Hellenizm -Epoka zapoczątkowana po śmierci Aleksandra Wielkiego, i trwająca do 30r.p.n.e czyli do podbicia Egiptu przez Rzymian.Cechami wyróżniającymi je były: uniwersalizm (podstawą jedność ekonomiczna hellenistycznego świata), kosmopolityzm (przejście od obywatela małego miasta do obywatela świata), indywidualizm (narodziny kierunków filozoficznych poszukujących recepty na jednostkowe szczęście i samorealizację jednostki), synkretyzm religijny (związany z konfrontacją z religiami ludów orientalnych, często religiami o charakterze objawionym).
Hellenizm, nazwa na określenie dziejów greckich w przedziale czasowym 330-30 p.n.e. (od rozpadu państwa perskiego, podbitego przez Aleksandra Wielkiego, do zlikwidowania państw hellenistycznych: Ptolemeuszów, Seleucydów, Antygonidów, Attalidów, Bitynii, Pontu i Galacji), wprowadzona do nauki przez J.G. Droysena (1836).
Państwa hellenistyczne powstały w wyniku walk diadochów (323-280 p.n.e.). Polityka władców tych państw przyczyniła się do ukształtowania na owych terenach kultury hellenistycznej, łączącej w sobie elementy kultury greckiej z kulturami miejscowymi .
Cechami wyróżniającymi je były: uniwersalizm (podstawą jedność ekonomiczna hellenistycznego świata), kosmopolityzm (przejście od obywatela małego miasta do obywatela świata), indywidualizm (narodziny kierunków filozoficznych poszukujących recepty na jednostkowe szczęście i samorealizację jednostki), synkretyzm religijny
Hellenizm -Epoka zapoczątkowana po śmierci Aleksandra Wielkiego, i trwająca do 30r.p.n.e czyli do podbicia Egiptu przez Rzymian.Cechami wyróżniającymi je były: uniwersalizm (podstawą jedność ekonomiczna hellenistycznego świata), kosmopolityzm (przejście od obywatela małego miasta do obywatela świata), indywidualizm (narodziny kierunków filozoficznych poszukujących recepty na jednostkowe szczęście i samorealizację jednostki), synkretyzm religijny (związany z konfrontacją z religiami ludów orientalnych, często religiami o charakterze objawionym).
Hellenizm, nazwa na określenie dziejów greckich w przedziale czasowym 330-30 p.n.e. (od rozpadu państwa perskiego, podbitego przez Aleksandra Wielkiego, do zlikwidowania państw hellenistycznych: Ptolemeuszów, Seleucydów, Antygonidów, Attalidów, Bitynii, Pontu i Galacji), wprowadzona do nauki przez J.G. Droysena (1836).
Państwa hellenistyczne powstały w wyniku walk diadochów (323-280 p.n.e.). Polityka władców tych państw przyczyniła się do ukształtowania na owych terenach kultury hellenistycznej, łączącej w sobie elementy kultury greckiej z kulturami miejscowymi .
Cechami wyróżniającymi je były: uniwersalizm (podstawą jedność ekonomiczna hellenistycznego świata), kosmopolityzm (przejście od obywatela małego miasta do obywatela świata), indywidualizm (narodziny kierunków filozoficznych poszukujących recepty na jednostkowe szczęście i samorealizację jednostki), synkretyzm religijny