Jest to polska nazwa dużych ognisk palonych podczas święta ludowego obchodzonego w noc letniego przesilenia Słońca 21–22 czerwca, np. w Noc Kupały oraz z 23 na 24 czerwca w noc świętojańską czyli wigilię dnia św. Jana Chrzciciela.
Palenie sobótek połączone było z obrzędami i tańcami. Na Mazowszu i Podlasiu obrzęd nazywany był kupałnocką, na Mazurach i Warmii palinocką. Na wschodniej słowiańszczyźnie zwany jest kupałą.
Kościół, nie mogąc wykorzenić z obyczajowości ludowej corocznych obchodów pogańskiej Sobótki, podjął próbę zasymilowania święta z obrzędowością chrześcijańską.
Obecnie zwyczaj kultywowany jest w miastach i wsiach jako obchody ludyczne.
Jest to polska nazwa dużych ognisk palonych podczas święta ludowego obchodzonego w noc letniego przesilenia Słońca 21–22 czerwca, np. w Noc Kupały oraz z 23 na 24 czerwca w noc świętojańską czyli wigilię dnia św. Jana Chrzciciela.
Palenie sobótek połączone było z obrzędami i tańcami. Na Mazowszu i Podlasiu obrzęd nazywany był kupałnocką, na Mazurach i Warmii palinocką. Na wschodniej słowiańszczyźnie zwany jest kupałą.
Kościół, nie mogąc wykorzenić z obyczajowości ludowej corocznych obchodów pogańskiej Sobótki, podjął próbę zasymilowania święta z obrzędowością chrześcijańską.
Obecnie zwyczaj kultywowany jest w miastach i wsiach jako obchody ludyczne.