Question

Sporządź notatkę na temat części zdania. Wiem że łatwe ale mi się chce xD.

Answer 1

.Przydawka należy do grupy podmiotu( np. Biały pies leży obok budy), ale jako typowe określenie rzeczownika może również pojawiać się : - przy dopełnieniu, np. Pies macha puszystym ogonem. - przy orzeczniku, np. Ojciec jest dobrym fachowcem. - w obrębie okolicznika mającego formę tzw. wyrażenia przyimkowego, np. Kwiaty rosną na wilgotnej łące. Przydawka może być wyrażona: - przymiotnikiem (jaki?), np. niebieski kwiat; -zaimkiem (jaki?, czyj?), np. mój brat; - liczebnikiem (który?), np. pierwszy miesiąc; - w dopełniaczu (czyj?), np. dom ojca; - w mianowniku (jaki?, który?), np. dąb olbrzym; - wyrażeniem przyimkowym (jaki?, który?), np. pierogi z jagodami. Dzięki przydawkom informacja o osobach, rzeczach i zjawiskach staje się pełniejsza i dokładniejsza: Samochód jedzie drogą. Duzy, czerwony samochód lekarza jedzie wyboistą, polną drogą. Przydawka ma doniosłe znaczenie komunikacyjne. Dopełnienie należy do grupy orzeczenia. Są dwa rodzaje dopełnienia: bliższe i dalsze. Dopełnienie bliższe może być wyrażone: -w bierniku (kogo?, co?), np. Czytam książkę. -czasem w narzędniku (kim?, czym?),np. On kieruje fabryką. - czasem w dopełniaczu (kogo?, czego?), np. Nie słucham kolegi. Dopełnienie dalsze jest wyrażone w innym przypadku niż biernik, np. Cieszę się (kim?, czym?) książką. Jeśli zdanie zawierające dopełnienie bliższe przekształcimy ze strony czynnej na bierną, to dopełnienie przyjmuje formę mianownika i staje się podmiotem, np. Kolega czyta gazetę. Gazeta jest czytana przez kolegę.
Podmiotem jest najczęściej rzeczownik w mianowniku, np. Autor ukazuje życie współczesnego społeczeństwa. Jest to podmiot gramatyczny. Niekiedy pojawia się podmiot w dopełniaczu(podmiot logiczny): a) Przy orzeczeniu wyrażonym formułą nie ma, np. Ojca nie ma w domu. b) Jeżeli jako orzeczenie występują formy takich czasowników, jak: wystarczać, brakować, przybywać, ubywać, np. Ubyło od wczoraj wody w rzece. c) Gdy przy podmiocie stoi liczebnik od pięciu w górę, np. Osiem książek przewróciło się na regale. Gdy podmiot oznacza osoby płci męskiej, zamianę mianownika na dopełniacz powoduje liczebnik od dwóch w górę w formach: dwóch, trzech, czterech, np. Dwóch mieszkańców narzeka na zimne kaloryfery.(Nie powodują zmiany przypadka formy: dwaj, trzej ,czterej). W podobny sposób wpływają na przypadek rzeczownika w liczbie mnogiej w funkcji podmiotu liczebniki zbiorowe, np. dwoje, troje, czworo: Czworo niemowląt nie chce spać w nocy. Zdarza się, że podmiotem w zdaniu jest wyraz inny niż rzeczownik: - przymiotnik: Chory jeszcze się nie obudził po operacji. - imiesłów przymiotnikowy: Siedzący wstali z miejsc na powitanie jubilata. - liczebnik: Pierwszy (np. zawodnik)był bardzo zmęczony. - zaimek: Oni tutaj byli najwcześniej. - czasownik w bezokoliczniku: Pływać jest zdrowo. Czasem podmiot w zdaniu w ogóle nie pojawia się, ale potrafimy domyślić się go na podstawie formy osobowej czasownika, np. Idziemy do kina. (kto? my). Mówimy wtedy o podmiocie wskazanym osobową formą czasownika (inaczej podmiot domyślny). Bywa też, że funkcję podmiotu pełni jednocześnie kilka wyrazów (podmiot zbiorowy): -podmiot szeregowy (wyrazy występują w stosunku współrzędnym i oddzielamy je przecinkiem lub spójnikiem), np. Myszy, szczury, chomiki, króliki i wiewiórki należą do wspólnej rodziny gryzoni. - podmiot towarzyszący(wyrazy łączą się za pomocą spójnika z), np. Kot z psem jedzą z jednej miski. Istnieją też zdania bezpodmiotowe. Brak w nich wykonawcy danej czynności czy też sprawcy zjawiska. Informują one najczęściej o stanach fizycznych i psychicznych, np. Pada. Boli mnie w kolanie.