Question

Skąd brało się tak duże znaczenie miast w średniowieczu?

Answer 1

Poniewarz dzięki temu ludzie mieli się gdzie chronić

Answer 2

We wczesnym średniowieczu osiedla typu miejskiego (rzemieślniczo-handlowe) rozwijały się głównie przy grodach. Przede wszystkim jednak miasta średniowieczne rozwinęły się albo z grodów, albo powstały od podstaw (na surowym korzeniu), ponieważ miasta istniejące w starożytności zostały zniszczone na przełomie starożytności i średniowiecza. Ważne znaczenie dla średniowiecznej urbanistyki miał rozwój miast europejskich w IX-XI w. Wtedy własnie rozpoczął się proces ich powstawania. Powoli kształtują się zalążki prawa miejskiego. Od XII w. wzrosła liczba i znaczenie miast, wyodrębniło się mieszczaństwo i wykształciły się formy ustroju miejskiego np. komuna miejska (najwcześniej w północnej Italii). Proces ten przebiegał najwcześniej w krajach południowej i zachodniej, a później w środkowej i wschodniej Europie co wynikało ze starszeństwa cywilizacyjnego (spadek po okresie cesarstwa rzymskiego). Niektóre miasta Italii uzyskały charakter niezależnych republik (np. Wenecja, Genua). Wyprawy krzyżowe przyczyniły się do bogactwa miast włoskich, które przejęły kontrolę nad handlem lewantyńskim. Z kolei związki miast jak np. niemiecka Hanza, skupiająca miasta położone nad Bałtykiem i Morzem Północnym odegrały dużą rolę polityczną. Miasta średniowieczne zakładane w ramach planowej akcji kolonizacyjnej, miały najczęściej regularny układ ulic skupionych wokół rynku, były otoczone wałami lub murami z bramami i basztami, za którymi powstawały z czasem przedmieścia.


Z strony http://www.historycy.org/index.php?showtopic=15175

Answer 3

We wczesnym średniowieczu osiedla typu miejskiego (rzemieślniczo-handlowe) rozwijały się głównie przy grodach. Przede wszystkim jednak miasta średniowieczne rozwinęły się albo z grodów, albo powstały od podstaw (na surowym korzeniu), ponieważ miasta istniejące w starożytności zostały zniszczone na przełomie starożytności i średniowiecza. Ważne znaczenie dla średniowiecznej urbanistyki miał rozwój miast europejskich w IX-XI w. Wtedy własnie rozpoczął się proces ich powstawania. Powoli kształtują się zalążki prawa miejskiego. Od XII w. wzrosła liczba i znaczenie miast, wyodrębniło się mieszczaństwo i wykształciły się formy ustroju miejskiego np. komuna miejska (najwcześniej w północnej Italii). Proces ten przebiegał najwcześniej w krajach południowej i zachodniej, a później w środkowej i wschodniej Europie co wynikało ze starszeństwa cywilizacyjnego (spadek po okresie cesarstwa rzymskiego). Niektóre miasta Italii uzyskały charakter niezależnych republik (np. Wenecja, Genua). Wyprawy krzyżowe przyczyniły się do bogactwa miast włoskich, które przejęły kontrolę nad handlem lewantyńskim. Z kolei związki miast jak np. niemiecka Hanza, skupiająca miasta położone nad Bałtykiem i Morzem Północnym odegrały dużą rolę polityczną. Miasta średniowieczne zakładane w ramach planowej akcji kolonizacyjnej, miały najczęściej regularny układ ulic skupionych wokół rynku, były otoczone wałami lub murami z bramami i basztami, za którymi powstawały z czasem przedmieścia.