Zgłoś nadużycie!
Oktawian August (Gaius Octavius po adopcji Gaius Iulius Caesar Octavianus) (ur. w Rzymie 23 września 63 roku p.n.e. - 19 sierpnia 14 n.e.). Syn Gajusza Oktawiusza i Atii Starszej (Atia Maior), wnuk siostry Juliusza Cezara i jego adoptowany testamentem syn. Po zamordowaniu Cezara w 44 roku p.n.e. walczył z Markiem Antoniuszem. Po zwycięstwie zawarł z nim i z Lepidusem drugi triumwirat. Pokonał zabójców Cezara pod Filippi w roku 42 p.n.e.. W 35 r. p.n.e. podbił tereny Panonii. W latach 32-31 p.n.e. toczył wojnę domową z Markiem Antoniuszem. Po zwycięstwie, które odniósł dla niego Marek Agrypa pod Akcjum stał się jedynym władcą imperium. 16 stycznia 27 roku p.n.e., senat rzymski, po raz pierwszy w historii, przyznał mu na wniosek Plankusa tytuł Augustusa. W ten sposób Oktawian stał się pierwszym cesarzem rzymskim, jakkolwiek przy zachowaniu wszelkich pozorów ciągłości ustroju republikańskiego (np. sprawował wielokrotnie urząd konsula. Używał oficjalnej tytulatury: Imperator Caesar Divi filius Augustus. Przyjął tytuł princepsa, wprowadzony przez niego ustrój nazywamy pryncypatem.
Dowódca wojsk na Zachodzie w latach 458-461 i w Dalmacji (461-468). Cesarz zachodniorzymski od 19/24 czerwca 474 do 28 sierpnia 475; po tej dacie, aż do śmierci, zdołał utrzymać tylko Dalmację. W 477 próbował odzyskać tron przy pomocy Zenona, który jednak musiał niechętnie uznać władzę Odoakra w Italii. Zabity prawdopodobnie z rozkazu jednego ze swoich poprzedników, Gliceriusza. Ojciec Juliusza Neposa wsławił się za cesarza Majoriana w walkach ze Swewami w Hiszpanii. Jeszcze głośniejsze imię zdobył wuj, Marcellinus, przyjaciel Aecjusza, dowódca wojsk i niemal udzielny władca w Dalmacji, zasłużony w walce z Wandalami na Sycylii za Majoriana i potem Antemiusza, zdradziecko zamordowany na tej wyspie w 468 roku.
14 n.e.). Syn Gajusza Oktawiusza i Atii Starszej (Atia Maior), wnuk siostry Juliusza Cezara i jego adoptowany testamentem syn.
Po zamordowaniu Cezara w 44 roku p.n.e. walczył z Markiem Antoniuszem. Po zwycięstwie zawarł z nim i z Lepidusem drugi triumwirat. Pokonał zabójców Cezara pod Filippi w roku 42 p.n.e.. W 35 r. p.n.e. podbił tereny Panonii. W latach
32-31 p.n.e. toczył wojnę domową z Markiem Antoniuszem. Po zwycięstwie, które odniósł dla niego Marek Agrypa pod Akcjum stał się jedynym władcą imperium. 16 stycznia 27 roku p.n.e., senat rzymski, po raz pierwszy w historii, przyznał mu na wniosek Plankusa tytuł Augustusa. W ten sposób Oktawian stał się pierwszym cesarzem rzymskim, jakkolwiek przy zachowaniu wszelkich pozorów ciągłości ustroju republikańskiego (np. sprawował wielokrotnie urząd konsula. Używał oficjalnej tytulatury: Imperator Caesar Divi filius Augustus. Przyjął tytuł princepsa, wprowadzony przez niego ustrój nazywamy pryncypatem.
Dowódca wojsk na Zachodzie w latach 458-461 i w Dalmacji (461-468). Cesarz zachodniorzymski od 19/24 czerwca 474 do 28 sierpnia 475; po tej dacie, aż do śmierci, zdołał utrzymać tylko Dalmację. W 477 próbował odzyskać tron przy pomocy Zenona, który jednak musiał niechętnie uznać władzę Odoakra w Italii. Zabity prawdopodobnie z rozkazu jednego ze swoich poprzedników, Gliceriusza. Ojciec Juliusza Neposa wsławił się za cesarza Majoriana w walkach ze Swewami w Hiszpanii. Jeszcze głośniejsze imię zdobył wuj, Marcellinus, przyjaciel Aecjusza, dowódca wojsk i niemal udzielny władca w Dalmacji, zasłużony w walce z Wandalami na Sycylii za Majoriana i potem Antemiusza, zdradziecko zamordowany na tej wyspie w 468 roku.