"Streścic najważniejsze mity jana paransowskiego i do każdej osoby dopisz jaki to archetyp"
Zgłoś nadużycie!
Demeter i Kora Demeter była boginia łanów zbozowych. Z Zeusem miała córkę Korę. W Korze zakochał się Hades - bóg umarłych. Poprosił Zeusa o zgodę na slub. Zeus nie chciał odmawiać bratu, ale wiedział, ze Demeter nie zgodzi się na ten zwišzek. Dał więc Hadesowi wolna rękę. Hades uprowadził wtedy Korę do Tartaru, gdzie pod imieniem Persefona została królowa. Demeter bezskutecznie poszukiwała zaginionej córki. Dowiedziała się tylko, ze ktos ja porwał. Dopiero po jakims czasie usłyszała, ze był to Hades. Z zemsty zakazała drzewom rodzic owoce, a ziołom rosnac. Przysięgła równiez, ze ziemia pozostanie jałowa, póki Demeter nie odzyska córki. Zeus bał się, ze ludzie zgina z głodu. Obiecał więc, ze Kora wróci do matki, jesli w Tartarze nie zjadła zadnej strawy. Okazało się jednak, ze Kora spróbowała owocu granatu. Demeter zgodziła się więc, zeby Kora przez trzy miesiace panowała w Tartarze jako królowa, a przez dziewięć miesięcy przebywała z matka. Tak powstały pory roku. Kiedy Kora była z Hadesem na ziemi panowała sroga zima, a kiedy Kora była u mamy na ziemi było ciepłe, słoneczne lato. Dedal i Ikar Dedal pracował jako budowniczy i rzezbiarz u króla Krety Minosa, któremu wybudował dla syna Minotaura ( urodził się jako potwór z głowa byka) labirynt. Wyrzezbił wiele posagów herosów i bogów. Był sławny i podziwiany. Dręczyła go jednak tęsknota za rodzinnymi Atenami, a Minos nie pozwolił mu opuscic wyspy. Mysl o ucieczce zaprzatała nieustannie umysł Dedala. Obserwujšc uwaznie przyrodę, wpadł na pomysł ulepienia z wosku i piór ptasich skrzydeł ptasie skrzydła, za pomoca których mozna wzniesc się w powietrze. Powierzył swój sekret synowi Ikarowi. Kiedy skrzydła były gotowe, Dedal napomniał młodzieńca, zeby nie wznosił się zbyt wysko, bo słońce roztopi wosk, i nie leciał zbyt nisko, bo pióra nasišknš wilgociš. W obu przypadtach lot mógłby zakończyc się katastrofa. Wkrótce uniesli się w powietrze, jak para olbrzymich ptaków. Niestety lekkomyslny młodzieniec zapomniał o przestrogach ojca. Upojony lotem wzbił się zbyt blisko słońca, którego zar roztopił wosk zlepiajacy pióra skrzydeł. Ikar runał z wysokosci do morza. Zatonał na oczach rozpaczonego ojca. Morze to zwie się od tej pory Ikaryjskim, a wyspa, w poblizu której zatonał - Ikaria. Prometeusz Prometeusz był jednym z tytanów. Jego bracia zbuntowali się przeciw Zeusowi i poniesli klęskę. Prometeusz nie przyłaczył się jednak do nich. Atena nauczyła go róznych przydatnych umiejętnosci, m.in. architektury, astronomii, matematyki, nawigacji, medycyny, metalurgii. Prometeusz zas przekazał tę wiedzę ludziom. Ubłagał tez Zeusa, by ten nie zniszczył ludzkosci. Zeusowi nie podobało się, ze ludzi jest coraz więcej i zdobywaja kolejne umiejętnosci. Pewnego razu bogowie poprosili Prometeusza, zeby rozstrzygnšł, która częsc ofiarnego byka nalezy przeznaczyc dla nich, a która zachowac dla ludzi. Prometeusz zastosował podstęp. Uszył ze skóry dwa worki. W jednym pod nieatrakcyjnym zoładkiem byka