Siemka pani nam dala w szkole zadanie ale nie wiem co mam napisac na kartce.A zadanie brzmi tak Opisz krotko sztuke arabska i karolinska.Prosze max.1 strona nie wiecej dziex
misio9
Sztukę karolińską (VI – X wiek) można nazwać preromańską, która to nazwa jest może ściślejsza, lecz mniej wymowna. Sztuka z epoki karolińskiej łączy się częściowo ze stylem zabytków sztuki starochrześcijańskiej, dalej z anglosaskimi zabytkami i z czasu panowania Ottonów w Niemczech. Sztuki karolińskiej nie powinno się rozważać wyłącznie na tle artystycznych osiągnięć, bo kierowały nią względy religijne i polityczne. W budzącej się do życia Europie, żył mit cesarstwa rzymskiego, istniały budowle, drogi, prawa z owych czasów. Mimo, że siedzibą Karola Wielkiego był Akwizgran, dwór cesarza i jego następców ustawicznie podróżował, i to z kolei wpływało na zmienność architektury i sztuki, jakby na poszukiwanie ustalonej wspólnoty form. W ściślejszym znaczeniu nazwa sztuki karolińskiej odnosi się do wielkiego obszaru Europy zachodniej i obejmuje zachodnie Niemcy wraz z Austrią, całą Francję i środkowe Włochy z Rzymem, tj. ziemie na których Karol Wielki rozciągnął swoje imperium. Do państwa Karola Wielkiego nie należały wyspy brytyjskie, Skandynawia, Hiszpania i Europa środkowo-wschodnia. Ale cały obszar Europy uległ wpływowi architektury i sztuki karolińskiej. Nie była to sztuka jednolita, wyrastała z lokalnych tradycji i możliwości, ma jednak jeden wspólny styl.
Arabska sztuka, sztuka tworzona przez koczownicze plemiona arabskie zamieszkujące Półwysep Arabski w okresie przedmuzułmańskim (sztuka późniejsza, powstająca za czasów panowania religii mahometańskiej, jest określana jako sztuka islamu).Rozwijała się od czasów prehistorycznych do VII w. n.e., tj. czasów mahometańskiego podboju. W okresie tym Półwysep Arabski był podzielony na kilka królestw (najbardziej znane to królestwa: Saby, Ma’in, Qataban, Hadramaut, Nabatejczyków i Himjarytów), których przeszłość i sztuka jest jeszcze mało znana mimo intensywnych badań. Położenie Arabii na szlaku łączącym Afrykę z Eurazją sprawiało, że sztuka arabska wnosząc niewiele własnych idei twórczych kształtowała się pod wpływem sąsiednich kultur: początkowo Egiptu i Mezopotamii, a później Morza Śródziemnego (tj. sztuki Krety, Grecji i Rzymu), łącząc różne impulsy w harmonijną całość. Obejmowała architekturę, rzeźbę, malarstwo ścienne i różnorakie gałęzie rzemiosła artystycznego (np. złotnictwo czy ceramikę).
Sztuki karolińskiej nie powinno się rozważać wyłącznie na tle artystycznych osiągnięć, bo kierowały nią względy religijne i polityczne. W budzącej się do życia Europie, żył mit cesarstwa rzymskiego, istniały budowle, drogi, prawa z owych czasów. Mimo, że siedzibą Karola Wielkiego był Akwizgran, dwór cesarza i jego następców ustawicznie podróżował, i to z kolei wpływało na zmienność architektury i sztuki, jakby na poszukiwanie ustalonej wspólnoty form.
W ściślejszym znaczeniu nazwa sztuki karolińskiej odnosi się do wielkiego obszaru Europy zachodniej i obejmuje zachodnie Niemcy wraz z Austrią, całą Francję i środkowe Włochy z Rzymem, tj. ziemie na których Karol Wielki rozciągnął swoje imperium. Do państwa Karola Wielkiego nie należały wyspy brytyjskie, Skandynawia, Hiszpania i Europa środkowo-wschodnia. Ale cały obszar Europy uległ wpływowi architektury i sztuki karolińskiej. Nie była to sztuka jednolita, wyrastała z lokalnych tradycji i możliwości, ma jednak jeden wspólny styl.
Arabska sztuka, sztuka tworzona przez koczownicze plemiona arabskie zamieszkujące Półwysep Arabski w okresie przedmuzułmańskim (sztuka późniejsza, powstająca za czasów panowania religii mahometańskiej, jest określana jako sztuka islamu).Rozwijała się od czasów prehistorycznych do VII w. n.e., tj. czasów mahometańskiego podboju. W okresie tym Półwysep Arabski był podzielony na kilka królestw (najbardziej znane to królestwa: Saby, Ma’in, Qataban, Hadramaut, Nabatejczyków i Himjarytów), których przeszłość i sztuka jest jeszcze mało znana mimo intensywnych badań. Położenie Arabii na szlaku łączącym Afrykę z Eurazją sprawiało, że sztuka arabska wnosząc niewiele własnych idei twórczych kształtowała się pod wpływem sąsiednich kultur: początkowo Egiptu i Mezopotamii, a później Morza Śródziemnego (tj. sztuki Krety, Grecji i Rzymu), łącząc różne impulsy w harmonijną całość. Obejmowała architekturę, rzeźbę, malarstwo ścienne i różnorakie gałęzie rzemiosła artystycznego (np. złotnictwo czy ceramikę).