Buck pochodził z bogatego domu sędziego Millera. Mieszkał tam ze swoimi rodzicami oraz innymi psami. Pewnego dnia ogrodnik sprzedał go , aby zdobyć pieniądze na loterię.
Trafił do pana w czerwonym swetrze , który stłukł go pałką tak mocno że stracił przytomność. Gdy Buck doszedł do siebie został sprzedany do Francis'ai i Perralta. Warunki w których przebywał nie były takie same jak w domu sędziego. pies musiał przyzwyczaić się do klimatu jaki tam panował i do mniejszej porcji jedzenia. Buck razem z innymi psami ciągnoł zaprzęg. Szybko nauczył się jak robi się to poprawnie.
Gdy biegli całym stadem za zającem Buck zaczoł walczć ze Szpicem. Psy obkrążyły ich wokół i czekały na pokonanego. Żuciły się na Szpica, który został zabity przez Bucka. Pewnego dnia pies znowu trafił do innych właścicieli. Tym razem musiał pracować na poczci. Buckowi i jego toważyszą było ciężko , ponieważ dostawali jeszcze mniej porcji jedzenia oraz przemierzali bardzo długie dystansy. Psy nie miały dużo czasu na odpoczynek, musiały dbać o to żeby nieopóżniać biegu.
Zwierzęta zostały sprzedane innym właścicielą, którzy byli bardzo roztrzepani. Nie umieli zorganizować sobie bagażu i jedzenia. Psy były tak wychudzone że nie miały siły ciągnąć sani. Pewnego dnia John Thorton nie ppozwolił aby Buck ciągnoł dalej sanie. Ludzie odpieli go od zaprzęgu, a sami razem ze zwierzętami zgineli
Buck od długiego czasu odpoczywał i zbierał siły. Poczuł więż z człowiekiem, pokochał Johna Thortona. Gdypies doszedł do siebie w jego głowie wciąż brzmiał zew. Pies ruszał się z miejsca i biegł w las szukając go. Czasami znikał na kilka dni i gdy wrócił pewnego dnia ujrzał wszystko poprzewracane. Szukał Johna, nie znalazł go, lecz wszyscy w obozie byli zabici. Pies zemścił się i zabił napastników. Buck zobaczył że z lasu wychodzą wilki, które zaczeły go atakować, w końcu skończyły i wtedy Buck dołączył do nich jako sprzymierzeniec. Zniknoł razem z nimi w lesie i słuch o nim zaginoł.
Jack London urodził się w roku 1876 w San Francisco. Autor powieści i opowiadań z wątkami autobiograficznymi. London miał niezwykle barwne życie. Samouk, był m.in. gazeciarzem, kłusownikiem, marynarzem, poszukiwaczem złota w Klondike i reporterem. Jako korespondent wojenny relacjonował konflikt rosyjsko - japoński w 1905r. i wojnę domową w Meksyku. W jego twórczości często pojawia się motyw samotnej walki człowieka z panującym porządkiem społecznym i siłami przyrody. Będąc u szczytu możliwości pisarskich, ciesząc się powszechną sławą, popełnił w wieku 40 lat samobójstwo Ciekawostki o autorze: · w wieku 19 lat zapisał się na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, którego jednak nie ukończył ze względu na problemy finansowe, · Codziennie starał się zapisywać minimum tysiąc słów, · posiadał rancho w Księżycowej Dolinie w Kalifornii, · w młodości był piratem ostrygowym
Jego oparte na własnych przeżyciach powieści są zawieszone pomiędzy naturalizmem a przygodowym romantyzmem. W swoim światopoglądzie łączył idee socjalistyczne z teorią walki o byt i podziwem dla silnych jednostek.
Naturalizm-W zasadach, rządzących życiem człowieka, naturaliści dostrzegali prawa natury, a w jego zachowaniach - podobieństwo do zwierząt. W swych utworach pokazywali jednostki ludzkie, kierujące się instynktami, odarte z jakichkolwiek wyższych pobudek. Uważali oni człowieka za istotę w pełni zdeterminowaną nie tylko przez naturę, lecz także przez społeczeństwo, pochodzenie oraz warunki ekonomiczne. Głównym celem literatury według naturalistów było poznanie człowieka i otaczającego go świata. Ich dzieła nosiły więc znamiona dokumentalizmu, były iście fotograficznym opisem rzeczywistości. Fabuła przestała zatem być główną cechą utworu literackiego. Do literatury wprowadzeni zostali nowi bohaterowie - ludzie pochodzący z najniższych warstw społecznych (miejskiej biedoty, chłopstwa), a nawet z marginesu. Tematem utworów stały się zaś sprawy związane z ich codzienną egzystencją. Akcentowano również niesprawiedliwość społeczną i powszechny wyzysk. Głównym przedstawicielem polskiego naturalizmu był Stefan Żeromski.
