Stosunek Wertera z książki ''Cierpienia młodego Wertera'' do świata,ludzi prostych,dzieci,arystokracji.
Pluszak92
Umiłowanie do dzieci -> Werter kocha dzieci, wprost je uwielbia. Są symbolem niewinności,czystości. Pełne beztroski dzieci żyją z dnia na dzień, nie znają zmartwieć, bólu i cierpienia takich jak dorośli. Dlatego bohater tej o to książki kocha dzieci, ponieważ one stanowią synonim szczęścia,którego Werter już nigdy nie zazna w życiu. Dzieci są naiwne- w ich niewinności bohater dostrzega tchnienie Boga. Werter uważa,że prości ludzie z miasteczka poznali już go i polubili. Ma własne zdanie na temat tego,że ludzie z wyższych sfer unikają zbliżenia, poznania ludzi biedniejszych, jakby bali się,że stracą swoją reputacje. Werter uważa takie osoby za godne nagany, za tchórzy unikających przeciwnika z obawy na poniesienie porażki. Znając dużo ludzi bohater jednak nie znalazł nikogo odpowiedniego do towarzystwa. Mimo to czasami lubi zapomnieć się w ich towarzystwie, zażyje z nimi rozrywek , np. zje obficie przy zastawionym stole, może szczerze pożartować, może potańczyć. Co do życia Werter uważał,że jest bezsensu żyć, nie może osiągnąć calkowitego szczęścia, łączy się z poczuciem osamotnienia i alienacji. Bohater chciałby przeżyć prawdziwą, szczęśliwą miłość, natomiast doznaje cierpienia, bólu z powodu odrzucenia przez kobietę. Miłość jest źródłem szczęścia, ale także bezgranicznej rozpaczy. Życie samo w sobie jest przyczyną lęku, samobójstwo wydaje się Werterowi być jedynym sensownym wyjściem z egzystencjalnego impasu.
Werter uważa,że prości ludzie z miasteczka poznali już go i polubili. Ma własne zdanie na temat tego,że ludzie z wyższych sfer unikają zbliżenia, poznania ludzi biedniejszych, jakby bali się,że stracą swoją reputacje. Werter uważa takie osoby za godne nagany, za tchórzy unikających przeciwnika z obawy na poniesienie porażki. Znając dużo ludzi bohater jednak nie znalazł nikogo odpowiedniego do towarzystwa. Mimo to czasami lubi zapomnieć się w ich towarzystwie, zażyje z nimi rozrywek , np. zje obficie przy zastawionym stole, może szczerze pożartować, może potańczyć.
Co do życia Werter uważał,że jest bezsensu żyć, nie może osiągnąć calkowitego szczęścia, łączy się z poczuciem osamotnienia i alienacji. Bohater chciałby przeżyć prawdziwą, szczęśliwą miłość, natomiast doznaje cierpienia, bólu z powodu odrzucenia przez kobietę. Miłość jest źródłem szczęścia, ale także bezgranicznej rozpaczy.
Życie samo w sobie jest przyczyną lęku, samobójstwo wydaje się Werterowi być jedynym sensownym wyjściem z egzystencjalnego impasu.