skrućcie to, wyłapując najważniejsze informacje (jak jest wydarzenie to i rok podajcie)
o z tego:
błagam.!!!!! szybko
ODKRYCIA I WYNALAZKI
Twórczość Galileusza była bardzo bogata i dotyczyła różnych dziedzin nauki. Dokonał on także kilku odkryć i wynalazków: 1583 odkrył izochronizm wahadła, 1586 zbudował wagę hydrostatyczną, około 1602 odkrył prawo swobodnego spadania ciał, w okresie padewskim (1592-1606) zbudował pierwszy termoskop, a następnie 1609 lunetę (jako jeden z pierwszych), którą pierwszy zastosował do obserwacji astronomicznych.
Jesienią 1609 odkrył góry na Księżycu i zmierzył ich wysokość, al 1610 — 4 najjaśniejsze satelity Jowisza (Ganimedesa, Callisto, Io, Europę — obecnie zwane księżycami galileuszowymi). Odkrycia te opisał w książce Sidereus nuncius [posłanie z gwiazd], która w samym tylko 1610 miała 2 wydania i sprawiła, że Galileusz stał się znany w całej Europie. Kontynuując obserwacje astronomiczne, odkrył w 2. połowie 1610 fazy Wenus (przewidziane przez M. Kopernika) i plamy słoneczne (niezależnie od J. Fabriciusa, Th. Harriota i Ch. Scheinera). Z ich obserwacji wywnioskował o obrocie Słońca wokół własnej osi. Opisał swe odkryci a w pracach: Istoria e dimostrazioni intorno alle macchie solari [historia i dowodzenia dotyczące plam słonecznych] (1613) oraz II Saggiatore [waga probiercza] (1623). To ostatnie jest znakomitym dziełem polemicznym, w którym Galileusz, odpowiadając na ataki przeciwników jego poglądów, wyłożył wiele kwestii nowoczesnej metodologii badań naukowych.
W 1637, na kilka miesięcy przed utratą wzroku, odkrył nową formę libracji Księżyca. W tym czasie Galileusz ukończył największe dzieło fizyczne, w którym podsumował swe odkrycia w dziedzinie mechaniki. Rękopis tego dzieła został przemycony do Holandii, gdzie 1638 zostało wydane jako Discorsi e dimostrazioni matematiche intorno a due nuove scienze (wydanie polskie Rozmowy i dowodzenia matematyczne w zakresie dwóch nowych umiejętności 1930).
Odkrycia astronomiczne Galileusza miały epokowe znaczenie. Były ważnym wkładem do zwycięstwa idei Kopernika i umożliwiły dalszy rozwój astronomii obserwacyjnej (choć sam Galileusz w wielu przypadkach nie zgadzał się z nowymi poglądami, np. nie zaakceptował odkrycia eliptycznych orbit planet dokonanego przez J. Keplera).
Prace Galileusza z zakresu fizyki stanowiły podstawę do dalszego rozwoju wielu jej działów (głównie mechaniki). Był bardoz bliski sformułowania zasad dynamiki, podanych później przez Kartezjusza (zasada bezwładności) i I. Newtona.
Dokonał on także kilku odkryć i wynalazków: 1583 odkrył izochronizm wahadła, 1586 zbudował wagę hydrostatyczną, około 1602 odkrył prawo swobodnego spadania ciał, w okresie padewskim (1592-1606) zbudował pierwszy termoskop, a następnie 1609 lunetę (jako jeden z pierwszych), którą pierwszy zastosował do obserwacji astronomicznych.
W 1637, na kilka miesięcy przed utratą wzroku, odkrył nową formę libracji Księżyca. W tym czasie Galileusz ukończył największe dzieło fizyczne, w którym podsumował swe odkrycia w dziedzinie mechaniki. Rękopis tego dzieła został przemycony do Holandii, gdzie 1638 zostało wydane jako Discorsi e dimostrazioni matematiche intorno a due nuove scienze (wydanie polskie Rozmowy i dowodzenia matematyczne w zakresie dwóch nowych umiejętności 1930).
Galileusz w 1583 odkrył izochronizm wahadła, 1586 zbudował wagę hydrostatyczną, około 1602 odkrył prawo swobodnego spadania ciał, w okresie padewskim (1592-1606) zbudował pierwszy termoskop, a następnie 1609 lunetę.
Jesienią 1609 odkrył góry na Księżycu i zmierzył ich wysokość, al 1610 — 4 najjaśniejsze satelity Jowisza (Ganimedesa, Callisto, Io, Europę — obecnie zwane księżycami galileuszowymi).
odkrył w 2. połowie 1610 fazy Wenus (przewidziane przez M. Kopernika) i plamy słoneczne
Opisał swe odkryci a w pracach: Istoria e dimostrazioni intorno alle macchie solari [historia i dowodzenia dotyczące plam słonecznych] (1613) oraz II Saggiatore [waga probiercza] (1623).
W 1637, na kilka miesięcy przed utratą wzroku, odkrył nową formę libracji Księżyca. W tym czasie Galileusz ukończył największe dzieło fizyczne, w którym podsumował swe odkrycia w dziedzinie mechaniki.
Prace Galileusza z zakresu fizyki stanowiły podstawę do dalszego rozwoju wielu jej działów