Powieść opowiada o psie imieniem Buck, wiodącym beztroskie życie w Santa Clara, w posiadłości sędziego Millera. Zostaje on sprzedany handlarzom psów na dalekiej Północy, gdzie okrutnie traktowany, pracuje w zaprzęgu pocztowym. Główny bohater, Buck przemierza dalekie i dzikie krainy, znosząc chłód i rywalizując z innymi psami. Autor opisuje tez widoczne przemiany w psiej psychice, na która w tak znaczący sposób wpłynęły nowe sytuacje i wyzwania. Buck stal się wytrwały, twardy i przebiegły. Widok śmierci stal się dla niego codziennością, wyostrzyły mu się instynkt i zmysły. Książka ukazuje nam również miłość i bezwzględne oddanie dla człowieka. Po tym jak wyczerpane psy dotarły do obozu Johna Thorntona, nieprzytomny Buck został wyprzęgnięty, a reszta straciła życie jadąc dalej po kruchym lodzie. Wdzięczność jaka okazał Buck nowemu Panu po rekonwalescencji nie znała granic. Nie odstępował go na krok- kochał swego Pana, a Pan kochał jego. Po śmierci Johna Thorntona Buck czul w sobie ogromna pustkę. Autor nie bez powodu zatytułował powieść ,,Zew Krwi”. Już w czasie podroży Buck odczuwał coś, czego nigdy wcześniej nie doświadczył- był to instynkt dzikiego zwierzęcia, zew krwi i natury. Przemierzając lasy, Buck nabierał dzikości, swobody- czuł się szczęśliwy, wolny- wrócił do natury. Wkrótce stanął na czele stada wilków- jako posłuszny naturze, bezwzględny drapieżnik.
Buck pochodził z bogatego domu sędziego Millera. Mieszkał tam ze swoimi rodzicami oraz innymi psami. Pewnego dnia ogrodnik sprzedał go , aby zdobyć pieniądze na loterię.
Trafił do pana w czerwonym swetrze , który stłukł go pałką tak mocno że stracił przytomność. Gdy Buck doszedł do siebie został sprzedany do Francis'ai i Perralta. Warunki w których przebywał nie były takie same jak w domu sędziego. pies musiał przyzwyczaić się do klimatu jaki tam panował i do mniejszej porcji jedzenia. Buck razem z innymi psami ciągnoł zaprzęg. Szybko nauczył się jak robi się to poprawnie.
Gdy biegli całym stadem za zającem Buck zaczoł walczć ze Szpicem. Psy obkrążyły ich wokół i czekały na pokonanego. Żuciły się na Szpica, który został zabity przez Bucka. Pewnego dnia pies znowu trafił do innych właścicieli. Tym razem musiał pracować na poczci. Buckowi i jego toważyszą było ciężko , ponieważ dostawali jeszcze mniej porcji jedzenia oraz przemierzali bardzo długie dystansy. Psy nie miały dużo czasu na odpoczynek, musiały dbać o to żeby nieopóżniać biegu.
Zwierzęta zostały sprzedane innym właścicielą, którzy byli bardzo roztrzepani. Nie umieli zorganizować sobie bagażu i jedzenia. Psy były tak wychudzone że nie miały siły ciągnąć sani. Pewnego dnia John Thorton nie ppozwolił aby Buck ciągnoł dalej sanie. Ludzie odpieli go od zaprzęgu, a sami razem ze zwierzętami zgineli
Buck od długiego czasu odpoczywał i zbierał siły. Poczuł więż z człowiekiem, pokochał Johna Thortona. Gdypies doszedł do siebie w jego głowie wciąż brzmiał zew. Pies ruszał się z miejsca i biegł w las szukając go. Czasami znikał na kilka dni i gdy wrócił pewnego dnia ujrzał wszystko poprzewracane. Szukał Johna, nie znalazł go, lecz wszyscy w obozie byli zabici. Pies zemścił się i zabił napastników. Buck zobaczył że z lasu wychodzą wilki, które zaczeły go atakować, w końcu skończyły i wtedy Buck dołączył do nich jako sprzymierzeniec. Zniknoł razem z nimi w lesie i słuch o nim zaginoł.
