Question

Streszczenie Rogasia z Doliny Roztoki na 1 str. ale ładnie i na temat.

Answer 1

Na zboczu Radziejowej góry, w lesie urodził się uroczy  malutki koziołek. Chodził on  po górach razem ze swoja mamą, poznawał świat i życie. Mama  zas otaczała go troskliwą opieką, karmiła,  również ogrzewała ciepłem własnego ciała. Matka opiekowała się nim za dnia oraz  w nocy. Ochraniała przed wszelkimi niebezpieczeństwami, na przykład  zresztą jednego dnia przegoniła kunę, która chciała zaatakować malca. Pewnego dnia, na obrzeżu pięknej  leśnej polany, na której rosło pełno poziomek, sarnę niespodziewanie napadł i zagryzł ryś. Malutki zas  koziołek pozostał sam na świecie: jeszcze niezdarny, z trudem się poruszał, był bezradny. 
Pozbawionego sił, wystraszonego i  zarazem wygłodniałego jelonka odnalazł przypadkiem Jan Pogwizd, stary drwal, który wracał akurat z pracy do domu. Przyniósł z wtedy zwierzątko do Piotra Kluski, który był gajowym. Jego dzieci troskliwie zajęły się koziołkiem. Gdy zaś został nakarmiony mlekiem, które pił z ogromnej butelki przez smoczek, smacznie zasnął głębokim snem. W tym  też samym czasie, co koźlątko, karmiono butelką malutką Kundzię, która zawsze miała większy apetyt, gdy widziała jedzącego razem z nią Rogosia. Koziołek bardzo szybko odzyskiwał wtedy  siły, mężniał i rósł. Mleko pijał już sam z miski, jadł obierki z ziemniaków. Uwielbiał figlować i takze  się bawić, bardzo dobrze biegał, od czasu do czasu sprawdzał siłę swoich rogów. Potrafił teraz  już nawet pogonić psa Łobusia. Wygrywał też zapasy  wraz z Jędrkiem.
Jesienią zmieniła się  teraz Rogosiowi sierść. W czasie linienia leżał przeważnie schowany w krzakach, starał się unikać ludzi. Teraz jego futerko było wspaniałe, srebrne. Był zresztą  bardzo pięknym zwierzęciem. Towarzyszył dzieciom podczas wypraw do lasu na  pyszne grzyby. Niestety, najczęściej sam zjadał wszystkie znalezione grzyby i nie było z niego jednak  żadnego pożytku.
W zimie Rogaś sypiał zagrzebany w śniegu, który leżał  wtedy na podwórku. Przeniósł się tam ze swej kryjówki pod schodami. Pewnego  zas dnia uratował wieś przed atakiem watahy wilków, która porywała owce, zagryzała psy i  wtedy zagrażała ludziom. Kiedy wszyscy, w tym również psy, już smacznie spali, kozioł jako pierwszy wyczuł drapieżniki, które podchodziły  wtem całą gromadą, i zaalarmował gajowego. Zbudzony  teraz pan Kluska przy pomocy dubeltówki przegonił drapieżniki.
Koziołek przez cały czas bawił się i psocił. Był coraz teraz  silniejszy i miał bardzo ostre rogi. Zaczęły wyrastać mu one już w czasie zimy i wtedy właśnie Rózia  wtedy nadała mu imię Rogaś. Imię przypadło do gustu wszystkim  tamtejszym dzieciom.
Z czasem zaczęto się  też bać ostrych rogów koziołka. Potrafił on bez najmniejszego problemu zniszczyć nimi korę drzewek owocowych, albo j  też  rozrywać bieliznę, która suszyła się na sznurach. Gdy miał cztery lata swoimi psotami przebrał miarkę. Zaatakował nad rzeką babcię Kleszczynę. Uderzył  też starszą panią rogami i wepchnął ją do zimnej wody. Zdecydowano  się wtedy, że trzeba wywieźć go do lasu. Dzieci z wielkim trudem rozstawały się  wraz ze swoim ulubieńcem.
Umieszczono  wtedy Rogosia w mocnej klatce i wywieziono daleko w góry, dziesięć kilometrów od domu. Jednakże już wieczorem koziołek wrócił  już z powrotem do ludzi. Wywieziono go ponownie, tym razem dalej, ale także i tym razem potrafił  on wrócić do swojej zagrody. Postępował w ten sposób kilka razy. Dziewczynki nic nie mówiąc rodzicom dokarmiały go  wtedy chlebem. W końcu Rogaś zaprzestał wizyt u  tych rodziny Klusków.
Raz dzieci natknęły się wtedy  na niego w lesie, kiedy zgubiły drogę podczas grzybobrania. Rogaś przyprowadził je do domu. Odwiedził również Janka, który pomagał  wtem  drwalom w górach. Był rozpoznawalny przez wszystkich po charakterystycznej białej łatce, którą zrestza  miał na prawym boku. Potem gdzieś przepadł na zawsze. Nie widzieli go myśliwi, leśniczy, ani  też drwale. Zniknął gdzieś w lasach położonych nad Roztoką. Podobno  zresztą złożył wizytę jakiemuś samotnikowi, który żył na wyżynie niemowskiej.        
-------------------------------------------------------- Mam nadzieje , że pomogłam :)