schował dobre mięso, zas w drugim pod tłuszczem - kosci. Zeus wybrał worek, w którym na wierzchu znajdował się tłuszcz. Gdy zorientował się, ze padł ofiara podstępu, postanowił nie dawac ludziom ognia, zeby jedli tylko surowe mięso. Prometeusz wykradł jednak ogień z Olimpu i podarował ludziom. Zeus za karę przykuł Prometeusza do słupa w górach Kaukazu. Codziennie przylatywał sęp, który wyzerał mu wštrobę, która odrastała w nocy. Syzyf Syzyf był królem Koryntu i ojcem Odyseusza. Zasłynał z przebiegłosci. Jego sasiad, który posiadał magiczne zdolnosci, podkradał mu bydło i zmieniał jego płec oraz ubarwienie. Syzyf nie mógł się więc zorientowac, gdzie przepadaja jego zwierzęta. Kazał wreszcie wypalic na ich kopytach swoje inicjały. Wtedy dowiedział się, kto jest złodziejem. W tym czasie Zeus porwał córkę boga rzecznego Asoposa. Syzyf wiedział o tym i zdradził Asoposowi, gdzie jest jego córka. W zamian bóg sprawił, że w Koryncie wybiło zródło wody. Zeus o mało co nie padł ofiara zemsty Asoposa. Postanowił więc ukarac Syzyfa. Wysłał do niego Hadesa, boga umarłych, by zabrał go do zaswiatów w Tartarze i ukarał. Syzyf zakuł jednak podstępem Hadesa w kajdany i przetrzymywał w niewoli. W tym czasie ludzie na ziemi nie umierali. W końcu Hades została uwolniony przez Aresa, a Syzyf wtracony do Tartaru. Przed smiercia rozkazał jednak swojej zonie, by nie chowała jego zwłok. W zaswiatach Syzyf poskarzył się królowej Persefonie na zonę, która rzekomo nie spełniła obowiazków wobec zmarłego męza. Królowa pozwoliła udac się Syzyfowi na ziemię, by mógł zemscic się za "zlekcewazenie" i dopilnowac pogrzebu. Syzyf nie miał jednak zamiaru wracać do Tartaru. Sprowadził go dopiero Hermes. Sędziowie umarłych wybrali dla niego za karę wielki głaz i kazali wtaczac na górę. Blisko szczytu głaz wymykał się Syzyfowi i musiał on od nowa zaczynac pracę.To trwało bez końca. NARCYZ Mit o Narcyzie, wywodzi się ze starożytnej Grecji. Niezwykle piękny myśliwy odrzucał uczucia wszystkich dziewcząt, złamał setki serc, zaś sam nigdy nikogo nie kochał. Aby ukarać jego pychę, bogini Nemezis sprawiła, że zakochał się we własnym odbiciu, które zobaczył w tafli wody. Godzinami się w nie wpatrywał, aż wreszcie umarł z tęsknoty za nieosiągalnym ukochanym. W miejscu jego śmierci wyrósł kwiat, który został nazwany jego imieniem. Ukazuje człowieka o złych wartościach, egoistycznego, zapatrzonego w siebie, który nie uznaje miłości drugiej osoby przez co odizolowywuje się od społeczeństwa. Narcyz jest dobrym przykładem tego, że samouwielbienie prowadzi do zniszczenia swojego życia. Archetypy: - Demeter - matka opłakująca swoje dzieci - Prometeusz - buntownik w imię wspólnego dobra, poświęcający się w imię szlachetnych wartości - Ikar - idealista, archetyp człowieka zbuntowanego - Dedal - racjonalista,wzór człowieka rozważnego, poważnego, doświadczonego. - Narcyz - człowiek zapatrzony w siebie, widzący tylko siebie - Prometeusz – archetyp buntownika, dobroczyńcy, altruisty. - Syzyf – archetyp człowieka, którego ciężka i wyczerpująca praca nie daje żadnych efektów, jest bezowocna.
