Question

scenariu8sz ani z eilonego wzgorza prosze !!!!!!!

Answer 1

Narrator

Opowiemy Wam historię Ani z Zielonego Wzgórza. Ania Shirley to jedenastoletnia , szczupła i bardzo drobna dziewczynka. Ma piegi, grube rude warkocze i piękne zielonoszare oczy. Całe wczesne dzieciństwo spędziła w sierocińcu. Dni tu upływały jej na tęsknocie za rodziną. Pewnego dnia los Ani miał się odmienić. Dziewczynka przez pomyłkę trafiła do rodziny Maryli i Mateusza Cuthbert. I tu zaczęły ważyć się jej dalsze losy.

Ania [ rozgląda się dokoła i wykrzykuje z radością ]

Jestem zachwycona ! Maryla [ ze złością i zdziwieniem ] Kto to ma być , Mateuszu ?

Mateusz [ spokojnie , stanowczo ]

Dziewczynka.

Maryla [ zniecierpliwiona , gestykulując ]

To widzę , a gdzie chłopiec ?

Mateusz [ dobrotliwie , zakłopotaniem ]

Nie było tam żadnego chłopca , była tam ona. Nie mogłem Jej zostawić na pustym dworcu.

Maryla [ krzyczy z szyderą w głosie ]

Ty sobie pomyślałeś ?, a to ładna para kaloszy !

Ania [ cicho , płaczliwie z żałością w głosie ]

Nie chcecie mnie !, nie chcecie mnie !, bo nie jestem chłopcem ? Nikt mnie nigdy nie chciał , powinnam była wiedzieć , że to zbyt piękne by było prawdziwe.

Maryla [ szorstko , rozkazująco ]

Nie płacz , to nie Twoja wina.

Ania [ przyciszonym głosem z rozpaczą ]

To po prostu najtragiczniejsza rzecz w moim życiu , jaka mnie spotkała.

Maryla [ stanowczo ]

Jak Ci na imię ?

Ania [ prosząco ]

Czy może pani nazywać mnie Kordelią ?, to ogromnie eleganckie imię.

Maryla [ stanowczo z niecierpliwością w głosie ]

Dziecko !, dość tych bredni. Jakie jest Twoje prawdziwe imię ?

Ania [ cicho z rozczarowaniem ]

Ania Shirley . To takie zwykłe , nieromantyczne imię

Maryla [ głośno , dobitnie ]

Ania to skromne i rozumne imię , nie Musisz się go wstydzić.

Ania [ prosząco , nieśmiało ]

Ja się nie wstydzę , ale niech mnie pani nazywa Anną nie Andzią.

Maryla [ stanowczo ]

A więc Aniu, nie Andziu skończmy tę rozmowę. Jutro zastanowimy się co z Tobą począć.

Narrator

Następnego dnia rano dom Maryli i Mateusza odwiedziła ich znajoma – Małgorzata. Była to kobieta wścibska i straszna plotkara.

Małgorzata [ wchodzi energicznym krokiem ,wyprostowana]

Witaj Marylu ! Przyszłam zobaczyć Anię.

Maryla [ Maryla przedstawia Ani Małgorzatę ]

Wejdź proszę. Poznaj Aniu moją przyjaciółkę Małgorzatę.

Małgorzata [z zaskoczeniem i rozczarowaniem w głosie, wykrzykuje i wyśmiewa]

Jakie to chude i nędzne stworzenie Marylo! Zbliż się dziecko , niech Ci się przyjrzę. Ach !, czy kto widział kiedyś podobne piegi ? A włosy czerwone istna marchewka !

Ania [ krzyczy ze złością i rozpaczą w głosie ]

Nienawidzę pani ! Nienawidzę pani ! Nienawidzę pani ! Jak mogła mnie pani nazwać chudą i brzydką dziewczynką ?Pani jest okropną kobietą bez serca !

Maryla [ zbliża się do Ani i z oburzeniem wskazuje , że ma wyjść.]

Aniu !, jak mogłaś ?. Idź do swojego pokoju  

Małgorzata [ dokuczliwie z drwiną w głosie ]

O nie zazdroszczę Ci wychowania tej osóbki. Ma charakter ognisty jak Jej włosy. Na mnie już czas. Mam nadzieje , że niedługo mnie odwiedzisz.

Mateusz [ powoli , spokojnie ]

Słyszałem całą tą rozmowę , Małgorzata zasłużyła sobie na to

Maryla [ z pretensjami w głosie ]

Mateuszu ! zaraz powiesz , że wcale nie powinnam Jej za to ukarać.

Mateusz [ z obojętnością w głosie ]

Rób , jak uważasz.

Maryla [ stanowczo ]

Ania powinna przeprosić Małgorzatę. jeśli tego nie zrobi odeślemy Ją do sierocińca. Mateusz [ podchodzi do Ani która siedzi na werandzie ]

[ mówi prosząco ze smutkiem w głosie ]

Aniu przeproś panią Małgorzatę.

Ania [ z rozpaczą w głosie , z żalem , cicho ]

Och ! Mateuszu , wolałabym umrzeć niż Ją przeprosić. Czuję się bardzo upokorzona.

Mateusz [ prosząco , spokojnie ]

Aniu bardzo mi zależy , abyś została z nami. Dom bez Ciebie będzie pusty.

Ania [ ze zdziwieniem w głosie ]

Naprawdę , zależy panu abym tu została ?

