Scharakteryzuj Makbeta (jeśli można to na podstawie aktu 1 ,sena 7 oraz akt 5 scena 5) przyrównaj go do innego tragicznego bohatera z dramatu antycznego
Zuza20010
Sama charakterystyka Makbet akt 1, scena 1, scena 7 Na początku tej sceny w Makbecie dokonuje się wewnętrzna walka przed popełnieniem zbrodni. Z jednej strony zdaje sobie sprawę z konieczności zabicia króla i pragnie by ta zbrodnia była ostatnią co obrazuje cytat: „Gdyby ten straszny cios mógł przeciąć wszelkie Dalsze następstwa, gdyby ten czyn mógł być Sam w sobie wszystkim i końcem wszystkiego” Wie także jakie go czekają konsekwencje : „Krwawa nauka, którą dajem, spada Na własną naszą głowę. Sprawiedliwość Zwraca podaną przez nas czarę jadu Do własnych naszych ust.” (cecha- prawość)Z drugiej strony wie że nie powinien tego robić, gdyż Dunkan jest jego krewnym, oraz z lojalności wobec niego jako władcy: „Jestem i krewnym jego, i wasalem. To samo zbyt już wyraźnie potępia Taki postępek – lecz jestem, co więcej, I gospodarzem jego, który winien Drzwi zamknąć jego zabójcy, nie, odwrotnie (…)” Jednakże jego ambicja jest zbyt duża by nie skorzystać z takiej sposobności. „ Podżega we mnie tę pokusę, to jest Ambicja(…)” Na końcu to jego żona Lady Makbet przekonuje go by popełnił zbrodnię( na początku starał się jej sprzeciwić), sama planuje zbrodnię, ale to on ma wykonać zadanie. On jest tylko pionkiem w całej tej sprawie. Pokazuje to jak duży wpływ ma na niego żona. Można by stwierdzić, że determinacja i bezwzględność żony „zarażają” go i przyjmuje taką samą postawę , ukazuje to ten cytat: „Idźmy i szydźmy z świata jasnym czołem: Fałsz serca i fałsz lic muszą iść społem.” Makbet akt 5, scena 5 Jest pewny siebie, uważa że zamku nikt nie zdobędzie „Niech go oblegną, niechaj leżą pod nim, Dopóki ich głód i mór nie wytępią.” Dokonała się w nim wewnętrzna przemiana: kiedyś był bojaźliwy, teraz wszystko jest obojętne.(popadł w pewnym stopniu w paranoję) Spowodowały to zbrodnie których dokonał. Nawet śmierć jego żony nie wywołała żadnych uczuć. Ma już dość życia , zrozumiał że nie ma ono sensu, pragnie umrzeć jak żołnierz – z bronią w ręku.
Makbet akt 1, scena 1, scena 7
Na początku tej sceny w Makbecie dokonuje się wewnętrzna walka przed popełnieniem zbrodni. Z jednej strony zdaje sobie sprawę z konieczności zabicia króla i pragnie by ta zbrodnia była ostatnią co obrazuje cytat:
„Gdyby ten straszny cios mógł przeciąć wszelkie
Dalsze następstwa, gdyby ten czyn mógł być
Sam w sobie wszystkim i końcem wszystkiego”
Wie także jakie go czekają konsekwencje :
„Krwawa nauka, którą dajem, spada
Na własną naszą głowę. Sprawiedliwość
Zwraca podaną przez nas czarę jadu
Do własnych naszych ust.”
(cecha- prawość)Z drugiej strony wie że nie powinien tego robić, gdyż Dunkan jest jego krewnym, oraz z lojalności wobec niego jako władcy:
„Jestem i krewnym jego, i wasalem.
To samo zbyt już wyraźnie potępia
Taki postępek – lecz jestem, co więcej,
I gospodarzem jego, który winien
Drzwi zamknąć jego zabójcy, nie, odwrotnie (…)”
Jednakże jego ambicja jest zbyt duża by nie skorzystać z takiej sposobności.
„ Podżega we mnie tę pokusę, to jest
Ambicja(…)”
Na końcu to jego żona Lady Makbet przekonuje go by popełnił zbrodnię( na początku starał się jej sprzeciwić), sama planuje zbrodnię, ale to on ma wykonać zadanie. On jest tylko pionkiem w całej tej sprawie. Pokazuje to jak duży wpływ ma na niego żona. Można by stwierdzić, że determinacja i bezwzględność żony „zarażają” go i przyjmuje taką samą postawę , ukazuje to ten cytat:
„Idźmy i szydźmy z świata jasnym czołem:
Fałsz serca i fałsz lic muszą iść społem.”
Makbet akt 5, scena 5
Jest pewny siebie, uważa że zamku nikt nie zdobędzie
„Niech go oblegną, niechaj leżą pod nim,
Dopóki ich głód i mór nie wytępią.”
Dokonała się w nim wewnętrzna przemiana: kiedyś był bojaźliwy, teraz wszystko jest obojętne.(popadł w pewnym stopniu w paranoję) Spowodowały to zbrodnie których dokonał. Nawet śmierć jego żony nie wywołała żadnych uczuć. Ma już dość życia , zrozumiał że nie ma ono sensu, pragnie umrzeć jak żołnierz – z bronią w ręku.