W momencie skurczu komór serca krew napływa do tętnic, co powoduje wzrost ciśnienia. W czasie rozkurczu ciśnienie w tętnicach jest niższe. Dzięki takim właściwościom układu sercowo-naczyniowego wyróżniamy ciśnienie skurczowe i rozkurczowe.
W niektórych publikacjach spotyka się określenie górne i dolne ciśnienie krwi. Jest to nic innego jak ciśnienie skurczowe (górne) i rozkurczowe (dolne).
RR = 120/80 mmHg - takie oznaczenie stosuje się do zapisania wartości ciśnienia krwi u pacjenta z ciśnieniem 120/80. Skrót RR oznacza Riva-Rocci (dla uczczenia włoskiego lekarza, który jako pierwszy skonstruował aparat do mierzenia ciśnienia). 120 - oznacza wartość ciśnienia skurczowego. 80 - oznacza wartość ciśnienia rozkurczowego. mmHg - jednostka pomiaru ciśnienia - milimetry słupa rtęci.
Prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi wynosi poniżej 120 mmHg ciśnienia skurczowego i 80 mmHg ciśnienia rozkurczowego. Wartości powyżej 140/90 mmHg oznaczone dwukrotnie rozpoznawane są jako nadciśnienie. U chorych nacukrzycę lub choroby nerek ważne jest utrzymanie ciśnienia poniżej 130/80 mmHg. W populacji polskiej tylko około 40% osób ma prawidłowe ciśnienie krwi. 30% ma ciśnienie zbyt wysokie, ale nadal w górnych granicach prawidłowego. Nadciśnienie w Polsce to problem 30% ludzi.
Ciśnienie tętnicze jest wyższe u mężczyzn niż u kobiet. Po menopauzie wartości ciśnienia u kobiet są wyższe lub zbliżone do tych u mężczyzn w podobnym wieku.
Tętno
Tętnem nazywamy faliste odkształcenie tętnicy podczas skurczu serca. Skurcz komór serca powoduje powstanie tak zwanej fali tętna w tętnicach. Częstością tętna nazywamy ilość uderzeń serca na minutę.
U dorosłych ilość uderzeń na minutę wynosi ok. 60-80. Tętno u dzieci jest wyższe i zmienia się w zależności od wieku.
Tętno można sobie zbadać, przykładając opuszki palców 2, 3 i 4 (wskazujący, środkowy, serdeczny) nad tętnicą promieniową znajdującą się w okolicy nadgarstka bezpośrednio pod kłębem kciuka.
Nieprawidłowości tętna mogą wskazywać na procesy chorobowe. Przykładowo, tętno małe świadczy o zwężeniu zastawki aortalnej, tętno chybkie i tętno duże oniedomykalności zastawki aortalnej lub przetrwałym przewodzie Botalla, tętno dwubitne (dwie następujące po sobie fale na jeden skurcz serca) o kardiomiopatii przerostowej ze zwężeniem drogi odpływu, deficyt tętna (mniejsza ilość fal odnośnie do skurczów serca) o migotaniu przedsionków lub licznych pobudzeniach dodatkowych.
W momencie skurczu komór serca krew napływa do tętnic, co powoduje wzrost ciśnienia. W czasie rozkurczu ciśnienie w tętnicach jest niższe. Dzięki takim właściwościom układu sercowo-naczyniowego wyróżniamy ciśnienie skurczowe i rozkurczowe.
W niektórych publikacjach spotyka się określenie górne i dolne ciśnienie krwi. Jest to nic innego jak ciśnienie skurczowe (górne) i rozkurczowe (dolne).
RR = 120/80 mmHg - takie oznaczenie stosuje się do zapisania wartości ciśnienia krwi u pacjenta z ciśnieniem 120/80. Skrót RR oznacza Riva-Rocci (dla uczczenia włoskiego lekarza, który jako pierwszy skonstruował aparat do mierzenia ciśnienia). 120 - oznacza wartość ciśnienia skurczowego. 80 - oznacza wartość ciśnienia rozkurczowego. mmHg - jednostka pomiaru ciśnienia - milimetry słupa rtęci.
Prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi wynosi poniżej 120 mmHg ciśnienia skurczowego i 80 mmHg ciśnienia rozkurczowego. Wartości powyżej 140/90 mmHg oznaczone dwukrotnie rozpoznawane są jako nadciśnienie. U chorych nacukrzycę lub choroby nerek ważne jest utrzymanie ciśnienia poniżej 130/80 mmHg. W populacji polskiej tylko około 40% osób ma prawidłowe ciśnienie krwi. 30% ma ciśnienie zbyt wysokie, ale nadal w górnych granicach prawidłowego. Nadciśnienie w Polsce to problem 30% ludzi.
Ciśnienie tętnicze jest wyższe u mężczyzn niż u kobiet. Po menopauzie wartości ciśnienia u kobiet są wyższe lub zbliżone do tych u mężczyzn w podobnym wieku.
TętnoTętnem nazywamy faliste odkształcenie tętnicy podczas skurczu serca. Skurcz komór serca powoduje powstanie tak zwanej fali tętna w tętnicach. Częstością tętna nazywamy ilość uderzeń serca na minutę.
U dorosłych ilość uderzeń na minutę wynosi ok. 60-80. Tętno u dzieci jest wyższe i zmienia się w zależności od wieku.
Tętno można sobie zbadać, przykładając opuszki palców 2, 3 i 4 (wskazujący, środkowy, serdeczny) nad tętnicą promieniową znajdującą się w okolicy nadgarstka bezpośrednio pod kłębem kciuka.
Nieprawidłowości tętna mogą wskazywać na procesy chorobowe. Przykładowo, tętno małe świadczy o zwężeniu zastawki aortalnej, tętno chybkie i tętno duże oniedomykalności zastawki aortalnej lub przetrwałym przewodzie Botalla, tętno dwubitne (dwie następujące po sobie fale na jeden skurcz serca) o kardiomiopatii przerostowej ze zwężeniem drogi odpływu, deficyt tętna (mniejsza ilość fal odnośnie do skurczów serca) o migotaniu przedsionków lub licznych pobudzeniach dodatkowych.