Mateusz [ przyciszonym głosem , ze spokojem ]

Ależ oczywiście moje dziecko. Tylko nie mów Maryli ,że z Tobą rozmawiałem.

Ania [ z radością w głosie ]

Tej informacji nie wyciągnie ode mnie zaprzęg dzikich koni.

Maryla [ siedzi w fotelu z robótką w ręku , słyszy kroki i

spogląda w stronę nadchodzącej Ani ]

Ania [ mówi stanowczym głosem ]

Marylu , żałuję swego zachowania i przeproszę panią Małgorzatę.

Maryla [ stanowczo ]

Sądzę , że to mądra decyzja.

 

Małgorzata [ Małgorzata siedzi na werandzie i czyta gazetę ,

słyszy kroki zbliżających się osób.

Nadchodzi Małgorzata z Anią ]    

Maryla [ głośno , spokojnie ]

Dzień dobry Małgorzato , Ania Przyszła Ciebie przeprosić.

Ania [ szybko , głośno , pewnie ]

Pani Małgorzato jest mi ogromnie przykro , że postąpiłam niegrzecznie i zmartwiłam Marylę i Mateusza, którzy pozwolili mi pozostać na Zielonym Wzgórzu na próbę, mimo że nie jestem chłopcem. To co pani powiedziała o mnie jest prawdą. Ale to co Ja powiedziałam o pani też jest prawdą , której nie powinnam była mówić. [ ze smutkiem w głosie , z żałością , klęka i prosi o przebaczenie ] Pani Małgorzato niech mi pani wybaczy , chyba nie jest pani tak okrutna, by zadawać cierpienie biednej sierocie.

Małgorzata [ dobrotliwie i pocieszająco ]

No , no moje dziecko zachowałam się okrutnie wobec Ciebie. Nie martw się kolorem swoich włosów. Z wiekiem pociemnieją i nabiorą kasztanowego blasku.

Ania [ z nadzieją w głosie ]

Dała mi pani nadzieję.

Małgorzata [ rozkazująco , stanowczo ]

Temu dziecku potrzebne jest dobre wychowanie i edukacja. Poza tym, czy to próba, czy nie próba powinnaś posłać Ją do szkoły.

 

Szkoła [Ania w szkole , siedzi w ławce z Dianą Barry , tu przeżyje przykry incydent z Gilbertem ]

Nauczyciel [ z ciekawością ]

Jak się nazywasz ?

Ania [ z dumą w głosie ]

Ania Shirley

Nauczyciel [ wyniośle , zarozumiale ]

Nasi uczniowie mają bardzo dobre wyniki w nauce , myślę , że im dorównasz.

Ania [ z pewnością w głosie , dumnie ]

Na pewno proszę pana. Uczyłam już czytać od siebie dzieci młodsze, a poza tym moi rodzice byli nauczycielami. Mamy, więc ze sobą coś wspólnego.

Nauczyciel [ kpiąco , później obojętnie ]

Rzeczywiście. A teraz zajmij miejsce obok Diany. Wyjmij zeszyt i przepisz tekst z tablicy.

Gilbert [ zaczepia Anię , ciągnie Ją za warkocz ]

Hej marchewka , marchewka [ wyśmiewa , drwi ]

Ania [ ze wzburzeniem w głosie , podnosi tabliczkę I ciska nią w głowę Gilberta ]

Jak śmiesz Ty wstrętny chłopcze !

Nauczyciel [ z wielkim zaskoczeniem ]

Co to ma znaczyć Aniu Shirlej ?

Gilbert [ odważnie ]

To moja wina , przedrzeźniałem Ją.

Nauczyciel [ z złością w głosie ]

Przez cały dzień będziesz stała przy tablicy. Nauczyciel [ podchodzi do tablicy i pisze: „ Andzia ma brzydki charakter’’, rozkazująco ]   Przepisz to sto razy zanim pójdziesz do domu. Ania [ Ania wychodzi z klasy z głową podniesioną, jest dumna i rozgniewana na Gilberta ]  

Gilbert [ przepraszająco ]

Poczekaj Aniu przepraszam , że naśmiewałem się z Twoich włosów. Nie obrażaj się na mnie na zawsze. Proszę.

Diana [ wykrzykuje i stara się tłumaczyć zachowanie kolegi ]

Aniu , jak mogłaś ! Gilbert zawsze żartuje z dziewczyn. Mnie bez przerwy nazywa wroną i nigdy nie przeprasza !

Ania [ głośno , wyraźnie , stanowczo ]

To zupełnie co innego być nazwaną Wroną , niż marchewką. Moja dusza zmieniła się w stal Diano. Nigdy nie wybaczę Gilbertowi. Moje rude włosy to przekleństwo Och!, Marylu nie wrócę [Ania wraca ze szkoły smutna] już do szkoły. [ z rezygnacją w głosie ]

Maryla [ z ciekawością w głosie ]

Co się stało moje dziecko ?

Ania [ z przejęciem ]

Uderzyłam Gilberta tabliczką , gdyż nazwał mnie marchewką.

Maryla [ karcąco ]

Powinnam na Ciebie się gniewać. Takie zachowanie pierwszego dnia w szkole nie przystoi dziewczynce.

Ania [ spokojnie ze smutkiem w głosie ]

Kolejny raz Was zawiodłam.

Maryla [ stanowczo , ale przyjaźnie ]

Myślę , że jesteś dobrym dzieckiem. Nie odeślę Cię do sierocińca. Pozostaniesz już z nami na zawsze. Zostaniesz na Zielonym Wzgórzu.