STATEK MORSKIE PRZESTRZENIE
POCZĄŁ ZNÓW CHYŻO PRUĆ:
Z TYŁU PÓŁNOCNY WIATR GO PĘDZIŁ W PRZÓD
DRŻAŁ ATEŃCZYKÓW LUD,
GDY SIĘ BOHATER W TYCH BEZDNACH ZANURZYŁ,
WZROK IM OD ŁEZ SIĘ ZACHMURZYŁ:
STRASZNE CZEKAŁY ICH CHWILE
A TEZEUSZA PONIOSŁY DELFINY,
MIESZKAŃCY TEJ MORSKIEJ GŁĘBINY,
NA SWOICH GRZBIETÓW SILE
W DOM JEGO OJCA ,W DOM RUMAKÓW PANA.
POCZĄŁ ZNÓW CHYŻO PRUĆ:
Z TYŁU PÓŁNOCNY WIATR GO PĘDZIŁ W PRZÓD
DRŻAŁ ATEŃCZYKÓW LUD,
GDY SIĘ BOHATER W TYCH BEZDNACH ZANURZYŁ,
WZROK IM OD ŁEZ SIĘ ZACHMURZYŁ:
STRASZNE CZEKAŁY ICH CHWILE
A TEZEUSZA PONIOSŁY DELFINY,
MIESZKAŃCY TEJ MORSKIEJ GŁĘBINY,
NA SWOICH GRZBIETÓW SILE
W DOM JEGO OJCA ,W DOM RUMAKÓW PANA.
I ma to być napisane w kilku zdaniach
Statek morskie przestrzenie począł znów chyżo pruć.
Nagle z tyłu północny wiatr popędził go w przód.
Ateńczycy aż drżeli, gdy się bohater w tych bezdnach się zanurzył.
Ich wzrok od łez im się zachmurzył.
Ale nie wiedzieli ludzie jakie straszne chwile ich czekały.
Tezeusza wtem podniosny delfiny i stała się rzecz niesłychana...
Mieszkańcy na swoich grzbietów sile ruszyli w dom jego ojca, rumaków pana.
Nie wiem czy dobrze ale mam nadzieję że pomogłam :-)
Ten fragment jest lirycznym wyznawaniem uczuć, przeżyć oraz myśli, ponieważ jest napisane "...drżał Ateńczyków lud..., wzrok im od łez się zachmurzył..."