W dziedzinie gospodarki najlepiej rozwinięte były ziemie zaboru pruskiego. Dla Niemiec ziemie te były bazą surowcową. Dzięki wcześnie wprowadzonemu uwłaszczeniu chłopów, utrwalił się model kapitalistyczny, rolnictwo oparte było na własności ziemskiej. Na tych terenach utrzymywał się również wysoki poziom mechanizacji. W dziedzinie przemysłu również nastąpił znaczący rozwój: na Górnym Śląsku przede wszystkim górnictwo i hutnictwo. Poza tym ziemie zaboru pruskiego mogły poszczycić się nowoczesną infrastrukturą (sieci kolejowe i łączność). Pomimo antypolskiej polityki gospodarka wzmacniała się, gdyż walka o utrzymanie ziemi wymagała jej ulepszenia. Popularne stało się hasło pracy organicznej – zarzucenie idei walki zbrojnej na rzecz pracy nad rozwojem gospodarczym (także oświatowym i kulturalnym). Pomimo represji politycznych w zaborze rosyjskim władze carskie nie ograniczały aktywności gospodarczej Polaków, mimo to ziemie te były dość słabo rozwinięte gospodarczo. Powstanie gospodarstw chłopskich różnej wielkości było przyczyną rozwarstwienia społecznego wsi. Przeważały średnie i małe gospodarstwa, mające prawa do serwitutów (wspólnego korzystania z lasów, łąk i pastwisk należących do ziemian). U progu XX wieku następowała stopniowa mechanizacja. Przede wszystkim jednak nastąpił wzrost produkcji przemysłowej. Przemysł dominował! Zniesiono barierę celną w zaborze rosyjskim, co wpłynęło na rozwój handlu. Powstawały nowe ośrodki przemysłu: Zagłębie Włókiennicze, Okręg Warszawski, Okręg Białostocki. W Królestwie Polskim budowano liczne cukrownie, gorzelnie i młyny. Na tle sytuacji gospodarczej panującej w tych dwóch zaborach, Galicja wypadała marnie. Był to kraj niemal zupełnie rolniczy, jednak rolnictwo to było zacofane (dominowały karłowate gospodarstwa chłopskie). Nędza na wsiach spowodowana była głównie brakiem serwitutu i prawem propinacji dla szlachty (monopol na alkohol). Rozpoczęto wprawdzie wydobycie ropy naftowej, ale po 1909 roku zasoby jej były na wyczerpaniu. Brak możliwości rozwoju nie dawał żadnej perspektywy na ulepszenie gospodarki w Galicji. Pewne ożywienie gospodarcze nastąpiło dopiero w początkach XX wieku, ale było ono niewielkie.
W dziedzinie gospodarki najlepiej rozwinięte były ziemie zaboru pruskiego. Dla Niemiec ziemie te były bazą surowcową. Dzięki wcześnie wprowadzonemu uwłaszczeniu chłopów, utrwalił się model kapitalistyczny, rolnictwo oparte było na własności ziemskiej. Na tych terenach utrzymywał się również wysoki poziom mechanizacji. W dziedzinie przemysłu również nastąpił znaczący rozwój: na Górnym Śląsku przede wszystkim górnictwo i hutnictwo. Poza tym ziemie zaboru pruskiego mogły poszczycić się nowoczesną infrastrukturą (sieci kolejowe i łączność). Pomimo antypolskiej polityki gospodarka wzmacniała się, gdyż walka o utrzymanie ziemi wymagała jej ulepszenia. Popularne stało się hasło pracy organicznej – zarzucenie idei walki zbrojnej na rzecz pracy nad rozwojem gospodarczym (także oświatowym i kulturalnym). Pomimo represji politycznych w zaborze rosyjskim władze carskie nie ograniczały aktywności gospodarczej Polaków, mimo to ziemie te były dość słabo rozwinięte gospodarczo. Powstanie gospodarstw chłopskich różnej wielkości było przyczyną rozwarstwienia społecznego wsi. Przeważały średnie i małe gospodarstwa, mające prawa do serwitutów (wspólnego korzystania z lasów, łąk i pastwisk należących do ziemian). U progu XX wieku następowała stopniowa mechanizacja. Przede wszystkim jednak nastąpił wzrost produkcji przemysłowej. Przemysł dominował! Zniesiono barierę celną w zaborze rosyjskim, co wpłynęło na rozwój handlu. Powstawały nowe ośrodki przemysłu: Zagłębie Włókiennicze, Okręg Warszawski, Okręg Białostocki. W Królestwie Polskim budowano liczne cukrownie, gorzelnie i młyny. Na tle sytuacji gospodarczej panującej w tych dwóch zaborach, Galicja wypadała marnie. Był to kraj niemal zupełnie rolniczy, jednak rolnictwo to było zacofane (dominowały karłowate gospodarstwa chłopskie). Nędza na wsiach spowodowana była głównie brakiem serwitutu i prawem propinacji dla szlachty (monopol na alkohol). Rozpoczęto wprawdzie wydobycie ropy naftowej, ale po 1909 roku zasoby jej były na wyczerpaniu. Brak możliwości rozwoju nie dawał żadnej perspektywy na ulepszenie gospodarki w Galicji. Pewne ożywienie gospodarcze nastąpiło dopiero w początkach XX wieku, ale było ono niewielkie.