Demeter była boginia łanów zbozowych. Z Zeusem miała córkę Korę. W Korze zakochał się Hades - bóg umarłych. Poprosił Zeusa o zgodę na slub. Zeus nie chciał odmawiać bratu, ale wiedział, ze Demeter nie zgodzi się na ten zwišzek. Dał więc Hadesowi wolna rękę. Hades uprowadził wtedy Korę do Tartaru, gdzie pod imieniem Persefona została królowa. Demeter bezskutecznie poszukiwała zaginionej córki. Dowiedziała się tylko, ze ktos ja porwał. Dopiero po jakims czasie usłyszała, ze był to Hades. Z zemsty zakazała drzewom rodzic owoce, a ziołom rosnac. Przysięgła równiez, ze ziemia pozostanie jałowa, póki Demeter nie odzyska córki. Zeus bał się, ze ludzie zgina z głodu. Obiecał więc, ze Kora wróci do matki, jesli w Tartarze nie zjadła zadnej strawy. Okazało się jednak, ze Kora spróbowała owocu granatu. Demeter zgodziła się więc, zeby Kora przez trzy miesiace panowała w Tartarze jako królowa, a przez dziewięć miesięcy przebywała z matka. Tak powstały pory roku. Kiedy Kora była z Hadesem na ziemi panowała sroga zima, a kiedy Kora była u mamy na ziemi było ciepłe, słoneczne lato.
Dedal i Ikar
Dedal pracował jako budowniczy i rzezbiarz u króla Krety Minosa, któremu wybudował dla syna Minotaura ( urodził się jako potwór z głowa byka) labirynt. Wyrzezbił wiele posagów herosów i bogów. Był sławny i podziwiany. Dręczyła go jednak tęsknota za rodzinnymi Atenami, a Minos nie pozwolił mu opuscic wyspy. Mysl o ucieczce zaprzatała nieustannie umysł Dedala. Obserwujšc uwaznie przyrodę, wpadł na pomysł ulepienia z wosku i piór ptasich skrzydeł ptasie skrzydła, za pomoca których mozna wzniesc się w powietrze. Powierzył swój sekret synowi Ikarowi. Kiedy skrzydła były gotowe, Dedal napomniał młodzieńca, zeby nie wznosił się zbyt wysko, bo słońce roztopi wosk, i nie leciał zbyt nisko, bo pióra nasišknš wilgociš. W obu przypadtach lot mógłby zakończyc się katastrofa. Wkrótce uniesli się w powietrze, jak para olbrzymich ptaków. Niestety lekkomyslny młodzieniec zapomniał o przestrogach ojca. Upojony lotem wzbił się zbyt blisko słońca, którego zar roztopił wosk zlepiajacy pióra skrzydeł. Ikar runał z wysokosci do morza. Zatonał na oczach rozpaczonego ojca. Morze to zwie się od tej pory Ikaryjskim, a wyspa, w poblizu której zatonał - Ikaria.
Prometeusz
Prometeusz był jednym z tytanów. Jego bracia zbuntowali się przeciw Zeusowi i poniesli klęskę. Prometeusz nie przyłaczył się jednak do nich. Atena nauczyła go róznych przydatnych umiejętnosci, m.in. architektury, astronomii, matematyki, nawigacji, medycyny, metalurgii. Prometeusz zas przekazał tę wiedzę ludziom. Ubłagał tez Zeusa, by ten nie zniszczył ludzkosci. Zeusowi nie podobało się, ze ludzi jest coraz więcej i zdobywaja kolejne umiejętnosci. Pewnego razu bogowie poprosili Prometeusza, zeby rozstrzygnšł, która częsc ofiarnego byka nalezy przeznaczyc dla nich, a która zachowac dla ludzi. Prometeusz zastosował podstęp. Uszył ze skóry dwa worki. W jednym pod nieatrakcyjnym zoładkiem byka schował dobre mięso, zas w drugim pod tłuszczem - kosci. Zeus wybrał worek, w którym na wierzchu znajdował się tłuszcz. Gdy zorientował się, ze padł ofiara podstępu, postanowił nie dawac ludziom ognia, zeby jedli tylko surowe mięso. Prometeusz wykradł jednak ogień z Olimpu i podarował ludziom. Zeus za karę przykuł Prometeusza do słupa w górach Kaukazu. Codziennie przylatywał sęp, który wyzerał mu wštrobę, która odrastała w nocy.
