Są to najprostsze ściegi powstające przez przewlekanie nitki w jednym kierunku, w jednakowych albo w różnych odstępach, po prawej i lewej stronie tkaniny. Istnieje kilka rodzajów ściegów przed igłą o różnym zastosowaniu
Ścieg fastrygowany Zalicza się do najczęściej stosowanych. Przy łączeniu dwóch warstw tkanin lub przytrzymaniu obrębów stosuje się ściegi o długości 1 - 3 cm; zależnie od rodzaju tkaniny i szerokości fastrygowanego szwu lub obrębu. Ściegiem przed igłą oznacza się również kontury form asymetrycznych (np. zapięcia przemieszczone na prawą lub lewą część przodu) ułożonych na prawej stronie tkaniny pojedynczo rozłożonej. Do fastrygowania należy stosować nici miękkie; tzw. Fastrygę. Połączenie skrojonych elementów ułatwiają oznaczone ściegiem przed igłą linie środka przodu, tyłu, rękawów, pasa itp. Ściegi te mogą być nieco dłuższe - 2 - 4 cm . Przy trwałym zeszywaniu tkanin cienkich, wiotkich wykonuje się ściegi drobne gęste (ok. 6 ściegów na 1 cm); pracę tę ułatwia cienka krótka igła, gładko niklowana i dobrze zaostrzona. Nici powinny być cienkie, starannie dobrane (może to być osnowa wysnuta z tej samej tkaniny).
Ściegi marszczące Stosuje się zwykle przy łączeniach dłuższych odcinków z krótszymi. Nadmiar tkaniny marszczy się dostosowując do odpowiedniego obwodu np. pasa wykończającego górny odcinek spódniczki. Może to być sukienka dopasowana po zmarszczeniu do prostych lub fantazyjnie krojonych karczków. Marszczenie niezbędne jest przy łączeniu szeroko stosowanych elementów dekoracyjnych, np. falbanek, riuszek, koronek. W prawidłowym zmarszczeniu ściegi są jednakowej długości po obu stronach tkaniny. Wykonuje się dwa rzędy ściegów przed igłą w odstępie 0,5 - 1 cm. Ściegi drugiego rzędu powinny mieć tą samą długość i przypadać pod poprzednimi. Po ściągnięciu nadmiaru tkaniny i sprawdzeniu obwodu lub długości z częścią przygotowaną do łączenia (karczkiem, paskiem itp.) trzeba nitki zawiązać, a powstałe fałdki równomiernie rozsunąć. Marszczenie tkanin na maszynie nie jest tak efektowne, ale za to mniej pracochłonne. Regulator długości ściegu nastawia się na najdłuższy ścieg i stębnuje dwa razy w odstępie. Po ściągnięciu nitki dolnej (nie ciągnąć zbyt mocno, aby jej nie przerwać) przesuwa się tkaninę lekko palcami rozprowadzając ją równomiernie na zmarszczonym, dostosowanym do odpowiedniej długości odcinku.
Ściegi przed igłą.
Są to najprostsze ściegi powstające przez przewlekanie nitki w jednym kierunku, w jednakowych albo w różnych odstępach, po prawej i lewej stronie tkaniny. Istnieje kilka rodzajów ściegów przed igłą o różnym zastosowaniu
Ścieg fastrygowany
Zalicza się do najczęściej stosowanych. Przy łączeniu dwóch warstw tkanin lub przytrzymaniu obrębów stosuje się ściegi o długości 1 - 3 cm; zależnie od rodzaju tkaniny i szerokości fastrygowanego szwu lub obrębu. Ściegiem przed igłą oznacza się również kontury form asymetrycznych (np. zapięcia przemieszczone na prawą lub lewą część przodu) ułożonych na prawej stronie tkaniny pojedynczo rozłożonej. Do fastrygowania należy stosować nici miękkie; tzw. Fastrygę. Połączenie skrojonych elementów ułatwiają oznaczone ściegiem przed igłą linie środka przodu, tyłu, rękawów, pasa itp. Ściegi te mogą być nieco dłuższe - 2 - 4 cm .
Przy trwałym zeszywaniu tkanin cienkich, wiotkich wykonuje się ściegi drobne gęste (ok. 6 ściegów na 1 cm); pracę tę ułatwia cienka krótka igła, gładko niklowana i dobrze zaostrzona. Nici powinny być cienkie, starannie dobrane (może to być osnowa wysnuta z tej samej tkaniny).
Ściegi marszczące
Stosuje się zwykle przy łączeniach dłuższych odcinków z krótszymi. Nadmiar tkaniny marszczy się dostosowując do odpowiedniego obwodu np. pasa wykończającego górny odcinek spódniczki. Może to być sukienka dopasowana po zmarszczeniu do prostych lub fantazyjnie krojonych karczków. Marszczenie niezbędne jest przy łączeniu szeroko stosowanych elementów dekoracyjnych, np. falbanek, riuszek, koronek. W prawidłowym zmarszczeniu ściegi są jednakowej długości po obu stronach tkaniny. Wykonuje się dwa rzędy ściegów przed igłą w odstępie 0,5 - 1 cm. Ściegi drugiego rzędu powinny mieć tą samą długość i przypadać pod poprzednimi. Po ściągnięciu nadmiaru tkaniny i sprawdzeniu obwodu lub długości z częścią przygotowaną do łączenia (karczkiem, paskiem itp.) trzeba nitki zawiązać, a powstałe fałdki równomiernie rozsunąć. Marszczenie tkanin na maszynie nie jest tak efektowne, ale za to mniej pracochłonne. Regulator długości ściegu nastawia się na najdłuższy ścieg i stębnuje dwa razy w odstępie. Po ściągnięciu nitki dolnej (nie ciągnąć zbyt mocno, aby jej nie przerwać) przesuwa się tkaninę lekko palcami rozprowadzając ją równomiernie na zmarszczonym, dostosowanym do odpowiedniej długości odcinku.