W każdym środowisku mamy doczynienia ze strefowym rozmieszczeniem gatunków roślin i zwierząt (biocenoza). Ekosystem jeziora to dobrze wyodrębniony fragment biosfery, o dość wyraźnych granicach, silnej wewnętrznej integracji i stosunkowo niewielkiej wymianie materii z otoczeniem.
Tradycyjnie jezioro dzieli się na trzy strefy ze względu na formy życiowe występujących w nim organizmów: Litoralną, czyli strefę przybrzeżną Pelagiczną, czyli otwartą toń wodną Profundalną, czyli strefę głębinową.
Litoral (strefa przybrzeżna) obejmuje płytkie wody wzdłuż brzegu jeziora, które są prześwietlone do dna. Mogą tam się ukorzeniać rośliny naczyniowe (makrofity). Strefa ta zwykle zaczyna się od zwartej ściany szuwarów, którą możemy nazwać strefą roślinności wynurzonej (trzcina, pałka, tatarak, sitowie jeziorne). Życie wody i lądu przeplata się, takie zwierzęta jak żaby, ważki, świtezianki, chruściki, pierwszą fazę życia spędziły w wodzie, jako dorosłe osobniki wyszły na ląd lub żyją na przybrzeżnych roślinach. Za pasmem szuwarów rozciąga się strefa roślin o liściach pływających (grzybień biały, grążel żółty). Dalej od brzegu ciągną się łąki podwodne rdestnic, ramienic, rogatka, wywłócznika, moczarki. Na roślinach widnieje ciemnozielony śliski nalot, na który składają się glony, bakterie, nicienie i wrotki. Na powierzchni roślin można dostrzec różne gatunki pijawek, groźne drapieżniki, wypławki (zdobyczą dla nich są mniejsze gatunki ślimaków, larw ważek, świtezianek i chruścików). Na dnie między roślinami żyją raki, ośliczki, a także duże małże (skójki i szczeżuje), a na powierzchni dna tworzy ławicę racicznica. Wśród roślin żerują liczne ryby (płoć, leszcz, lin, okoń, szczupak, ciernik). W wodzie pomiędzy roślinami pływa plankton. Najgłębiej w tej strefie występują glony ramiennice i mchy wodne. Wśród roślin strefy przybrzeżnej koncentruje się też życie ptaków, które tu zakładają gniazda i najczęściej żerują (łyski, kaczki, perkozy). Jeśli chodzi o proces fotosyntezy to w litoralu przebiega on najntensywniej, a więc ta strefa odznacza się dużą produkcją, którą zapewnia praktycznie nieograniczony dostęp do światła oraz dopływ składników odżywczych z lądu w postaci soli mineralnych, które pobudzają wzrost roślin.
Pelagial (otwarta toń wodna, tylko w jeziorach zwany strefą limnetyczną) rozciaga się w środkowej części jeziora i sięga do głębokości przenikania światła słonecznego, znajduje się ponad strefą głębinową. Wraz ze wzrostem głębokości warynki życia pogarszają się: następuje spadek temperatury, dostępność światła i tlenu zmniejsza się. Producentem w strefie pelagicznej jest plankton (unoszone przez wodę glony i inne samożywne mikroorganizmy). Plankton dzielimy na: fitoplankton (okrzemki, zielenice, bruzdnice, eugleny i sinice) i zooplankton (plankton zwierzęcy, wrotki, wioślarki, widłonogi).
To samo miałam na jutro do napisania :))
W każdym środowisku mamy doczynienia ze strefowym rozmieszczeniem gatunków roślin i zwierząt (biocenoza). Ekosystem jeziora to dobrze wyodrębniony fragment biosfery, o dość wyraźnych granicach, silnej wewnętrznej integracji i stosunkowo niewielkiej wymianie materii
z otoczeniem.
Tradycyjnie jezioro dzieli się na trzy strefy ze względu na formy życiowe występujących w nim organizmów:
Litoralną, czyli strefę przybrzeżną
Pelagiczną, czyli otwartą toń wodną
Profundalną, czyli strefę głębinową.
Litoral (strefa przybrzeżna) obejmuje płytkie wody wzdłuż brzegu jeziora, które są prześwietlone do dna. Mogą tam się ukorzeniać rośliny naczyniowe (makrofity). Strefa ta zwykle zaczyna się od zwartej ściany szuwarów, którą możemy nazwać strefą roślinności wynurzonej (trzcina, pałka, tatarak, sitowie jeziorne). Życie wody i lądu przeplata się, takie zwierzęta jak żaby, ważki, świtezianki, chruściki, pierwszą fazę życia spędziły w wodzie, jako dorosłe osobniki wyszły na ląd lub żyją na przybrzeżnych roślinach. Za pasmem szuwarów rozciąga się strefa roślin o liściach pływających (grzybień biały, grążel żółty). Dalej od brzegu ciągną się łąki podwodne rdestnic, ramienic, rogatka, wywłócznika, moczarki. Na roślinach widnieje ciemnozielony śliski nalot, na który składają się glony, bakterie, nicienie i wrotki. Na powierzchni roślin można dostrzec różne gatunki pijawek, groźne drapieżniki, wypławki (zdobyczą dla nich są mniejsze gatunki ślimaków, larw ważek, świtezianek
i chruścików). Na dnie między roślinami żyją raki, ośliczki, a także duże małże (skójki i szczeżuje), a na powierzchni dna tworzy ławicę racicznica. Wśród roślin żerują liczne ryby (płoć, leszcz, lin, okoń, szczupak, ciernik). W wodzie pomiędzy roślinami pływa plankton. Najgłębiej w tej strefie występują glony ramiennice i mchy wodne. Wśród roślin strefy przybrzeżnej koncentruje się też życie ptaków, które tu zakładają gniazda i najczęściej żerują (łyski, kaczki, perkozy). Jeśli chodzi o proces fotosyntezy to w litoralu przebiega on najntensywniej, a więc ta strefa odznacza się dużą produkcją, którą zapewnia praktycznie nieograniczony dostęp do światła oraz dopływ składników odżywczych z lądu w postaci soli mineralnych, które pobudzają wzrost roślin.
Pelagial (otwarta toń wodna, tylko w jeziorach zwany strefą limnetyczną) rozciaga się w środkowej części jeziora i sięga do głębokości przenikania światła słonecznego, znajduje się ponad strefą głębinową. Wraz ze wzrostem głębokości warynki życia pogarszają się: następuje spadek temperatury, dostępność światła i tlenu zmniejsza się. Producentem w strefie pelagicznej jest plankton (unoszone przez wodę glony i inne samożywne mikroorganizmy). Plankton dzielimy na: fitoplankton (okrzemki, zielenice, bruzdnice, eugleny
i sinice) i zooplankton (plankton zwierzęcy, wrotki, wioślarki, widłonogi).
Liczę na naj.