Syzyf
Syzyf był królem Koryntu i ojcem Odyseusza. Zasłynał z przebiegłosci. Jego sasiad, który posiadał magiczne zdolnosci, podkradał mu bydło i zmieniał jego płec oraz ubarwienie. Syzyf nie mógł się więc zorientowac, gdzie przepadaja jego zwierzęta. Kazał wreszcie wypalic na ich kopytach swoje inicjały. Wtedy dowiedział się, kto jest złodziejem. W tym czasie Zeus porwał córkę boga rzecznego Asoposa. Syzyf wiedział o tym i zdradził Asoposowi, gdzie jest jego córka. W zamian bóg sprawił, że w Koryncie wybiło zródło wody. Zeus o mało co nie padł ofiara zemsty Asoposa. Postanowił więc ukarac Syzyfa. Wysłał do niego Hadesa, boga umarłych, by zabrał go do zaswiatów w Tartarze i ukarał. Syzyf zakuł jednak podstępem Hadesa w kajdany i przetrzymywał w niewoli. W tym czasie ludzie na ziemi nie umierali. W końcu Hades została uwolniony przez Aresa, a Syzyf wtracony do Tartaru. Przed smiercia rozkazał jednak swojej zonie, by nie chowała jego zwłok. W zaswiatach Syzyf poskarzył się królowej Persefonie na zonę, która rzekomo nie spełniła obowiazków wobec zmarłego męza. Królowa pozwoliła udac się Syzyfowi na ziemię, by mógł zemscic się za "zlekcewazenie" i dopilnowac pogrzebu. Syzyf nie miał jednak zamiaru wracać do Tartaru. Sprowadził go dopiero Hermes. Sędziowie umarłych wybrali dla niego za karę wielki głaz i kazali wtaczac na górę. Blisko szczytu głaz wymykał się Syzyfowi i musiał on od nowa zaczynac pracę.To trwało bez końca.
NARCYZ
Mit o Narcyzie, wywodzi się ze starożytnej Grecji. Niezwykle piękny myśliwy odrzucał uczucia wszystkich dziewcząt, złamał setki serc, zaś sam nigdy nikogo nie kochał. Aby ukarać jego pychę, bogini Nemezis sprawiła, że zakochał się we własnym odbiciu, które zobaczył w tafli wody. Godzinami się w nie wpatrywał, aż wreszcie umarł z tęsknoty za nieosiągalnym ukochanym. W miejscu jego śmierci wyrósł kwiat, który został nazwany jego imieniem. Ukazuje człowieka o złych wartościach, egoistycznego, zapatrzonego w siebie, który nie uznaje miłości drugiej osoby przez co odizolowywuje się od społeczeństwa. Narcyz jest dobrym przykładem tego, że samouwielbienie prowadzi do zniszczenia swojego życia.
Archetypy:
- Demeter - matka opłakująca swoje dzieci
- Prometeusz - buntownik w imię wspólnego dobra, poświęcający się w imię szlachetnych wartości
- Ikar - idealista, archetyp człowieka zbuntowanego
- Dedal - racjonalista,wzór człowieka rozważnego, poważnego, doświadczonego.
- Narcyz - człowiek zapatrzony w siebie, widzący tylko siebie
- Prometeusz – archetyp buntownika, dobroczyńcy, altruisty.
- Syzyf – archetyp człowieka, którego ciężka i wyczerpująca praca nie daje żadnych efektów, jest bezowocna.