Streść ten fragment Legendy o św. Aleksym : ( Krótko w 5-7 zdan ) Rozdał swe rucho żebrakom, Śrzebro, złoto popom, żakom. Więc sam pod kościołem siedział, A o jego księstwie nikt nie wiedział. Więc to zawżdy wstawał reno, Ano kościoł zamkniono; Więc tu leżał podle proga, Falę, proszę swego Boga, Ano z wirzchu szła przygoda, Niegdy mroz, niegdy woda. Eż się stało w jeden czas, Wstał z obraza Matki Bożej obraz, Szedł do tego człowieka, Jen się kluczem opieka, I rzekł jest tako do niego: Wstani, puści człowieka tego, Otemkni mu kościoł Boży, Ać na tym mrozie nie leży. Żak się tego barzo lęknął, Wstawszy, kościoł otemknął. To się niejedną dziejało, Ale się często dziejało.[...] Bogu dziękował, Iż ji do ziemie przygnał, A rzekąc: Już tu chcę cirzpieć Mękę i wszytki złe file imieć, U mego oćca na dworze, Gdyżeśm nie przebył za morze.[...] Tu pod wschodem leżał, Każdy nań pomyje, złą wodę lał. A leżał tu sześćnaćcie lat, Wsz(y)tko cirpiał prze Bog rad;[...] A więc gdy już umrzeć miał, Sam sobie list napisał. I ścisnął ji twardo w ręce, Popisawszy swoje wszytki męki, I wszytki skutki, co je płodził, Jako się na świat narodził. A gdy Bogu duszę dał, Tu się wielki dziw stał: Samy zwony zwoniły, Wszytki, co w Rzymie były.[...] Więc tu papież z kardynały, Cesarz z swymi kapłany Szli są k niemu z chorągwiami; A zwony wżdy zwonili samy.[...] Chcieli mu list z ręki wziąć, Nie mogli go mu wziąć: Ani cesarz, ani papież,[...] Jedno przyszła żona jego, A ściągła rękę do niego, Eż jej w rękę wpadł list, Przeto, iż był jeden do drugiego czyst. A gdy ten list oglądano, Natemieście uznano, Iż był syn Eufamijanow, A księdza rzymskiego cesarzow.
Św. Aleksy wyrzeka się wszystkiego. Opuszca żonę w noc poślubną. Rozdaje swe dobra a na koniec przez 16 lat żyje w nierozpoznany przez nikogo pod schodmi własnego domu, upokożony przez wszystkich.
Kiedy umarł w kraju zaczęły dziać się niezywkłe rzeczy, co zwróciło uwagę ludzi . Pewien chłopiec powiadomił ludzi o śmierci Aleksego i do jego grobu zaczęły ruszać pielgrzymki.