nowekontonaighehe
Kodeks Hammurabieho to trzeci najstarszy kodeks świata i najstarszy znany w zasadzie w całości. Powstał w 1792-1750 r. p.n.e. za panowania króla Hammurabiego. Kodeks zawierał 282 artykuły, prolog i epilog. Dotyczyły one życia rodzinnego i pracy, a także spraw cywilnych i przestępstw. Kodeks znamy z tekstu wyrytego na tzw. stali Hammurabiego odnaleziony przez pewnego archeologa francuskiego na przełomie lat 1901, a 1902 r. w Suzie. Polowa spisanych w kodeksie praw dotyczyła kwestii majątkowych i ich ochrony oraz spraw rodzinnych (np. dziedziczenia majątku). Zawierał także podstawowe ceny towarów i usług. Hammurabi kazał wypisać swe prawa na wysokim, ponad dwumetrowym, kamiennym słupie (stela - tak jak pisane wyżej) i ustawić go w największej świątyni w mieście Babilon. U szczytu słupa wyrzeźbiono postać króla, stojącego przed jednym z bogów czczonym w całej Mezopotamii -Szamasza, który wręcza mu insygnia władzy. W ten sposób Hammurabi przypomniał wszystkim, że prawa przez niego ułożone pochodzą od boga i nie wolno ich naruszać, gdyż obrażony Bóg ukaże osobiście winowajcę. Tego prawa używali Sumerowie. Kodeks Hammurabiego kierował się zasada oko za oko, ząb za ząb. Wydawałoby się ze kazden człowiek podlegał jednakowemu prawu kara równa dla wszystkich, lecz w praktyce było nieco inaczej.