Jack London urodził się w roku 1876 w San Francisco. Autor powieści i opowiadań z wątkami autobiograficznymi. London miał niezwykle barwne życie. Samouk, był m.in. gazeciarzem, kłusownikiem, marynarzem, poszukiwaczem złota w Klondike i reporterem. Jako korespondent wojenny relacjonował konflikt rosyjsko - japoński w 1905r. i wojnę domową w Meksyku. W jego twórczości często pojawia się motyw samotnej walki człowieka z panującym porządkiem społecznym i siłami przyrody.
Będąc u szczytu możliwości pisarskich, ciesząc się powszechną sławą, popełnił w wieku 40 lat samobójstwo
Ciekawostki o autorze:
· w wieku 19 lat zapisał się na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, którego jednak nie ukończył ze względu na problemy finansowe,
· Codziennie starał się zapisywać minimum tysiąc słów,
· posiadał rancho w Księżycowej Dolinie w Kalifornii,
· w młodości był piratem ostrygowym
Jego oparte na własnych przeżyciach powieści są zawieszone pomiędzy naturalizmem a przygodowym romantyzmem. W swoim światopoglądzie łączył idee socjalistyczne z teorią walki o byt i podziwem dla silnych jednostek.
Naturalizm-W zasadach, rządzących życiem człowieka, naturaliści dostrzegali prawa natury, a w jego zachowaniach - podobieństwo do zwierząt. W swych utworach pokazywali jednostki ludzkie, kierujące się instynktami, odarte z jakichkolwiek wyższych pobudek. Uważali oni człowieka za istotę w pełni zdeterminowaną nie tylko przez naturę, lecz także przez społeczeństwo, pochodzenie oraz warunki ekonomiczne. Głównym celem literatury według naturalistów było poznanie człowieka i otaczającego go świata. Ich dzieła nosiły więc znamiona dokumentalizmu, były iście fotograficznym opisem rzeczywistości. Fabuła przestała zatem być główną cechą utworu literackiego.
Do literatury wprowadzeni zostali nowi bohaterowie - ludzie pochodzący z najniższych warstw społecznych (miejskiej biedoty, chłopstwa), a nawet z marginesu. Tematem utworów stały się zaś sprawy związane z ich codzienną egzystencją. Akcentowano również niesprawiedliwość społeczną i powszechny wyzysk. Głównym przedstawicielem polskiego naturalizmu był Stefan Żeromski.
Powieść opowiada o psie imieniem Buck, wiodącym beztroskie życie w Santa Clara, w posiadłości sędziego Millera. Zostaje on sprzedany handlarzom psów na dalekiej Północy, gdzie okrutnie traktowany, pracuje w zaprzęgu pocztowym.
Główny bohater, Buck przemierza dalekie i dzikie krainy, znosząc chłód i rywalizując z innymi psami. Autor opisuje tez widoczne przemiany w psiej psychice, na która w tak znaczący sposób wpłynęły nowe sytuacje i wyzwania. Buck stal się wytrwały, twardy i przebiegły. Widok śmierci stal się dla niego codziennością, wyostrzyły mu się instynkt i zmysły. Książka ukazuje nam również miłość i bezwzględne oddanie dla człowieka. Po tym jak wyczerpane psy dotarły do obozu Johna Thorntona, nieprzytomny Buck został wyprzęgnięty, a reszta straciła życie jadąc dalej po kruchym lodzie. Wdzięczność jaka okazał Buck nowemu Panu po rekonwalescencji nie znała granic. Nie odstępował go na krok- kochał swego Pana, a Pan kochał jego. Po śmierci Johna Thorntona Buck czul w sobie ogromna pustkę. Autor nie bez powodu zatytułował powieść ,,Zew Krwi”. Już w czasie podroży Buck odczuwał coś, czego nigdy wcześniej nie doświadczył- był to instynkt dzikiego zwierzęcia, zew krwi i natury. Przemierzając lasy, Buck nabierał dzikości, swobody- czuł się szczęśliwy, wolny- wrócił do natury. Wkrótce stanął na czele stada wilków- jako posłuszny naturze, bezwzględny drapieżnik.