malutka1xDD
4) Stronnictwa (ugrupowania) w Sejmie Wielkim: a)stronnictwo dworskie (królewskie) -możliwość przeprowadzenia reform w sojuszu z Rosją b) obóz hetmański -Franciszek Ksawery Braniński , Szczęsny Potocki, Saweryn Rzewbuski konserwatywni przeciwnicy wszelkich reform b) stronnictwo patriotyczne(postępowe) Stanisław Małachowski, Hugo Kołłątaj, Czarnotyscy, Potoscy -Uważali, że należy wykorzystywać konflikt między zażądcami i przy pomocy Prus przeprowadzić reformy wzmacniające sejmy i władzę wykonawczą oraz przyznające prawa politycznemieszczanom.
13 votes Thanks 8
ziomuś
W 1787 r. Rosja i Austria rozpoczęły wojnę z Turcją; dodatkowo przeciwko osłabieniu Turcji wystąpiła Anglia, Holandia i Prusy; Prusy, wykorzystując zaangażowanie w wojnę z Turcją, dążyły do wzmocnienia swych wpływów w Polsce kosztem Rosji; Stanisław August nie szukał jednak oparcia w Prusach, lecz w Rosji, chciał wykorzystać wojnę turecką, by za ofertę pomocy polskiej uzyskać od Katarzyny zgodę na przeprowadzenie reform wewnętrznych i wzmocnienie swej władzy. Z tego powodu odbył się zjazd w Kaniowie (1787), który nie przyniósł oczekiwanych rezultatów (cesarzowa Katarzyna pozoliła jedynie zwołać sejm konfederacyjny), ponieważ sojuszowi rosyjsko - polskiemu sprzeciwiły się Prusy i cesarzowa przerwała negocjacje. W Polsce zapanowało niezadowolenie (rozczarowanie postawą cesarzowej).
Jesień 1788 - poczatek obrad Sejmu Wielkiego (marszałkiem został Stanisław Małachowski).
Ukształtowanie podziału sił: stronnictwo prorosyjskie królewskie (które się podzieliło na) = obóz hetmański (stronnicy Rosji: Ksawery Branicki, Seweryn Rzewuski), Sz. Potocki) - byli to przeciwnicy wszelkich reform, które mogły by wzmocnić organ władzy centralnej; = stronnictwo dworskie - widziało w sojuszu z Rosją środek umożliwiający przeprowadzenie umiarkowanych reform, które podniosły by autorytet króla stronnictwo antyrosyjskie - patriotyczne - stanowili je postepowi magnaci: Stanisław Małachowski, Stanisław i Ignacy Potoccy, Czartoryscy, postępowi szlachcice: H. Kołłątaj, J. Wybicki. Chcieli oni wzmocnić władzę królewską i centralną, ożywić Polskę gospodarczo i ratować przed upadkiem; chcieli wykorzystać konflikt między zaborcami i przy pomocy Prus przeprowadzić reformy.
a)stronnictwo dworskie (królewskie)
-możliwość przeprowadzenia reform w sojuszu z Rosją
b) obóz hetmański
-Franciszek Ksawery Braniński , Szczęsny Potocki, Saweryn Rzewbuski
konserwatywni przeciwnicy wszelkich reform
b) stronnictwo patriotyczne(postępowe)
Stanisław Małachowski, Hugo Kołłątaj, Czarnotyscy, Potoscy
-Uważali, że należy wykorzystywać konflikt między zażądcami i przy pomocy Prus przeprowadzić reformy wzmacniające sejmy i władzę wykonawczą oraz przyznające prawa politycznemieszczanom.
Prusy, wykorzystując zaangażowanie w wojnę z Turcją, dążyły do wzmocnienia swych wpływów w Polsce kosztem Rosji;
Stanisław August nie szukał jednak oparcia w Prusach, lecz w Rosji, chciał wykorzystać wojnę turecką, by za ofertę pomocy polskiej uzyskać od Katarzyny zgodę na przeprowadzenie reform wewnętrznych i wzmocnienie swej władzy. Z tego powodu odbył się zjazd w Kaniowie (1787), który nie przyniósł oczekiwanych rezultatów (cesarzowa Katarzyna pozoliła jedynie zwołać sejm konfederacyjny), ponieważ sojuszowi rosyjsko - polskiemu sprzeciwiły się Prusy i cesarzowa przerwała negocjacje.
W Polsce zapanowało niezadowolenie (rozczarowanie postawą cesarzowej).
Jesień 1788 - poczatek obrad Sejmu Wielkiego (marszałkiem został Stanisław Małachowski).
Ukształtowanie podziału sił:
stronnictwo prorosyjskie królewskie (które się podzieliło na)
= obóz hetmański (stronnicy Rosji: Ksawery Branicki, Seweryn Rzewuski), Sz. Potocki) - byli to przeciwnicy wszelkich reform, które mogły by wzmocnić organ władzy centralnej;
= stronnictwo dworskie - widziało w sojuszu z Rosją środek umożliwiający przeprowadzenie umiarkowanych reform, które podniosły by autorytet króla
stronnictwo antyrosyjskie - patriotyczne - stanowili je postepowi magnaci: Stanisław Małachowski, Stanisław i Ignacy Potoccy, Czartoryscy, postępowi szlachcice: H. Kołłątaj, J. Wybicki. Chcieli oni wzmocnić władzę królewską i centralną, ożywić Polskę gospodarczo i ratować przed upadkiem; chcieli wykorzystać konflikt między zaborcami i przy pomocy Prus przeprowadzić reformy.