Question

Skąd wywodził się tradycyjny strój polskiej szlachty? Tylko proszę was bez pisania rzeczy typu nie wiem albo nie pamiętam.... Mam nadzieje że ktoś potrafi mi powiedzieć to w kilku słowach.... daje naj ;)

Answer 1

(to jest z wiki)

Podstawową cechą przynależności do szlachty było posiadanie odrębnego statusu prawnego, a symboliczną manifestacją przynależności do danego rodu było prawo do używania herbu. Szlachta posiadała odrębną od pozostałych warstw społecznych kulturę, wyrażającą się strojem, językiem, literaturą, sposobem życia. Istnienie przywilejów prawnych, takich jak prawo do noszenia broni, prawo do posiadania ziemi i nienaruszalności majątku, prawa do pełnienia urzędów czy prawa wyborcze, zależne było od prawa danego kraju i przywilejów danego szlachcica. Istniały grupy społeczne posiadające herby, ale nieposiadające formalnego tytułu szlacheckiego, pretendujące do kategorii "niższa szlachta", jak np. angielska gentry, grupa posiadająca prawo posiadania ziemi. Większość przywilejów, łącznie z tytułem szlacheckim, była dziedziczona w linii męskiej. Znane jest także szlachectwo osobiste bez prawa dziedziczenia obok osobistych tytułów honorowych, dostępnych wyłącznie dla szlachty dziedzicznej (jak miało to miejsce w Polsce).

W niektórych krajach (np. w Polsce) szlachectwo zobowiązywało do służby wojskowej w pospolitym ruszeniu. Jest to związane z prawem feudalnym zobowiązującym baronów króla do służby rycerskiej w zamian za otrzymaną od niego ziemię. Wielkość posiadanego majątku ziemskiego w praktyce była bardzo zróżnicowana. W Polsce dzielenie ziemi między spadkobierców prowadziło do przekształcania uboższej szlachty w szlachtę zagrodową. W zachodniej Europie, gdzie częściej dziedziczono według prawa primogenitury, młodsi synowie, często nieposiadający własności ziemskiej, poświęcali się służbie wojskowej lub duchownej. Na drugim biegunie funkcjonowały olbrzymie majątki magnackie, składające się z kilkudziesięciu lub więcej wsi, miast, dysponujące własnymi oddziałami wojska.

Answer 2

Szlachta zaściankowa posiadała wiele dodatnich cech. Jedna z nich jest odwaga dowiadujemy się, że Maciej Dobrzyński brał udział w wielu walkach o niepodległość, np. w Powstaniu Kościuszkowskim. Dowiódł wtedy swojej odwagi i szlachetności, wracając na pole bitwy, aby zabrać stamtąd ciężko rannego szlachcica Pocieja. Po upadku powstania Pociej chciał wynagrodzić ubogiego Maćka, ofiarując mu folwark i roczną rentę. Maciej nie przyjął tej darowizny, gdyż ratując szlachcica nie myślał o nagrodzie. Są to kolejne dodatnie cechy szlachty zaściankowej- szlachetność i honor.

Dużą wadą jest porywczość i lekkomyślność, które rodzą się z chęci walki o niepodległość ojczyzny. Takie cechy charakteru mają bardzo waleczni szlachcice- Maciej Kropiciel, Bartek Brzytewka i Maciej Konewka. Pod wpływem impulsu, którym w tym wypadku był Gerwazy, natychmiast zgodzili się dokonać zajazdu na Soplicowo. Pragnęli walczyć, choć nie do końca pojmowali w jakiej sprawie. Bez problemu dali się omotać słowom Gerwazego, choć nie rozumieli ich całkowicie.

Inne, choć podobne, poglądy miała szlachta średniozamożna. Jej przedstawiciele uchodzili za lepiej wychowanych i bardziej dystyngowanych. Byli bardziej obyci w „wielkim świecie”. Przykładem dobrego wychowania i szlacheckiej gościnności jest Sędzia, Podkomorzy i Telimena. Goście przybyli do Soplicowa zawsze z szacunkiem odnosili się do osób starszych i ważniejszych urzędem. Zachowanie szlachty świadczyło o wysokim poziomie kultury oraz o nienagannych manierach. Uwagę na nie zwracał szczególnie na nie Sędzia, ponieważ uważał, że


Szlachta średniozamożna jest bardzo wierna religii i tradycji. Każdy ceniony szlachcic nosił tradycyjny strój- żupan, palone buty oraz kontusz przepasany pasem słuckim. Innym przykładem uwielbienia tradycji jest zachowanie nowych gospodarzy,

„Starożytny był zwyczaj, iż dziedzice nowi
Na pierwszej uczcie służyli ludowi.”

Jednak przykładem ujemnych cech szlachty średniozamożnej jest postępowanie Gerwazego. Był on wiernym sługą Horeszków. Nienawidził Sopliców i poprzysiągł zemstę za tragedię swojego pana. Gerwazy jest mściwy, uparty i bezwzględny. Przez tyle lat pielęgnował w sobie nienawiść, która doprowadziła do zajazdu na Soplicowo.

Magnateria przedstawiała zupełnie inne poglądy i cechy charakteru. W „Panu Tadeuszu” polska arystokracja jest przedstawiona raczej negatywnie. Zbiorem nienajlepszych cech charakteru jest Stolnik.