Question

Stylizacja w muzyce.
Co to jest stylizacja w muzyce??
Co to jest utwór stylizowany??
Muzyka klasyczna stylizowana
jakieś daty z tym związane
autorów różnych stylizacja
itd itp

chciałbym żeby było to przejrzyste ponieważ się na tym nie znam

proszę żeby tego było dużo min 1 kartka A4

UWAGA!!! NA JUTRO

Answer 1

Stylizacja utworu to celowe wprowadzenie do dzieła muzycznego charakterystycznych elementów innych stylów, gatunków, skali, rytmiki.

 

Przykład: różnica pomiędzy tańcem użytkowym a stylizowanym:

 

Zasadniczą cechą wszystkich tańców użytkowych jest równomierne tempo i ustawiczne podkreślanie charakterystycznego rytmu tanecznego – taka bowiem muzyka najlepiej nadaje się do tańczenia.

 

Obok utworów tanecznych, przeznaczonych do przygrywania w czasie tańca, wykształcony został drugi ich rodzaj – wyłącznie do słuchania. Utwory takie określa się jako tańce stylizowane. Celem twórcy takiego utworu nie jest pobudzenie do tańczenia, lecz artystyczne uwydatnienie niektórych charakterystycznych cech danego tańca.

 

Polskimi kompozytorami, których twórczość nawiązuje do muzyki ludowej są m.in. F Chopin, S. Moniuszko, K. Szymanowski.

 

Najważniejszymi wartościami dla F. Chopina były dom rodzinny i kraj, co często podkreślał w swoich listach. Te tęsknoty przekładał na przepiękną, subtelną, wzruszającą muzykę, niezależnie od tego, czy były to wielkie kompozycje, czy też np. etiudy, z których uczynił małe arcydzieła. W każdym utworze łączył bogate treści emocjonalne z doskonałością formy, często czerpiąc inspiracje z polskiego folkloru. W twórczości F. Chopina nie mamy jednak do czynienia z folklorem autentycznym, gdzie występują cytaty rdzennych melodii ludowych, lecz z tzw. folklorem wyimaginowanym. Polega on na artystycznym przetwarzaniu charakterystycznych dla muzyki ludowej zwrotów melodyczno-artystycznych. Chopin stylizował zasłyszane melodie w sposób odległy tak, że w pierwszym rzędzie rozpoznajemy jego indywidualny język muzyczny, bardzo wyrazisty i charakterystyczny, a później doszukujemy się związków z folklorem. Związki te mają różne oblicza. Oprócz wspomnianych już zwrotów melodyczno-rytmicznych, kompozytor stosuje archaiczne skale ludowe i typowe dla tej muzyki brzmienia, które poszerza w aspekcie wyrafinowanej i trudnej harmonii. Był mistrzem stylizacji, wykorzystywał polskie tańce narodowe: kujawiak, mazur, oberek, krakowiak, polonez.

(utwory: "Mazurki", "Polonezy", "Fantazja na tematy polskie op. 13", "Krakowiak op. 14").

 

Stanisław Moniuszko jest, oprócz  F. Chopina, najwybitniejszym kompozytorem polskim XIX wieku, głównym przedstawicielem stylu narodowego w Polsce, a przede wszystkim twórcą polskiej opery narodowej i pieśni. Kiedy w roku 1846 Moniuszko przyjechał na krótko do Warszawy, powziął pomysł stworzenia opery, której akcja rozgrywałaby się w Polsce, a muzyka nawiązywałaby do muzycznych tradycji narodowych. Tak narodziła się „Halka” z librettem Włodzimierza Wolskiego, najpierw jako utwór dwuaktowy (Wilno 1848), a następnie czteroaktowy, wystawiony  w Teatrze Wielkim w Warszawie (1858). W Wilnie skomponował wiele pieśni wydanych w zeszytach (1- 6, 1844 – 1859) jako „Śpiewniki domowe” (7 –12 zostały wydane pośmiertnie w latach 1876 – 1910). Z ponad 300 pieśni solowych,  pisanych przez całe życie, najpopularniejsze to: „Dziad i baba”, „Pieśń wieczorna”, „O, matko moja”, „ Prząśniczka”.

(przykład stylizacji mazura np. w operze "Halka" lub "Straszny dwór", krakowiaka w "Jawnucie).

 

Karol Szymanowski w 1905 roku przyłączył się do kompozytorów tzw. Młodej Polski, która nawiązywała do współczesnych kierunków muzyki zachodnio-europejskiej. Jednak poznanie folkloru góralskiego, badanie charakteru i cech pieśni oraz tańców podhalańskich rozbudziło zainteresowanie muzyką ludową. Nawiązanie do tradycji narodowej i Chopina, nowy stosunek do muzyki ludowej oraz silna indywidualność twórcza zadecydowały o jego historycznej pozycji w muzyce europejskiej. Stylizacja folkloru góralskiego, wykorzystanie jego cech melicznych, rytmicznych i tonalnych przejawia się 20 „Mazurkach” na fortepian i w balecie „Harnasie”.

 

Innymi kompozytorami, w twórczości których można odnależć przykłady wykorzystywania muzyki i tańców ludowych oraz stylizacji są np.:

 

Henryk Wieniawski -charakterystycznymi utworami, inspirowanymi muzyką ludową są np. mazurki: Mazurek d-moll op. 3 i Mazuerk charakterystyczny "Dudziarz";

Witold Lutosławski - m.in. "10 Tańców polskich" na orkiestrę kameralną, "Melodie ludowe",

Artur Malawski  - "Tryptyk góralski",

Kazimierz Serocki  - "3 melodie z Kurpiów" na soprany, tenory i orkiestrę.

Pozdrawiam.