciężką głowicą oraz z prostego , lub lekko zagiętego z obu stron jelca. Aby nadać elastyczności i jednocześnie wytrzymałości najbardziej pracującej części miecza , czyli głowni stosowano tzw. damastr skuwany , to jest stal , którapowstała poprzez zgrzewanie prętów o różnych właściwościach. Do noszenia miecza używano pochwy wykonanej z drewna , a następnie okutej skórą. Niektóre pochwy były wyposażone w trzewiki czyli metalowe okucia. Kolejnym elementem był topór , który ze względu na funkcjonalność i niewielki koszt produkcji stał się bardzo popularną częścią uzbrojenia. Topór służył do rąbania , lub do miotania. Następną bronią używaną przez drużynę była włócznia , która również była popularna ze względu na małą cenę. Włócznia była zrobiona z drzewca o długości 2 m. i grotu , który miewał różne kształty. Jedną z najważniejszych broni wchodzących w skład uzbrojenia był łuk. Stosowano strzały, których groty często były wyposażone w zadziory zwiększające skuteczność.8 Natomiast w skład uzbrojenia ochronnego wchodził kaftan wzmocniony metalowymi guzami lub odzież z grubej skóry , lub ( co było kosztowniejsze ) osłonę z żelaznych płytek czy też kolczą .Tuod razu zasadnicze wyjaśnienie : kolcza nie ma nic wspólnego z kolczastością , przeciwnie , idzie o całkiem gładką osłonę ciała . Wykonywano ją wszakże z kolistych , drobniutkich elementów , niby pierścieni stalowych , tak gęsto splecionych wzajemnie , że w sumie powstała niemalże tkanina.9 Kolcza więc - to zrobiony z kółek ubiór . Oficjalna jednak premiera osłony kolczej nastąpiła w gwardii Bolesława Chrobrego.10 Głowę chronił hełm zrobiony z kilku blach połączonych ze sobą przy pomocy nitów , lub metody zgrzewania często z motywami ozdobnymi . Występowały również tarcze w kształcie koła , lub elipsy. Zrobione były z drewna i ze skóry , natomiast po wewnętrznej stronie znajdowały się rzemienne pętle do trzymania tarczy. Drużyna książęca była jazdą , dlatego istotną sprawą były wytrzymałe konie , które nieraz musiały przebyć dużą odległość z ponad stu kilogramowym rycerzem na grzbiecie. W skład ekwipunku konia wchodziło siodło wykonane drewna i obite skórą z brązowymi okuciami , żelaznych strzemion i skórzanej uzdy. Jeźdźcyposiadali również ostrogi.