Torf, skała osadowa należąca do grupy skał organogenicznych. Stanowi produkt procesu torfienia polegającego na biochemicznych i strukturalnych przemianach obumarłych szczątków roślinności bagiennej (torfowiskowej), zachodzących w warunkach silnego uwilgotnienia i trwałej anaerobiozy (braku dostępu tlenu).
W skład torfu wchodzą substancje organiczne (kwasy huminowe i ich związki, celuloza, hemiceluloza, lignina, bituminy) zawierające duże ilościwęgla (ok. 60%) i azotu, a także substancje mineralne (krzemionka,żelazo, fosfor, wapń i in.).
Wyróżnia się 2 podstawowe typy torfu: wysokie i niskie. W zależności od składu botanicznego masy torfowej w obrębie tych typów wydziela się inne rodzaje torfów, np. wśród torfów wysokich wyróżnia się:
1) torf mszarny wysoki - zbudowany z łodyg mchów torfowców, wełnianki i pędów wrzosowych, o barwie jasnobrunatnej lub żółtawej,
2) torf wrzosowiskowy - zbudowany głównie z pędów wrzosowych i wełnianki, o barwie ciemnobrunatnej,
3) torf bagnowy - zbudowany z mchów torfowców, z dużym udziałem koryi szyszek sosny, o barwie brunatnej.
Natomiast wśród torfów niskich wyróżnia się:
1) torf mechowiskowy - złożony głównie ze zbitej masy mchów torfowców, o barwie szarej,
2) torf turzycowiskowy - złożony z korzonków turzyc i często spotykanych kłączy trzcin, o barwie szarobrunatnej ciemniejącej na powietrzu,
3) torf olesowy - złożony z dużych kawałków kory i drewna olch i brzóz, o barwie od czerwonawej do ciemnobrązowej,
4) torf szuwarowy - złożony głównie z kłączy i łodyg trzcin, a także kłączy skrzypów i korzonków turzyc, o barwie od brunatnobrązowej do smolistoczarnej.
Torf posiada duże możliwości zatrzymywania wody. Pojemność wodna torfów wysokich wynosi 900-2500%, natomiast torfów niskich 300-700%. W Polsce torf jest szeroko rozpowszechniony, przy czym jego występowanie jest ściśle związane z torfowiskami.
Największe złoża znajdują się na Pojezierzu Mazurskim i Pomorskim,Polesiu, Pobrzeżu Bałtyku i Orawie.
Torf znajduje zastosowanie w medycynie (kąpiele borowinowe, preparaty torfowe, np. S. Tołpy), w rolnictwie i ogrodnictwie (produkcja nawozów torfowych i ziemi ogrodniczej oraz produkcja doniczek). Służy również jako opał w postaci torfu opałowego lub półkoksu torfowego.
Torf, skała osadowa należąca do grupy skał organogenicznych. Stanowi produkt procesu torfienia polegającego na biochemicznych i strukturalnych przemianach obumarłych szczątków roślinności bagiennej (torfowiskowej), zachodzących w warunkach silnego uwilgotnienia i trwałej anaerobiozy (braku dostępu tlenu).
W skład torfu wchodzą substancje organiczne (kwasy huminowe i ich związki, celuloza, hemiceluloza, lignina, bituminy) zawierające duże ilościwęgla (ok. 60%) i azotu, a także substancje mineralne (krzemionka,żelazo, fosfor, wapń i in.).
Wyróżnia się 2 podstawowe typy torfu: wysokie i niskie. W zależności od składu botanicznego masy torfowej w obrębie tych typów wydziela się inne rodzaje torfów, np. wśród torfów wysokich wyróżnia się:
1) torf mszarny wysoki - zbudowany z łodyg mchów torfowców, wełnianki i pędów wrzosowych, o barwie jasnobrunatnej lub żółtawej,
2) torf wrzosowiskowy - zbudowany głównie z pędów wrzosowych i wełnianki, o barwie ciemnobrunatnej,
3) torf bagnowy - zbudowany z mchów torfowców, z dużym udziałem koryi szyszek sosny, o barwie brunatnej.
Natomiast wśród torfów niskich wyróżnia się:
1) torf mechowiskowy - złożony głównie ze zbitej masy mchów torfowców, o barwie szarej,
2) torf turzycowiskowy - złożony z korzonków turzyc i często spotykanych kłączy trzcin, o barwie szarobrunatnej ciemniejącej na powietrzu,
3) torf olesowy - złożony z dużych kawałków kory i drewna olch i brzóz, o barwie od czerwonawej do ciemnobrązowej,
4) torf szuwarowy - złożony głównie z kłączy i łodyg trzcin, a także kłączy skrzypów i korzonków turzyc, o barwie od brunatnobrązowej do smolistoczarnej.
Torf posiada duże możliwości zatrzymywania wody. Pojemność wodna torfów wysokich wynosi 900-2500%, natomiast torfów niskich 300-700%. W Polsce torf jest szeroko rozpowszechniony, przy czym jego występowanie jest ściśle związane z torfowiskami.
Największe złoża znajdują się na Pojezierzu Mazurskim i Pomorskim,Polesiu, Pobrzeżu Bałtyku i Orawie.
Torf znajduje zastosowanie w medycynie (kąpiele borowinowe, preparaty torfowe, np. S. Tołpy), w rolnictwie i ogrodnictwie (produkcja nawozów torfowych i ziemi ogrodniczej oraz produkcja doniczek). Służy również jako opał w postaci torfu opałowego lub półkoksu torfowego.