Jot19
Bilansem wodnym nazywamy zestawienie przychodów i rozchodów wody dla danego obszaru w okresie tzw. roku hydrologicznego. Na jego ogólną wartość mają wpływ: klimat, rośliny, prądy morskie, rzeźba terenu, oddalenie od mórz. Na przychody składają się konkretnie: opady, dopływy, wody retencjonowane w poprzednim roku. Na rozchody: parowanie, odpływy, wody retencjonowane na następny rok. Umownie jest określone, że dla całej powierzchni Ziemi bilans wychodzi zerowy. Jednak dla poszczególnych obszarów może być ujemny - gdy więcej wody ubywa lub dodatni - gdy więcej wody przybywa. Przykładem obszarów o dodatnim bilansie wodnym są: strefa równikowa (Nizina Amazonki), tereny leżące w pobliżach mórz o ciepłych prądach morskich (zachodnia część Gór Skandynawskich), obszary o utrudnionym odpływie wód (Nizina Zachodnio-syberyjska), strefa okołobiegunowa (Grenlandia, Antarktyda). Przykładem obszarów o ujemnym bilansie wodnym są: strefa zwrotnikowa (Sahara, Kalahari), tereny leżące w pobliżach mórz o zimnych prądach morskich (pustynia Namib, pustynia Atakama), obszary o małym dopływie wód (Nizina Turańska, pustynia Gobi) oraz obszary leżące w tzw. cieniu opadowym (Wielka Kotlina).