Streszczenie na podstawie filmu Zew krwi .Na dwie strony od zeszytu Na jutro
Z góry dziękuję :)
kochankaszatana
"Zew krwi" opowiada o życiu i przygodach psa Bucka.
Zwierzak ten urodził się i spędził młodzieńcze lata w domu sędziego Millera w dolinie Santa Clara. Mieszkał w dużym słonecznym domu, do czasu kiedy nieuczciwy służący ukradł psa, aby go sprzedać.
Wściekły, wygłodzony i zmęczony długą podróżą, Buck trafił z ciepłego południa na mroźną północ. Przywieziono go do złego człowieka. Ten pałką "nauczył" go szacunku do ludzi. Następnie pies trafił do zaprzęgu. Poznał tam pewną sukę o imieniu Curlly. Lecz przewodnik zaprzęgu, pies Szpic zabił ją. Odtąd stał się wrogiem Bucka. W niedługim czasie podczas zaciętej walki Szpic uciekł. Gdy Buck chciał zająć jego miejsce, został siłą usunięty na dawną pozycję. Kiedy zaprzęg Bucka dotarł do celu, został sprzedany.
Po czterech dniach dwaj mężczyźni, Hal i Charles kupili wszystkie psy. Byli oni początkującymi poszukiwaczami złota. Podróżowali z żoną Charlesa, Mercedes i siostrą Hala. Nowi właściciele Bucka nic nie wiedzieli o trudach podróży przez góry, więc na saniach umieścili cały swój dobytek. Psy nie mogły udźwignąć ciężaru. W końcu Hal posłuchał rad doświadczonych ludzi i zwiększył liczbę psów.
Po długiej podróży dotarli do brzegu rzeki. Kiedy psy nie chciały wstać Hal bił je batem. Po dłuższej chwili wyczerpane zwierzęta zaczęły podnosić się jedno po drugim. Lecz Buck ani drgnął. Hal bił go z całej siły, aż na ciele psa pojawiły się rany.
W tej chwili John Thornton stojący na uboczu, rzucił się na oprawcę z dziką wściekłością. Zdenerwowani podróżnicy zabrali resztę psów i wbrew radom ruszyli przez lód. Kiedy byli na środku pokrywa pękła i zwierzęta wraz z ludźmi utonęły. Tak więc Thornton uratował Bucka przed śmiercią.
John był podróżnikiem, który odmroził sobie nogi. Towarzysze zostawili mu wszystko co potrzebne do przeżycia i ruszyli w dalszą drogę. Pies i człowiek stali się wielkimi przyjaciółmi. Buck okazał to ratując mu życie. Inną sytuacją ujawniającą przywiązanie zwierzęcia, był zakład. John założył się, że Bucka uciągnie bardzo ciężki ładunek. Udało mu się. Dzięki niemu Thorton wraz z przyjaciółmi mogli ruszyć w drogę.
Na szlaku Buck często wybiegał z obozu. Hasał po lesie wraz z nowo poznanym wilkiem. Ten chciał namówić go, aby pobiegł wraz z nim do jego stada. Nie mógł, lecz pewnego dnia , gdy wrócił do obozu zastał ciała towarzyszy. Wściekły rzucił się na wodza Yeehatów, który zabił Thortona. Zemścił się. Odtąd smutny siedział nad jeziorkiem. Pewnego dnia spotkał go stary przyjaciel. Po krótkiej walce z członkami stada został przyjęty do rodziny wilków.
Czasami widywano go pędzącego na czele stada.
Taka jest historia Bucka. Legendarnego bohatera północy.
Zwierzak ten urodził się i spędził młodzieńcze lata w domu sędziego Millera w dolinie Santa Clara. Mieszkał w dużym słonecznym domu, do czasu kiedy nieuczciwy służący ukradł psa, aby go sprzedać.
Wściekły, wygłodzony i zmęczony długą podróżą, Buck trafił z ciepłego południa na mroźną północ. Przywieziono go do złego człowieka. Ten pałką "nauczył" go szacunku do ludzi. Następnie pies trafił do zaprzęgu. Poznał tam pewną sukę o imieniu Curlly. Lecz przewodnik zaprzęgu, pies Szpic zabił ją. Odtąd stał się wrogiem Bucka. W niedługim czasie podczas zaciętej walki Szpic uciekł. Gdy Buck chciał zająć jego miejsce, został siłą usunięty na dawną pozycję. Kiedy zaprzęg Bucka dotarł do celu, został sprzedany.
Po czterech dniach dwaj mężczyźni, Hal i Charles kupili wszystkie psy. Byli oni początkującymi poszukiwaczami złota. Podróżowali z żoną Charlesa, Mercedes i siostrą Hala. Nowi właściciele Bucka nic nie wiedzieli o trudach podróży przez góry, więc na saniach umieścili cały swój dobytek. Psy nie mogły udźwignąć ciężaru. W końcu Hal posłuchał rad doświadczonych ludzi i zwiększył liczbę psów.
Po długiej podróży dotarli do brzegu rzeki. Kiedy psy nie chciały wstać Hal bił je batem. Po dłuższej chwili wyczerpane zwierzęta zaczęły podnosić się jedno po drugim. Lecz Buck ani drgnął. Hal bił go z całej siły, aż na ciele psa pojawiły się rany.
W tej chwili John Thornton stojący na uboczu, rzucił się na oprawcę z dziką wściekłością. Zdenerwowani podróżnicy zabrali resztę psów i wbrew radom ruszyli przez lód. Kiedy byli na środku pokrywa pękła i zwierzęta wraz z ludźmi utonęły. Tak więc Thornton uratował Bucka przed śmiercią.
John był podróżnikiem, który odmroził sobie nogi. Towarzysze zostawili mu wszystko co potrzebne do przeżycia i ruszyli w dalszą drogę. Pies i człowiek stali się wielkimi przyjaciółmi. Buck okazał to ratując mu życie. Inną sytuacją ujawniającą przywiązanie zwierzęcia, był zakład. John założył się, że Bucka uciągnie bardzo ciężki ładunek. Udało mu się. Dzięki niemu Thorton wraz z przyjaciółmi mogli ruszyć w drogę.
Na szlaku Buck często wybiegał z obozu. Hasał po lesie wraz z nowo poznanym wilkiem. Ten chciał namówić go, aby pobiegł wraz z nim do jego stada. Nie mógł, lecz pewnego dnia , gdy wrócił do obozu zastał ciała towarzyszy. Wściekły rzucił się na wodza Yeehatów, który zabił Thortona. Zemścił się. Odtąd smutny siedział nad jeziorkiem. Pewnego dnia spotkał go stary przyjaciel. Po krótkiej walce z członkami stada został przyjęty do rodziny wilków.
Czasami widywano go pędzącego na czele stada.
Taka jest historia Bucka. Legendarnego bohatera północy.