Tekst III
W 1894 roku spotkałam się po raz pierwszy z Piotrem Curie. Profesor Kowalski z Fryburga
wstąpił do mnie na wiosnę i zaprosił do siebie razem z młodym fizykiem paryskim, którego
znał i wysoko cenił. Po tym pierwszym spotkaniu wyraził on chęć zobaczenia się ze mną
znowu i porozmawiania dalej o sprawach naukowych i społecznych, na które zdawał się mieć
podobne do moich poglądy. W jakiś czas potem odwiedził mnie w moim mieszkaniu
studenckim i odtąd bardzo się zaprzyjaźniliśmy. Wkrótce poprosił mnie, ażebym podzieliła
jego losy, lecz nie od razu mogłam się na to zdecydować. Wahałam się przed krokiem, który
oznaczał rozstanie z rodziną i z ojczyzną. (...) Praca zbliżała nas coraz bardziej; w końcu
doszliśmy oboje do wniosku, że żadne z nas nie znajdzie lepszego towarzysza. Tak więc ślub
nasz został postanowiony i odbył się nieco później, w lipcu 1895 roku. Od tego czasu
rozpoczął się dla mnie nowy okres życia, zupełnie odmienny od samotnej egzystencji w
latach poprzednich. Mąż mój i ja tak ściśle byliśmy powiązani miłością i wspólną pracą, że
prawie cały czas spędzaliśmy razem. (...) Najmilszą naszą rozrywką po pracy w dusznym
laboratorium były spacery bądź wycieczki na rowerach po okolicy. Na pierwszym jednak
miejscu w naszym życiu znajdowała się praca naukowa. W tym czasie mąż zajmował się
badaniem kryształów, ja zaś rozpoczęłam pracę nad własnościami magnetycznymi stali, którą
ukończyłam w 1897 roku. W tym samym roku narodziny pierwszej naszej córeczki
przyniosły wielką odmianę w naszym życiu. Miałam poważny problem, w jaki sposób
opiekować się naszą małą Ireną i domem, nie przerywając pracy naukowej. Przerwanie jej
byłoby dla mnie bardzo bolesne, a mąż mój nawet słyszeć o tym nie chciał. Mówił, że znalazł
żonę stworzoną specjalnie do tego, ażeby dzieliła z nim wszelkie zajęcia. Żadne z nas nie
myślało o wyrzeczeniu się tego, co było tak drogie dla nas obojga. Oczywiście musieliśmy
wziąć służącą, ja jednak osobiście wglądałam we wszystkie szczegóły opieki nad dzieckiem.
Kiedy byłam w laboratorium, zajmował się tym dziadek (...). Tak więc ścisła współpraca w
naszej rodzinie pozwoliła mi sprostać obowiązkom.
Maria Skłodowska-Curie, Autobiografia, Warszawa 1959.
16. Piotr Curie zajmował się badaniami z zakresu
A. fizyki. B. astronomii.
C. biologii. D. matematyki.
17. Decyzja Marii o poślubieniu Piotra Curie oznaczała dla niej
A. rezygnację ze studiów.
B. wyrzeczenie się przyjaciół.
C. przerwanie pracy naukowej.
D. oddalenie od ojczyzny.
18. Związek Marii i Piotra scalało zamiłowanie do
A. nauki. B. sportu.
C. polityki. D. sztuki.
19. Po urodzeniu córki Maria postanowiła
A. zatrudnić asystenta. B. zrezygnować z pracy.
C. oddać dziecko krewnym. D. kontynuować badania.
20. Narratorem w Tekście III jest
A. Piotr Curie. B. Maria Curie-Skłodowska.
C. córka Irena. D. profesor Kowalski.
W 1894 roku spotkałam się po raz pierwszy z Piotrem Curie. Profesor Kowalski z Fryburga
wstąpił do mnie na wiosnę i zaprosił do siebie razem z młodym fizykiem paryskim, którego
znał i wysoko cenił. Po tym pierwszym spotkaniu wyraził on chęć zobaczenia się ze mną
znowu i porozmawiania dalej o sprawach naukowych i społecznych, na które zdawał się mieć
podobne do moich poglądy. W jakiś czas potem odwiedził mnie w moim mieszkaniu
studenckim i odtąd bardzo się zaprzyjaźniliśmy. Wkrótce poprosił mnie, ażebym podzieliła
jego losy, lecz nie od razu mogłam się na to zdecydować. Wahałam się przed krokiem, który
oznaczał rozstanie z rodziną i z ojczyzną. (...) Praca zbliżała nas coraz bardziej; w końcu
doszliśmy oboje do wniosku, że żadne z nas nie znajdzie lepszego towarzysza. Tak więc ślub
nasz został postanowiony i odbył się nieco później, w lipcu 1895 roku. Od tego czasu
rozpoczął się dla mnie nowy okres życia, zupełnie odmienny od samotnej egzystencji w
latach poprzednich. Mąż mój i ja tak ściśle byliśmy powiązani miłością i wspólną pracą, że
prawie cały czas spędzaliśmy razem. (...) Najmilszą naszą rozrywką po pracy w dusznym
laboratorium były spacery bądź wycieczki na rowerach po okolicy. Na pierwszym jednak
miejscu w naszym życiu znajdowała się praca naukowa. W tym czasie mąż zajmował się
badaniem kryształów, ja zaś rozpoczęłam pracę nad własnościami magnetycznymi stali, którą
ukończyłam w 1897 roku. W tym samym roku narodziny pierwszej naszej córeczki
przyniosły wielką odmianę w naszym życiu. Miałam poważny problem, w jaki sposób
opiekować się naszą małą Ireną i domem, nie przerywając pracy naukowej. Przerwanie jej
byłoby dla mnie bardzo bolesne, a mąż mój nawet słyszeć o tym nie chciał. Mówił, że znalazł
żonę stworzoną specjalnie do tego, ażeby dzieliła z nim wszelkie zajęcia. Żadne z nas nie
myślało o wyrzeczeniu się tego, co było tak drogie dla nas obojga. Oczywiście musieliśmy
wziąć służącą, ja jednak osobiście wglądałam we wszystkie szczegóły opieki nad dzieckiem.
Kiedy byłam w laboratorium, zajmował się tym dziadek (...). Tak więc ścisła współpraca w
naszej rodzinie pozwoliła mi sprostać obowiązkom.
Maria Skłodowska-Curie, Autobiografia, Warszawa 1959.
16. Piotr Curie zajmował się badaniami z zakresu
A. fizyki. B. astronomii.
C. biologii. D. matematyki.
17. Decyzja Marii o poślubieniu Piotra Curie oznaczała dla niej
A. rezygnację ze studiów.
B. wyrzeczenie się przyjaciół.
C. przerwanie pracy naukowej.
D. oddalenie od ojczyzny.
18. Związek Marii i Piotra scalało zamiłowanie do
A. nauki. B. sportu.
C. polityki. D. sztuki.
19. Po urodzeniu córki Maria postanowiła
A. zatrudnić asystenta. B. zrezygnować z pracy.
C. oddać dziecko krewnym. D. kontynuować badania.
20. Narratorem w Tekście III jest
A. Piotr Curie. B. Maria Curie-Skłodowska.
C. córka Irena. D. profesor Kowalski.
Odpowiedź:
A,D,A,D,B
Wyjaśnienie: