Najwyższą władzę w Koronie w XV wieku sprawował król – był naczelnym wodzem dysponującym wojskiem zaciężnym, najwyższym sędzią, kierownikiem polityki zagranicznej, a także właścicielem dóbr królewskich i osobą decydującą o mianowaniu urzędów.
Wykształcił się organ doradczy króla - Rada Królewska.
Jagiełło wprowadził nowe przywileje: nietykalność osobista i nienaruszalność dóbr.
Wprowadzenie zwyczaju zjazdów szlacheckich.
Powstanie stanu szlacheckiego wymusiło zmianę struktury władzy w Polsce – konieczne stało się dokonywanie zjazdów prowincjonalnych oraz ogólnopaństwowych. Rozstrzygały one sprawy przedstawione przez króla i radę królewską.
Wzrost znaczenia stanu szlacheckiego powodował upadek mieszczaństwa.
Na dole społecznej drabiny znajdowała się ludność chłopska – grupa zależna od szlachty, przez szlachtę wykorzystywana i w stosunku do niej opozycyjna.
Najwyższą władzę w Koronie w XV wieku sprawowałkról – był naczelnym wodzem dysponującym wojskiem zaciężnym, najwyższym sędzią, kierownikiem polityki zagranicznej, a także właścicielem dóbr królewskich i osobą decydującą o mianowaniu urzędów.
Przy królu wykształciła się organ doradczy króla -Rada Królewska - która już za czasów Jagiełły i króla Władysława III odgrywała znaczącą rolę w państwie. Z niej pod koniec stulecia uformował się senat – izba wyższa. W skład wchodzili najwyżsi urzędnicy ziemscy – wojewodowie,kasztelanowie, biskupi katoliccy oraz urzędnicy nominowani przez króla – kanclerz, podkanclerzy, podskarbi i marszałkowie.
Przywileje wprowadzone przez Jagiełłę stanowiły podstawę ustroju, który przez następne trzysta lat dominował w Polsce. Przede wszystkim nietykalność osobista i nienaruszalność dóbr bez wyroku sadu, rozdział władzy wykonawczej i sadowniczej, przewaga polityczna bardzo licznej grupy obywateli (szlachta). Praktyki powstałe za panowania Jagiełły wprowadziły zwyczaj zjazdów szlacheckich, które zajmowały się nie tylko sprawami sądowniczymi, ale i publicznymi – ich rozwój stanowił podstawę samorządności szlacheckiej. Wraz ze wzrostem znaczenia sejmików szlacheckich malała ranga urzędu starosty – jego kompetencje przejmowali urzędnicy ziemscy. Specyfiką stanu szlacheckiego było duże zróżnicowanie wewnątrz grupy.
Najwyższą władzę w Koronie w XV wieku sprawował król – był naczelnym wodzem dysponującym wojskiem zaciężnym, najwyższym sędzią, kierownikiem polityki zagranicznej, a także właścicielem dóbr królewskich i osobą decydującą o mianowaniu urzędów.
Wykształcił się organ doradczy króla - Rada Królewska.
Jagiełło wprowadził nowe przywileje: nietykalność osobista i nienaruszalność dóbr.
Wprowadzenie zwyczaju zjazdów szlacheckich.
Powstanie stanu szlacheckiego wymusiło zmianę struktury władzy w Polsce – konieczne stało się dokonywanie zjazdów prowincjonalnych oraz ogólnopaństwowych. Rozstrzygały one sprawy przedstawione przez króla i radę królewską.
Wzrost znaczenia stanu szlacheckiego powodował upadek mieszczaństwa.
Na dole społecznej drabiny znajdowała się ludność chłopska – grupa zależna od szlachty, przez szlachtę wykorzystywana i w stosunku do niej opozycyjna.
Mam nadzieję, że w miarę Ci pomogłam ;>.
Najwyższą władzę w Koronie w XV wieku sprawowałkról – był naczelnym wodzem dysponującym wojskiem zaciężnym, najwyższym sędzią, kierownikiem polityki zagranicznej, a także właścicielem dóbr królewskich i osobą decydującą o mianowaniu urzędów.
Przy królu wykształciła się organ doradczy króla -Rada Królewska - która już za czasów Jagiełły i króla Władysława III odgrywała znaczącą rolę w państwie. Z niej pod koniec stulecia uformował się senat – izba wyższa. W skład wchodzili najwyżsi urzędnicy ziemscy – wojewodowie,kasztelanowie, biskupi katoliccy oraz urzędnicy nominowani przez króla – kanclerz, podkanclerzy, podskarbi i marszałkowie.
Przywileje wprowadzone przez Jagiełłę stanowiły podstawę ustroju, który przez następne trzysta lat dominował w Polsce. Przede wszystkim nietykalność osobista i nienaruszalność dóbr bez wyroku sadu, rozdział władzy wykonawczej i sadowniczej, przewaga polityczna bardzo licznej grupy obywateli (szlachta). Praktyki powstałe za panowania Jagiełły wprowadziły zwyczaj zjazdów szlacheckich, które zajmowały się nie tylko sprawami sądowniczymi, ale i publicznymi – ich rozwój stanowił podstawę samorządności szlacheckiej. Wraz ze wzrostem znaczenia sejmików szlacheckich malała ranga urzędu starosty – jego kompetencje przejmowali urzędnicy ziemscy. Specyfiką stanu szlacheckiego było duże zróżnicowanie wewnątrz grupy.