- analiza treści oraz cech językowych wskazuje na koniec III lub początek II wieku p.n.e.
autor przedstawia się jako Kohelet, syn Dawida, król w Jeruzalem, lecz nie jest to imię własne księga ma formę poetycką, w której autor przedstawia czytelnikowi swój proces myślenia i zmagania się z przeciwnościami treść
- teoretyczne rozważania o mądrości wraz z ich praktycznym zastosowaniem - rozważania nad istotą i sensem ludzkiego życia - podstawowe pytanie brzmi: jaka jest droga człowieka do autentycznego szczęścia? - Kohelet nie znajduje odpowiedzi na to pytanie - człowiek jest prochem wobec świata (wszechświata) - przemijanie stanowi sedno bytu człowieczego, zaś „wszystko jest marnością” (powtarzane dwadzieścia razy) - szczęścia nie przynoszą ani:
- życie jest pełne kłopotów, przeszkód, trosk, niesprawiedliwości - na końcu każdego ludzkiego losu i tak zjawia się śmierć
2. Postawa Koheleta:
Kohelet, rozważając istotę życia i śmierci, nie jest pesymistą, lecz realistycznie ocenia ciemne oraz jasne strony życia mocno wierząc w Boga, ufa w to, że doznając smutku, rozpaczy, szczęścia zbliżamy się do prawdy o życiu Bogu trzeba będzie zdać kiedyś relację ze swego postępowania w wizji Koheleta człowiek jest istotą kruchą oraz słabą, a wieczną i trwałą jest ziemia oraz słońce jeżeli człowiek uświadomi sobie fakt przemijania, bezradności wobec sił świata, na które i tak nie ma wpływu – to pojmie, że uroda życia tkwi w zrozumieniu tej konieczności pozornego poddania się siłą człowieka staje się wtedy wiara w możliwość ułożenia sobie własnych losów, w których muszą pojawić się dobre i złe momenty
1. Księga Koheleta:
dokładna data powstania księgi nie jest znana- analiza treści oraz cech językowych wskazuje na koniec III lub początek
autor przedstawia się jako Kohelet, syn Dawida, król w Jeruzalem, lecz nie jest to imię własne księga ma formę poetycką, w której autor przedstawia czytelnikowi swój proces myślenia i zmagania się z przeciwnościami treśćII wieku p.n.e.
- teoretyczne rozważania o mądrości wraz z ich praktycznym zastosowaniem - rozważania nad istotą i sensem ludzkiego życia - podstawowe pytanie brzmi: jaka jest droga człowieka do autentycznego szczęścia? - Kohelet nie znajduje odpowiedzi na to pytanie - człowiek jest prochem wobec świata (wszechświata) - przemijanie stanowi sedno bytu człowieczego, zaś „wszystko jest marnością” (powtarzane dwadzieścia razy) - szczęścia nie przynoszą ani:
- słowo - mądrość - bogactwo - rozkosz - wiedza - uroda
- życie jest pełne kłopotów, przeszkód, trosk, niesprawiedliwości - na końcu każdego ludzkiego losu i tak zjawia się śmierć
2. Postawa Koheleta:
Kohelet, rozważając istotę życia i śmierci, nie jest pesymistą, lecz realistycznie ocenia ciemne oraz jasne strony życia mocno wierząc w Boga, ufa w to, że doznając smutku, rozpaczy, szczęścia zbliżamy się do prawdy o życiu Bogu trzeba będzie zdać kiedyś relację ze swego postępowania w wizji Koheleta człowiek jest istotą kruchą oraz słabą, a wieczną i trwałą jest ziemia oraz słońce jeżeli człowiek uświadomi sobie fakt przemijania, bezradności wobec sił świata, na które i tak nie ma wpływu – to pojmie, że uroda życia tkwi w zrozumieniu tej konieczności pozornego poddania się siłą człowieka staje się wtedy wiara w możliwość ułożenia sobie własnych losów, w których muszą pojawić się dobre i złe momentyNIE WIEM CZY DOBRZE ALE ZAWSZE COŚ