Silnik o mocy 600 W pracował w czasie 1,5 minuty .Ile wynosi [racy wyklonana przez ten silnik?
milka18c
Niedomagania Najczęściej występujące niedomagania układu korbowego, ich objawy i przyczyny oraz sposób usuwania Obsługa układu korbowego przez kierowcę Obsługa układu korbowego polega na dopilnowaniu wymiany we właściwym czasie panewek łożysk głównych i korbowych okresowym sprawdzaniu ciśnienia sprężania w cylindrach oraz usuwaniu osadu węglowego (tzw. nagaru). Ciśnienie sprężania sprawdza się za pomocą ciśnieniomierza. Ciśnieniomierz do silników o zapłonie iskrowym ma zwykle gumową końcówkę w kształcie stożka, którą dociska się ręką do obrzeża otworu w gnieździe świecy zapłonowej, natomiast ciśnieniomierz do silników wysokoprężnych ma specjalną końcówkę, którą wkręca się w gniazdo wtryskiwacza. Ciśnienie sprężania mierzy się kolejno we wszystkich cylindrach przez kilkakrotne obrócenie wału korbowego rozrusznikiem, po czym wynik odczytuje się na skali ciśnieniomierza. Osad węglowy z komór spalania i denek tłoków można usunąć bez rozbiórki silnika. Po wykręceniu świec z głowicy należy wlać do każdego cylindra od 0,5 do 1 szklanki mieszaniny składającej się z 80% nafty i 20% oleju silnikowego. Wkręcić stare świece, obrócić kilka razy rozrusznikiem wał korbowy i zostawić płyn w silniku na okres 12 godzin. Po upływie tego czasu wykręcić stare świece i wkręcić nowe. Uruchomić silnik na przeciąg 0,5 godziny. Po zatrzymaniu silnika spuścić zużyty olej (ewentualnie wypłukać silnik) i nalać świeżego oleju. Jeżeli miska olejowa silnika była napełniana olejami typu HD (np. Selektol Special SD 10W/30), to czynność płukania jest zbyteczna. Jeżeli natomiast stosowano inne oleję, płukanie jest czynnością konieczną. Do płukania silnika stosuje się wówczas olej wrzecionowy lub taki sam olej, jaki był stosowany do napełniania miski olejowej silnika. Wybór oleju do płukania należy do wytwórni silników i dlatego najlepiej stosować się do zaleceń „Instrukcji obsługi".Wał korbowy przejmuje za pośrednictwem korbo-wodów ciśnienie gazów działających na poszczególne tłoki, zapewnia poruszanie tłoków w czasie ich pomocniczych suwów i napędza różne mechanizmy pomocnicze. Wał korbowy przejmuje znaczne obciążenie dynamiczne, dlatego też jego konstrukcja powinna zapewniać dostateczną wytrzymałość i sztywność. W silnikach o dużej mocy każdy czop korbowy znajduje się między dwoma czopami głównymi. W takich silnikach czopów głównych jest o jeden więcej niż czopów korbowych. Natomiast w rzędowych silnikach o małej i średniej mocy czopy główne znajdują się co każde dwa wykorbienia. Silnik czterocylindrowy ma więc trzy czopy główne, a sześciocylindrowy - cztery. Wzajemne położenie czopów korbowych zależy od liczby i rozmieszczenia cylindrów silnika oraz od liczby suwów tłoka przypadających na jeden obieg pracy. Kolejność zapłonu lub wtryskiwacza zależy od konstrukcji wału korbowego. W czterosuwowym rzędowym silniku cztero-cylindrowym stosuje się zwykle kolejność 1-2-4-3 lub 1-3-4-2, a w silniku sześciocylindrowym 1-5-3-6-2-4 lub 1-4-2-6-3-5. W celu zmniejszenia obciążenia łożysk czopów głównych stosuje się przeciwciężary równoważące siły odśrodkowe działające na odcinkach wału między dwoma sąsiednimi czopami głównymi. Wały korbowe obracające się w łożyskach ślizgowych wykonywane są w postaci jednolitej odkuwki ze stali węglowej lub stopowej albo jednolitego odlewu z żeliwa stopowego. Dzielone wały korbowe spotyka się tylko w silnikach o tocznych łożyskach głównych. Czopy są zwykle utwardzane powierzchniowo przez hartowanie prądem wysokiej częstotliwości. Od czopów głównych olej doprowadzany jest pod ciśnieniem do czopów korbowych. Pomiędzy ostatnim łożyskiem wału a kołem zamachowym znajduje się odrzutnik oleju, który zapobiega przedostawaniu się oleju ze skrzyni korbowej do obudowy i na części sprzęgła.
w=s/t
w=600[w]/90[s]