Stanisława Bozowska jako postać tragiczna - charakterystyka
górnik
Stasia była jasnowłosą, drobną kobietą żyjącą w ubóstwie. O biedzie świadczył też jej ubiór – niemodny i stary. Wierzyła, że może zmienić świat i człowieka. Nie zrezygnowała ze swych młodzieńczych ideałów – poświęciła swe zdrowie i młode życie dla realizacji pozyty-wistycznego hasła „pracy u podstaw”. W tym celu wyjechała na zapadłą wieś, by tam szerzyć szkolnictwo wśród chłopów. Ukończywszy studia mogła zrobić karierę naukową, ale nie zro-biła tego. Skazała się na życie pełne wyrzeczeń. Podnoszenie poziomu oświaty było dla niej celem ważniejszym niż budowanie własnego szczęścia. Nie zabrakło jej siły i wytrwałości, choć była osobą słabą fizycznie. Stanisława Bozowska dzielnie znosiła swoje ubóstwo materialne. Mieszkała w małym i zimnym pokoiku, nie dojadała i wreszcie padła ofiarą tyfusu. Straciła życie, ale odniosła moralne zwycięstwo, gdyż zaszczepiła w chłopskich dzieciach głód nauki. Chociaż rezultaty jej pracy w porównaniu z zamierzeniami są znikome, osiąga wyższość moralną nad swym kolegą ze studiów, lekarzem Pawłem Obareckim, który odwrócił się od młodzieńczej idei. Młodej nauczycielce nie zabrakło entuzjazmu i siły
i wytrwałości, choć była osobą słabą fizycznie. Stanisława Bozowska dzielnie znosiła swoje ubóstwo materialne. Mieszkała w małym i zimnym pokoiku, nie dojadała i wreszcie padła ofiarą tyfusu. Straciła życie, ale odniosła moralne zwycięstwo, gdyż zaszczepiła w chłopskich dzieciach głód nauki. Chociaż rezultaty jej pracy w porównaniu z zamierzeniami są znikome, osiąga wyższość moralną nad swym kolegą ze studiów, lekarzem Pawłem Obareckim, który odwrócił się od młodzieńczej idei. Młodej nauczycielce nie zabrakło entuzjazmu i siły