Scharakteryzuj świat kobiety i mężczyzny, wskazując na różnicę w przeżywaniu i odbiorze rzeczywistości, opisany w wierszu Wisławy Szymborskiej ,,Na wieży Babel”.
Wisława Szymborska - Na wieży Babel
- Która godzina? - Tak, jestem szczęśliwa,
i brak mi tylko dzwoneczka u szyi,
który by brzęczał nad tobą, gdy śpisz.
- Więc nie słyszałaś burzy? Murem targnął wiatr,
wieża ziewnęła jak lew, wielką bramą
na skrzypiących zawiasach. Jak to, zapomniałeś?
Miałam na sobie zwykłą szarą suknię
spinaną na ramieniu. - I natychmiast potem
niebo pękło w stubłysku. Jakże mogłam wejść,
przecież nie byłeś sam. - Ujrzałem nagle
kolory sprzed istnienia wzroku. - Szkoda,
że nie możesz mi przyrzec. - Masz słuszność,
widocznie to był sen. - Dlaczego kłamiesz,
dlaczego mówisz do mnie jej imieniem,
kochasz ją jeszcze? O tak, chciałbym,
żebyś została ze mną. - Nie mam żalu,
powinnam była domyślić się tego.
- Wciąż myślisz o nim? - Ależ ja nie płaczę.
- I to już wszystko? - Nikogo jak ciebie.
- Przynajmniej jesteś szczera. - Bądź spokojny,
wyjadę z tego miasta. Bądź spokojna,
odejdę stąd. - Masz takie piękne ręce.
- To stare dzieje, ostrze przeszło
nie naruszająckości. - Nie ma za co,
mój drogi, nie ma za co. - Nie wiem
i nie chcę wiedzieć, która to godzina
Kobieta i mężczyzna w wierszu Wisławy Szyborskiej-Na wieży Babel nie mogą się porozumieć, ponieważ tak jaby mówią w dwóch rożnych językach. Można powiedzieć, że żyją w innych światach, epokach. Prowadzą dialog, lecz nie dochodzą oni do porozumienia, ponieważ jedna ze stron nie odpowiada na zadane pytanie ze strony drugiej.
Mężczyzna pyta kobietę o godzinę, a ona mówi mu o swoich uczuciach.
Obydwoje rozmawiają o tym co przeżyli razem, ale nadal nie mogą się wzajenie zrozumieć.
W wierszu Wisławy Szymborskiej mamy przedstawiony zarówno świat kobiet jak i mężczyzn.
Zarówno kobieta jak i mężczyzna prowadzą ze sobą rozmowe, jednak nie potrafią sie zrozumieć. Jeden mówi o niebie drugi o chlebie, więc porozumiewają się w dwóch róznych językach. Tak jakby życi w innym świecie, jakby przybyli z róznych epok. Ten wiersz mówi o niezrozumieniu, niezgodzie.
Zawsze jedna osoba odpowiada nieprawidłowo na zadane pytanie drugiej osoby.
Kobieta mówi, że jest szczęśliwa, jednak to kłamstwo. Wspomina uczucie łączące ją z mężczyzną. O tym, że ją okłamuje, nazywając ją inaczej, że wciąz kocha inną. Jest tu w pewnien sposób przedstawiona zdrada. Kobieta mówi, że nie ma żalu, że nie będzie płakać i wyjedzie z miasta.
Mężczyzna zwraca sie bezpośrednio do kobiety. Opowiada jej o niezwykłych wydarzeniach, zgadzając się z nią, że widocznie były snem. Mówi, że chciałby aby z nim została. On w pewien symboliczny sposób tez mówi o zdradzie, o tym, że kobieta mówi o innym, nie oszukuje go. Też mówi, że wyjedzie z miasta/. Mówi, że jej słowa uderzyły w niego, jednak nie dostatecznie mocno, by go dotkliwie zranić. Później symbolicznie mówi, że nie wie co będzie i przyszłość, co się stanie i nie chce wiedzieć.