Question

Scharakteryzuj kulturę rycerską w średniowieczu

Answer 1

Kultura rycerska
Jednym z symboli średniowiecza jest rycerstwo. Stan ten rządził się jemu tylko właściwym kodeksem postępowania. W chwili przyjęcia do stanu rycerskiego (tzw. pasowania) kandydat przysięgał nie tylko wierność swemu panu, ale także gotowość obrony Kościoła i wiary chrześcijańskiej, opiekę nad ubogimi, wdowami i sierotami. Cechą dobrego rycerza była pobożność, męstwo i odwaga, prawość, szacunek i cześć dla kobiet, honor i gotowość niesienia pomocy będącym w potrzebie.
Podstawowym obowiązkiem rycerza była walka, Ćwiczyli swe umiejętności bojowe na polowaniach, zawodach szermierczych, a przede wszystkim na turniejach rycerskich, Stan rycerski był międzynarodowy, obejmował całą społeczność chrześcijańską. 

Kultura dworska
Światem rycerskim rządziły nie tylko ideały chrześcijańskie, ale także świeckie - kult wierności, grzeczności, miłości do dam - a także rozmaite rozrywki i zabytek. Obyczaje rycerskie rozkwitały na dworach władców i w zamkach feudalnych. Żyło sie tam w przepychu, wśród wystawnych uczt, polowań, gier, tańców, pokazów cyrkowych. Wędrowni poeci - trubadurzy - opiewali miłość rycerza do damy jego serca. Taka poezja narodziła sie w południowej Francji pod wpływem kultury arabskiej. W pieśniach sławiono także bohaterskie czyny. 

Kultura miejska (mieszczańska) 
Wiele charakterystycznych przejawów kultury średniowiecznej powstawało w miastach, które w tamtej epoce przeżywały rozwój i cieszyły się coraz większa niezależnością. W miastach budowano katedry i zakładano uniwersytety, tu powstały pierwsze instytucje opieki nad chorymi i ubogimi. Tu odbywały się targi, święta, zabawy, występy teatrów wędrownych i akrobatów. Cywilizacja dojrzałego średniowiecza była w coraz większym stopniu cywilizacją miejską.

LICZE NA NAJ ;-)

Answer 2

Charakterystyczną dla cywilizacji europejskiej cechą, jest uznawanie znaczącego prestiżu grupy wojowników oraz ich wysoka pozycja w społeczeństwie. Takie postrzeganie kształtowało sięjuż od epoki starożytności. Natomiast w średniowieczu, gdzie upowszechnił się pozytywny obraz prowadzenia wojen, osoby zajmujące się walką zbrojną osiągnęły wysoki awans społeczny. Doszło również wówczas do rozwoju obyczajowości oraz ceremoniałów związanych z kwestiami militarnymi, a nawet do uświęcenia pewnych typów wojen.Średniowieczni monarchowie byli nie tylko zarządcami, czy też sędziami dla danej społeczności, ale również wodzami i wojownikami. Do pożądanych cech władcy zaliczano wówczas umiejętność prowadzenia wojsk oraz odnoszeniem zwycięstw nad nieprzyjaciółmi. O ile dla monarchy działania zbrojne były w średniowieczu ważnym elementem, o tyle dla rycerzy stanowiły kwestie najważniejszą.Syn rycerski już jako siedmiolatek oddawany był pod opiekę specjalnym nauczycielom. Do zadania tych ostatnich należało nauczenia młodych wojowników walki, jazdy konnej oraz ogólnego postępowania po rycersku. Stałą sprawność fizyczną oraz bojową, członkowie stanu rycerskiego utrzymywali dzięki turniejom rycerskim
12następna »