Question

To był prawdziwy romantyk. Na podstawie znanych Ci utworów tej epoki napisz charakterystykę wybranego bohatera literackiego. Twoja praca nie powinna być krótsza niż piętnaście linijek.

Answer 1

Powieść poetycka pt. "GIAUR" napisana została przez Georga Byrona jest bardzo zbliżona do postawy Wertera z utworu "CIERPIENIA MŁODEGO WERTERA". Giaur - Wenecjanin, zakochał się (z wzajemnością) w Leili - jednej z żon Hassana. Kiedy ten utopił niewierną małżonkę, ból i tęsknota za ukochaną nie pozwalała Giaurowi na normalne życie. Ta niemoc zmusiła go do zabójstwa Hassana. Zbrodnia ta uzasadniona jest wielkimi namiętnościami - miłością i nienawiścią. Zemsta za ukochaną nie dała mu jednak pożądanej satysfakcji. Giaur jest człowiekiem, który nie potrafi panować nad własnymi emocjami, niszczy się od środka, przez co nie myśli racjonalnie. Podobnie jak w przypadku Wertera, powodem jego tragedii jest szczególna wrażliwość a także mściwość i pochopne działanie.

Gustaw z "Dziadów" cz. IV jest typowym romantycznym kochankiem. Miłość rozumie jako mistyczną jedność z ukochaną. Pozwala sobie myśleć, że będąc zakochanym można "za życia być w niebie". Miłość jego jednak nie trwa długo. Kobieta, którą kocha ponad życie poślubiła innego, bogatszego mężczyznę. Bohater przeżył wielki wstrząs. Ta, którą miał za idealną, uświęconą, boską, okazała się "puchem marnym", a miłość - uczucie, które uważał za dar, wyróżnienie, ulotna i nietrwała.

Answer 2

Powieść poetycka pt. "GIAUR" napisana została przez Georga Byrona jest bardzo zbliżona do postawy Wertera z utworu "CIERPIENIA MŁODEGO WERTERA". Giaur - Wenecjanin, zakochał się (z wzajemnością) w Leili - jednej z żon Hassana. Kiedy ten utopił niewierną małżonkę, ból i tęsknota za ukochaną nie pozwalała Giaurowi na normalne życie. Ta niemoc zmusiła go do zabójstwa Hassana. Zbrodnia ta uzasadniona jest wielkimi namiętnościami - miłością i nienawiścią. Zemsta za ukochaną nie dała mu jednak pożądanej satysfakcji. Giaur jest człowiekiem, który nie potrafi panować nad własnymi emocjami, niszczy się od środka, przez co nie myśli racjonalnie. Podobnie jak w przypadku Wertera, powodem jego tragedii jest szczególna wrażliwość a także mściwość i pochopne działanie.

Gustaw z "Dziadów" cz. IV jest typowym romantycznym kochankiem. Miłość rozumie jako mistyczną jedność z ukochaną. Pozwala sobie myśleć, że będąc zakochanym można "za życia być w niebie". Miłość jego jednak nie trwa długo. Kobieta, którą kocha ponad życie poślubiła innego, bogatszego mężczyznę. Bohater przeżył wielki wstrząs. Ta, którą miał za idealną, uświęconą, boską, okazała się "puchem marnym", a miłość - uczucie, które uważał za dar, wyróżnienie, ulotna i nietrwała.