Klasyczne świątynie starożytnej Grecji budowano zgodnie z wiarą, że pewne kształty i proporcje są miłe bogom. Istnieją trzy główne antyczne porządki architektoniczne, które różnią się ornamentyką i proporcjami kolumn, a której konstrukcje opierają się na głowicach. Wspaniałość greckiej architektury nie polega na wysokim poziomie techniki, lecz na genialnym wyczuciu proporcji oraz wyostrzonej świadomości perspektywy. Przykładem może być zwyczaj pogrubiania środkowych części kolumn po to, by oglądane z pewnej odległości nie sprawiały wrażenia wklęsłych. Kolumna dorycka charakteryzowała się wybrzuszonym i żłobkowanym trzonem, pozbawiona była bazy, jej głowica miała prostą formę geometryczną. Około stu lat później na wyspach Morza Egejskiego wykształcił się bardziej dekoracyjny porządek- joński. Jego charakterystycznymi cechami były woluty (ślimacznice) na głowicach oraz akroteria. Kolumny korynckie były najbardziej smukłe i charakteryzowały się bogato zdobionymi kapitelami. Ważną ozdobą korynckich głowic były liście akantu, rośliny rosnącej w krajach basenu morza śródziemnego.
RZEŹBA
Wraz z rozwojem ludności i zwracaniem uwagi na rzeczy piękne, dokonywał się rozwój i doskonalenie rzeźby. Artyści klasycyzmu tworzyli postacie dynamiczne, ważne były szczegóły ubioru i harmonia ludzkiego ciała. Rzeźba tego okresu ukształtowała późniejszy kanon piękna. I chociaż wiele z nich nie przetrwało, a te co przetrwały są silnie zniszczone, bądź przetrwały ich wierne rzymskie kopie, to chyba nie ma człowieka, na którym by one nie wywierały ogromnego wrażenia
MALARSTWO
Grecka sztuka starożytna znajdowała się pod różnymi wpływami dziś dzielimy ja na sztukę okresu archaicznego, klasycznego, hellenizmu, okresu rzymskiego. Jeśli chodzi
o malarstwo poza fragmentami malowideł ściennych i malowideł na wazach znalezionych w Pompejach, zachowało się bardzo niewiele. Wielu greckich malarzy jest znanych tylko i wyłącznie dzięki odnalezionym tekstom literackim z okresu starożytnego. Malarze greccy stosowali różne techniki malarskie.
ARCHITEKTURA
Klasyczne świątynie starożytnej Grecji budowano zgodnie z wiarą, że pewne kształty i proporcje są miłe bogom. Istnieją trzy główne antyczne porządki architektoniczne, które różnią się ornamentyką i proporcjami kolumn, a której konstrukcje opierają się na głowicach. Wspaniałość greckiej architektury nie polega na wysokim poziomie techniki, lecz na genialnym wyczuciu proporcji oraz wyostrzonej świadomości perspektywy. Przykładem może być zwyczaj pogrubiania środkowych części kolumn po to, by oglądane z pewnej odległości nie sprawiały wrażenia wklęsłych. Kolumna dorycka charakteryzowała się wybrzuszonym i żłobkowanym trzonem, pozbawiona była bazy, jej głowica miała prostą formę geometryczną. Około stu lat później na wyspach Morza Egejskiego wykształcił się bardziej dekoracyjny porządek- joński. Jego charakterystycznymi cechami były woluty (ślimacznice) na głowicach oraz akroteria. Kolumny korynckie były najbardziej smukłe i charakteryzowały się bogato zdobionymi kapitelami. Ważną ozdobą korynckich głowic były liście akantu, rośliny rosnącej w krajach basenu morza śródziemnego.
RZEŹBA
Wraz z rozwojem ludności i zwracaniem uwagi na rzeczy piękne, dokonywał się rozwój i doskonalenie rzeźby. Artyści klasycyzmu tworzyli postacie dynamiczne, ważne były szczegóły ubioru i harmonia ludzkiego ciała. Rzeźba tego okresu ukształtowała późniejszy kanon piękna. I chociaż wiele z nich nie przetrwało, a te co przetrwały są silnie zniszczone, bądź przetrwały ich wierne rzymskie kopie, to chyba nie ma człowieka, na którym by one nie wywierały ogromnego wrażenia
MALARSTWO
Grecka sztuka starożytna znajdowała się pod różnymi wpływami dziś dzielimy ja na sztukę okresu archaicznego, klasycznego, hellenizmu, okresu rzymskiego. Jeśli chodzi
o malarstwo poza fragmentami malowideł ściennych i malowideł na wazach znalezionych w Pompejach, zachowało się bardzo niewiele. Wielu greckich malarzy jest znanych tylko i wyłącznie dzięki odnalezionym tekstom literackim z okresu starożytnego. Malarze greccy stosowali różne techniki malarskie.