Sporządź notatkę biograficzną o Urlyku von Jungingenie.
danielkak0105 (ur. 1360 w Hohenfels, zm. 15 lipca 1410 pod Grunwaldem) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1407-1410.Brat poprzedniego wielkiego mistrza Konrada. Rezydował w Człuchowie, w latach 1396-1404 był komturem Bałgi, a później wielkim marszałkiem i komturem Królewca. Od 1407 r. pełnił funkcję wielkiego mistrza Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie (zakonu krzyżackiego). Według Kroniki Gdańskiej, umierający Konrad V von Jungingen ostrzegać miał dostojników krzyżackich przed wyborem swego wojowniczego brata na następcę, nazywając go głupcem.W obliczu groźby konfliktu z Polską, poczynił szereg posunięć wzmacniających państwo na wypadek wojny. Jednym z nich była rezygnacja z dalekosiężnych planów brata Konrada w sferze dominacji nad Bałtykiem. W 1409 r. doszło do sprzedaży Gotlandii królowej Szwecji, Danii i Norwegii Małgorzacie, za cenę niższą od tej jaką Krzyżacy zapłacili władcy Meklemburgii za zrzeczenie się praw do wyspy.
0 votes Thanks 0
lukasabuda
Ulrich von Jungingen (Ulryk von Jungingen) (ur. 1360 w Hohenfels, zm. 15 lipca 1410 pod Grunwaldem) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1407-1410. Brat poprzedniego wielkiego mistrza Konrada. Rezydował w Człuchowie, w latach 1396-1404 był komturem Bałgi, a później wielkim marszałkiem i komturem Królewca. Od 1407 r. pełnił funkcję wielkiego mistrza Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie (zakonu krzyżackiego). Według Kroniki Gdańskiej, umierający Konrad V von Jungingen ostrzegać miał dostojników krzyżackich przed wyborem swego wojowniczego brata na następcę, nazywając go głupcem. W obliczu groźby konfliktu z Polską, poczynił szereg posunięć wzmacniających państwo na wypadek wojny. Jednym z nich była rezygnacja z dalekosiężnych planów brata Konrada w sferze dominacji nad Bałtykiem. W 1409 r. doszło do sprzedaży Gotlandii królowej Szwecji, Danii i Norwegii Małgorzacie, za cenę niższą od tej jaką Krzyżacy zapłacili władcy Meklemburgii za zrzeczenie się praw do wyspy. Ulrich zdecydował się na ten krok w celu skoncentrowania sił zakonu na odcinku lądowym, mimo że państwa skandynawskie, połączone od 1397 r. unią kalmarską przeżywały wewnętrzne trudności, i mimo wielkich sum włożonych w fortyfikację wyspy.