Question

Sposoby prowadzenia walk przez wikingow.



Tylko prosze tak dokladnie opisac aby inni to zrozumieli(mam to dla klasy porzygotowac)

Answer 1

UZBROJENIE
Głowną bronią wykingów była włócznia oraz tarcza lub topór, natomiast do broni pobocznych należał miecz (bo to broń moznych Jarlów nie zwykłych wolnych wikingów) .Często też używali łuków.I to u niemal wszystkich wojowników od niepamiętnych czasów po zaawansowane średniowiecze.W późniejszych czasach uzupełniana była bronią o żeleźcu złożonym.Topór wsród wikingów był używany nie tylko do walki lecz także do np. ścinania i rąbania drzewa.

SPOSÓB WALKI
Wikingowie zazwyczaj walczyli tworząc ścianę z tarcz, nawet na statkach.Chociaż nie wiadomo czy tak formacja utrzymywała się podczas bitwy czy tylko w czasie pierwszego ataku.
Włócznia którą walczy się jednorącz jest bardzo skuteczna, dużo bardziej niż miecz czy topór. Walczono tak jak w starożytności (Nachwyt i trzymanie na wysokości głowy) atakując w taki sposób naturalnie włócznia kieruje sie na głowę i górną część korpusu , taki sposób walki nie wymaga dużo finezji i umiejętności , a walcząc z przeciwnikiem który ma mało pancerze na sobie jest po prostu zabójczy.

Topór drugi najbardziej popularny po włóczni (z powodu kosztów i tego że był też narzędziem). Topory nie były nie wiadomo jak ciężkie i wielkie. Topór duński (dwuręczny) ważył 1,5 a ażurowe około 1 kg, był na drzewcach długości około 150-180 cm. a wielkość była około: długość 20cm wysokość brody 19cm. Topory jednoręczne ważyły około 0,8-1,2 kg a ich wymiary była czasem tak małe że zastanawiano się czy to na pewno broń, długość 10 cm wysokość brody 5 cm. Jak można sie domyśleć posługiwanie się taką bronią nie wymagało dużo siły.

Miecze były rzadkie i tak jak później stanowiły raczej symbol statusu. Nawet jarlowie walczyli przede wszystkim włócznią a jak coś poszło źle to mieczem. Miecze ważyły od 0,8 do 1,4 kg, to też nie jest jakoś strasznie dużo ! dużo częściej walczono saxami (czyli nożami bojowymi) służyły one zazwyczaj do jakichś prac domowych ale mogły służyć też do walki. I wielkość to max 70 cm.

Wikingowie walczyli konno niezwykle rzadko (nie zależało to tak bardzo od majątku). W Skandynawii było mało koni z powodu trudnych warunków jaki i małej przydatności w takim terenie, za to często kradli konie w miejscach zdobytych żeby szybciej się poruszać ale nie walczyć.