Sporządź notatkę (na stronę w zeszycie) o Zakonie Krzyżackim. Prosze o szybką pomoc!!!! Daje naj.!! Z góry dzięki. Pozdrawiam - LoveVolley ;* <3
More Questions From This User See All
Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Zakon krzyżacki
Krzyżacy - czyli Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie, to niemiecki zakon rycerski załozony w 1190 r. w Palestynie, a zatwierdzony został przez papiestwo w 1198 r. Jego polska nazwa pochodzi od białych płaszczy rycerzy zakonnych i mnichów. W latach 1211-25 Krzyżacy przebywali w Siedmiogrodzie, a w 1226 r. sprowadził ich do Polski - do walki z pogańskimi Prusami - książę Konrad I Mazowiecki. Po podbiciu plemion pruskich Krzyżacy stworzyli nad Bałtykiem silne państwo, które w 1237 r. podporządkowało sobie również Zakon Kawalerów Mieczowych w Inflantach. W XIV-XVI wieku doszło do licznych wojen państwa krzyżackiego z Polską i Litwą. Początkowo zwycięscami byli Krzyżacy, a od wielkiej klęski Zakonu pod Grunwaldem w 1410 r. coraz częściej Polacy byli zwycięscami. 1 525 r. wielki mistrz krzyżacki Albrecht Hohenzollern dokonał sekularyzacji pństwa zakonnego na Pomorzu Wschodnim, które przyjęło nazwę Prusy Książęce.
Krzyżacy
oficjalna nazwa: Zakon Szpitala Najświętszej Panny Marii Domu Niemieckiego w Jerozolimie, łac. Ordo fratrum hospitalis sanctae Mariae Theutonicorum Ierosolimitanorum
Zakon rycerski powstały w czasie krucjat do Ziemi Świętej; założony 1190 w Palestynie i przekształcony 1198 w zakon rycerski.
Głównym jego zadaniem miała być opieka nad pielgrzymami i chorymi oraz walka z tzw. Niewiernymi. Na czele zakonu stał wysoki mistrz i kapituła.
Wobec naporu muzułmanów w Palestynie i w poszukiwaniu nowych terenów działania wielki mistrz rozpoczął starania o przeniesienie zakonu do Europy.
W 1226 wezwani przez Konrada I Mazowieckiego do walki z Prusami, przybyli w 1230 do ziemi chełmińskiej; w latach 1231–33 opanowali ją, a do 1283 dokonali podboju Prus.
Krzyżacy, popierani przez cesarstwo i papiestwo, utworzyli na zajętych ziemiach własne państwo zakonne, dążące do stałego poszerzenia swych granic kosztem sąsiadów. Po objęciu Inflant Krzyżacy próbowali ekspansji na Rusi, ponieśli jednak klęskę w bitwie na jeziorze Pejpus. W poł. XIII w. opanowali Sambię, usiłowali także podbić Żmudź. W latach 1308–09 zajęli Pomorze Gdańskie, co zapoczątkowało okres długotrwałych wojen polsko-krzyżackich. Pierwszy ich etap zakończył się w 1343 pokojem kaliskim.
Podstawą potęgi politycznej zakonu była znakomita organizacja ekonomiczna (rozwój handlu i rzemiosła, kolonizacja), która doprowadziła w połowie XIV w. do uzyskania przezKrzyżaków czołowej pozycji w basenie Morza Bałtyckiego.
Stałe walki z Litwą przyniosły Krzyżakom sławę międzynarodową i ściągały na wyprawy rycerzy europejskich. Prowadziły jednak do utraty przez zakon jego religijnego charakteru. Zagrożenie przez Krzyżaków Litwy (zwł. Żmudzi) stało się jedną z przyczyn unii polsko-litewskiej w Krewie w 1385. W 1409 Krzyżacy rozpoczęli tzw. wielką wojnę, ponosząc klęskę pod Grunwaldem 1410.
Wtedy nastąpiło załamanie potęgi politycznej i gospodarczej zakonu. Dalsze wojny z Polską (1414–21 i 1431–35) doprowadziły do zubożenia ludności państwa zakonnego i konfliktu z dynamicznie rozwijającymi się miastami (Gdańsk, Toruń, Elbląg) oraz rycerstwem, mającym mniejsze uprawnienia od szlachty polskiej.
W 1440 przedstawiciele rycerstwa i miast pruskich utworzyli Związek Pruski, w 1454 wzniecili powstanie zbrojne i poddali całość ziem pruskich Kazimierzowi IV Jagiellończykowi, który wydał akt inkorporacyjny Prus do Korony. Wywołana tym wojna trzynastoletnia zakończyła się sukcesem Polski i pokojem toruńskim zawartym w roku 1466.
Dążenie zakonu do obalenia postanowień pokoju toruńskiego stało się przyczyną wybuchu nowej wojny polsko-krzyżackiej 1519–21, przerwanej rozejmem w Toruniu.
Wielki mistrz Albrecht Hohenzollern sekularyzował zakon i przyjąwszy luteranizm przekształcił go w księstwo świeckie, tzw. Prusy Książęce, z którego 1525 złożył hołd lenny królowi Zygmuntowi I Staremu.
Krzyżacy w Inflantach, którzy pod koniec XV w. uniezależnili się od wielkiego mistrza, w istocie stanowili odrębne państwo zakonne; w sytuacji rozprężenia wewnętrznego i osłabienia zakonu inflanckiego w 1558 roku, nastąpił wybuch wojny inflanckiej trwającej przez lata 1558–83.
Wobec niepowodzenia obrony mistrz inflancki, G. Kettler, przeprowadził w 1561 sekularyzację zakonu i poddał go Polsce i Litwie. Zakon w uszczuplonych rozmiarach, przetrwał w Niemczech. W 1809 cesarz Napoleon I rozwiązał zakon, którego schronieniem stał się dwór Habsburgów w Wiedniu.
W 1918 zakon Krzyżacki zatracił rycerski charakter, stał się zakonem duchownym. W Austrii działał do 1938, po jej włączeniu do III Rzeszy nielegalnie.
W 1947 zalegalizowany przez rząd austriacki; istnieje w Austrii, Włoszech, Niemczech, Belgii, Słowenii i na Morawach. Dziś zajmuje się działalnością duszpasterską, oświatową i charytatywną.